මියැදුනු පෙම ( Complete )✔

-2-

" විශ් "

" කොහොමද මතීෂ " මූණ දිහා නොබැලුවත් කටහඩෙන් අදුනගත්ත පුළුවන්කමක් සධීරට තිබ්බා අවුරුදු ගානක් ආදරේ කෙරුව මනුස්සයගෙ කටහඩ

" ඇයි විශ් මට මතීෂ කියලා කියන්නෙ ඉස්සර කතා වගේ චූටි අයියෙ කියන්න බැරි "

" එහෙම කතා කරෙන්න තරන් මං හිතන් නෑ මතීෂ අපි දෙන්නා එච්චරටම ළග දෙන්නෙක් කියලා. අනිත් එක එහෙම කතා කරන්න එපා කීවෙත් ඔයාම නේද " මතීෂ ඇහුව ප්‍රශ්නෙට සධීර උත්තර දුන්නෙ මෙච්චර වෙලාවක් පොතේ නතර වෙලා තිබ්බ ඇස් දෙක එක විනාඩියකට මතීෂගෙ පැත්තට හරවන ගමන්. ඒ කතාවට මතීෂගෙ ඇස් ගැස්සුනා. ඔව් ඒ කීවෙ ඇත්ත. මීට මාස ගානකට කලින් තමා චූටි අයියා කියන වචනෙට මතීෂම තිත තිබ්බෙ.

අතීතයට

ඉස්කෝලෙ කාලෙ ඉදන් මතීෂගෙ football couchගෙ වුනේ මිස්ටර් විජේමාන්න එහෙමත් නැත්තන් Sri Lankan National Team එකේ කෝච්. අදනන් මතීෂ , සහස් එක්ක කෝච්ගෙ ගෙදර ගියෙ කෝච්ගෙ ආරාධනයකට. මිස්ටර් විජේමාන්නගෙ අලුත් ගෝලයො වෙන විදිහකට කියනවනන් National Team එකට අලුතින් select වෙලා ඉන්න කොල්ලො ටිකට ගෙදර ආරාධනා කරේ ටිකක් කතා බහ කරලා අදුනගන්න.

ටවුන් එකට වැඩ වගයක් කරගන්න ආව මතීෂ ඒ වැඩ ටික කරගත්ත ගමන් ආවෙ කෝච්ගෙ ගෙදරට. කෝච්ගෙ ආරාධනයකට ආවට ලොකු තාප්පයකින් වට වෙලා තිබ්බ ගෙදර ගේට්ටුවනන් තාම වහලා. ඒකෙන් කියන්න පුළුවන් ටීම් එකේ අනිත් උත්තමයො ටික මේ භූමියට පය ගහලා නෑ කියලා. මතීෂ බෙල් එක පැත්තකට වෙන්න හිටගත්තෙ ගෙදර තිබ්බ පරිසරය රස විදින ගමන්. කෝච්ගෙ ගෙදර තිබ්බෙ හරිම නිස්කලංක පරිසරයක. ගමක් ඇතුලට වෙන්න තිබ්බ ගෙදර ඉස්සරහ තිබ්බෙ කැට අල්ලපු පාරක්. ඊට ඉස්සරහ ඈතට විහිදුනු වෙල් යායක්. මේ පරිසරය අස්සෙ අතරමං වෙලා හිටිය කොල්ලො දෙන්නා මේ ලෝකෙට ආවෙ ගේට්ටුව ඇරුන හින්දා.

" කෝච් ගෙදර ඉන්නවද " සහස් ඇහුවෙ ගේට් එක ඇරගෙන එලියට ආව පොඩි කොල්ලාගෙන්. පෙනුමෙන් ඇවිල්ල ඉන්න අමුත්තො දෙන්නට වඩා බාලයි.

" තාත්තා වැඩකට ටවුන් එකටගියා අයියලාට එනකන් ඉදගන ඉන්න කීවා " එහෙම කියන ගමන් සධීර ආව අමුත්තො දෙන්නට පෙන්නුවෙ එළියෙ තියන ගල් බංකුව. මතීෂ සහස් දෙන්නා එක්කම ගල් බංකුවේ ඉදගත්ත සධීර හිටියෙ සහස් එක්ක ලොකු කතාවක.

