Hoofdstuk 2

9 0 3
                                    

De agent is in een paar minuten terug met een collega. De collega kijkt rond. "Ah, de verdachte." Gelukkig noemen ze me nog niet de schuldige. Lisa rolt met haar ogen. De agent merkt het op en kijkt haar boos aan. "Dit is een ernstige zaak, jongedame. Geen tv-programma." Lisa kijkt naar mij. Ik rol ook met mijn ogen. De agent zucht. 

We "kletsen" nog 2 uur met de agent en dan mogen we naar huis. Als we op de stoep voor Lisa's huis staan realiseer ik me dat we niet eens wisten waar de zaak over ging, maar hoe weet mijn moeder dan dat er iemand dood is?

NiksWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu