Bir Zamanlar Bir Așk

{1} ☆ Bir bakış yeterli ☆

Kimse inanmadı, belki sadece Seda Köroğlu.
Aşk öngörülemez, habersizdir ama aynı zamanda maceralarla doludur. Ama hayatın da maceraları var, değil mi?
_________________________________________________

"Anne, annem, bana yadım et..."

Seda: KIZIM!

Mükerrem: Anne, ne oldu?

Seda: Rüyamda Melek'i gördüm, beni arıyordu, yardıma ihtiyacı vardı.

Mükerrem: Anne, abartıyorsun, o hiç kimseden yardım istemedi, bunu biliyorsun.

Seda: Biliyorum, ama korkuyorum.

Mükerrem: Anne, abartmayı seviyorsun, bunu hepimiz biliyoruz.

Seda: Off, kızım, anne olduğunda anlayacaksın.

Mükerrem: Hadi yatalım, yarın sabah onun yanına gideriz, tamam mı?

Seda: Tamam, iyi geceler!

Mükerrem: İyi geceler!
_________________________________________________

Sabah

Seda: Mükerrem, acele et, Fatma arabada bizi bekliyor.

Mükerrem: Ben hazırım, hadi.

Seda: Sen git, ben kapıyı kilitlerim, ben de gelirim.
_________________________________________________

Arabada

Mükerrem: Fatma abla, nasılsın?

Fatma: Ne yapayım, çalışıyorum, yürüyorum, sen mi?

Mükkerem: Melek olmadan sıkıldım, bir şeyler öğrendin mi, ne zaman bırakacak?

Fatma: Bilmiyorum, ama...

Seda: Onu asla hapisten çıkarmayacak. Hadi söyle!

Fatma: Belki ama onu kurtarmak için elimden gelen her şeyi yapacağım, söz veriyorum Seda Teyze.

Mükerrem: Ben de senin gibi bir kız arkadaş istiyorum, artık gidebilir miyiz?

Fatma: Umarım bulursun, şimdi gidiyoruz.
_________________________________________________

Hapishanede

Seda: Melek, iyi misin?

Melek: Anne, beni uyandırdın, elbette iyiyim ama ne oldu? Sen iyi misin?

Seda: Ben iyiyim kızım.

Mükerrem: Evet çok, dün gece sen ona seslenirken rüyasında seni gördü.

Seda: Mükerrem!

Melek: Off, anne.

Mükerrem: Ne?

Fatma: Bitirdiyseniz, şunu da belirtmek isterim ki Metin Bey tüm tutukluları cezaevi bahçesine bırakıyor.

Melek: Sanmıyorum, ne zaman?

Fatma: Bugün!

Metin: Duyduğumu biliyorsun, değil mi?

Seda: Bu doğru mu?

Fatma: Biliyorum.

Metin: Evet, bu doğru.

Melek: Neden? Ne sebebin var?

Metin: Kardeşim bunu istedi.

Mükerrem: Peki kardeşin kim?

Metin: Söyleyemem.

Mükerrem: Söyle ya da söyleme, onu bulacağım.

Polis memuru: Zaman bitti, hadi gidelim Melek Köroğlu.

Seda: Kendine dikkat et.

Mükerrem: Dinle çünkü yine rüya görecek.

Fatma: Görüşürüz, Melek'cim.
_________________________________________________

Koridorda

Sevda: Oooo, kim geri döndü?

Deniz: Naif bir.

Melek: Aptallık etme, pişman olacaksın.

Deniz: Beni pişman edecek misin?

Sevda: Bunu asla başaramayacak!

Melek: Bu kadar emin olma!

Melek kaçmaya başlar. Sevda ve Deniz onun peşinden koşuyorlardı. Polis ekipleri onları durdurmaya çalışıyor. Melek avluya geldi ve bir adama çarptı.

Melek: Oh, pardon, ben...

Çetin: Bir şey değil, iyi misin?

Melek: İyiyim. Sen iyi misin?

Sevda: Seni bulamayacağımızı mı sandın?

Çetin: Ben de iyiyim.

Melek: Metin Bey kardeşi yüzünden dışarı çıkmamıza izin vereceği için koştum.

Metin: Herkese söylemeyi bırakabilirsin. Burada neler oluyor?

Deniz, hapishaneden çıkmak için anahtarları aramak üzere Metin Bey'in ofisine gizlice giriyordu.

Melek: Hiçbir şey olmuyor.

Çetin: Bana çarptı, hepsi bu.

Metin: Çetin, benimle gel, sana bir şey söylemem gerekiyor.

Çetin: Tamam Metin.

Çetin ve Metin, Metin'in ofisine giderken Melek onları takip etti çünkü Çetin'da bir şeyler tuhaf görünüyordu.
_________________________________________________

Ofiste

Metin: Ne oldu Çetin?

Çetin: Hiç bir şey!

Metin: Bana bak, doğru söyle, yoksa sen...

Çetin: Shhhh, evet.

Metin: O zaman iyi şanslar.

Çetin: Bir bakıș yeterli. Teşekkürler kardeşim.

Böylece Melek ikisinin kardeş olduğunu öğrendi ama yine de ne hakkında konuştuklarını bilmesi gerekiyordu.

Melek ikilinin konuştuğu sırrı öğrenebilecek mi?