මතීෂ දන්නවා වුනත් කෝච්ට පුතෙක් ඉන්නවා කියලා ඔය කියන පුතාව දැක්ක පල්වෙනි වතාව තමා මේ. අනිත් එක මෙච්චර කටකාරයෙක් කියලනන් මතීෂ කොහොමවත් හිතුවෙ නෑ. ඒත් සධීර එක්ක කතා කෙරුව ඕනම කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන් එයා ගතිගුණ අතින් මිස්ටර් විජේමන්නගේ කපාපු පලුව කියලා. ටික වෙලාවක් යනකොට කෝච්නෙ ගෙදර පිරිලා ගියේ අලුත් National team එකේ සමාජිකයන්ගෙන්. දැන්නන් ඉතින් ඉරිදා පොල වගේ කිසොම වෙනසක් නෑ.

" ආ කොල්ලනේ ගොඩක් වෙලාද ඇවිල්ලා " ගෙදර ඉස්සරහ නතර කෙරුව නවීන වර්ගයේ කලුපාට කාර් එකෙන් බැහැල ආවෙ මේ හැමෝම එනකන් බලන් හිටිය කෙනා. ඔව් ඒ මිස්ටර් විජේමාන්න. කෝච් එහෙම කීවෙ මෙච්චර වෙලා කෝච්ගෙ අඩුව පිරෙව්ව කෙනා එහෙමත් නැත්තන් තමන්ගෙ ගෝලයො එක්ක ලොකු කතාවක හිටිය තමන්ගෙ පුතාගෙ කරට අත දාන ගමන්.සධීර මොකක්හරි කියලා ගේ පැත්තට යන්න ගියත් කෙනෙක්ගෙ ඇස් දෙකනන් නතර වෙලා තිබ්බෙ තාමත් සධීර ලග.

" අපිනන් ඇවිල්ල ටිකක් වෙලා කෝච්. ඒත් අපේ කැප්ටනුයි , වයිස් කැප්ටනුයිනන් ආවෙ පැය ගානකට කලින් " කොල්ලො ටික තාම ටීම් එකට අලුත් වුනාට කෝච් ඇවිල්ල විනාඩි දහයක් පහලවක් ඇතුලත කෝච් එක්ක යාලුවො වගේ කතා කරා. ඒ ඉතින් කාගෙ දක්ෂතාවයද.. මේකට credit එක යන්න ඕනෙ කොච්ගෙ පුතා සධීරට. එයාට පුළුවන් ඕනම කෙනෙක් එක එක වච්නෙකින් දෙකකින් සුහද වෙන්න. සධීර කියන්නෙ කවුරුහරි කතාවට අල්ලගන්න බලන කොල්ලෙක්. ඒකට ගෙදර ඉන්න බලු තඩියාද කියලවත් අදාල නෑ. අන්න ඒකම තමා මේ ගෙදරට ආව අමුත්තන්ටත් වුනේ.

" මංම එන්න කියලා පොල්ල තිබ්බා වගේ වැඩක් නේද " කෝච් එහෙම ඇහුවෙ පැත්තකට වෙලා වෙන සිහියක ඉන්න තමන්ගෙ පරණම ගෝලය මතීෂගෙ පිටට දබොස් ගාලා පාරක් ගහන ගමන්. ඒත් වෙනසක් නෑ මතීෂගෙ මූණෙ ඇදුනෙ කෝච්ට විතරක් පේන තරම් පොඩි හිනාවක් විතරයි.

" අපේ සධී හින්දා කිසි කම්මැලිකමක් නැති වෙන්න ඇති නේද " තාත්තා දන්නැද්ද පුතාගෙ හැටි. සධීරටත් වඩා එයා ගැන දන්නෙ එයාගෙ තාත්තා. අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑ සධීර එක්කම ඉදලා සර්ත් සධීර වගේ කියවන්න පටන් අරන්ද මංදා.

එතනින් පස්සෙ ගතවුන හැම විනාඩියකම තිබ්බෙ ගුරාගෙයි ගෝලයොන්ගෙයි අතරෙ කතාවක්. එන්න කීව හේතුව අමතක කරලා එහෙම පුතා ගැන කියවන්න බෑනෙ.

ඉතින් මේක තමා සධීර මතීෂ දෙන්නගෙ පලමු හමුවීම....

මතු සම්බන්ධයි...