The First Sibylline (The Magic of Contrast Trilogy)

Echoes of a Distant Legend

Echoes of a Distant Legend

Lucina's Perspective

Pagkatapos ng pag-uusap namin kay Siyang Hiwaga, bumalik ako sa maliit na silid sa dampa. Tahimik ang paligid, pero ang isip ko ay gulong-gulo. Ang daming tanong ang bumabalot sa akin, ngunit hindi ko alam kung paano ko masusumpungan ang mga sagot.

Nakatayo ako sa bintana, dinig ko ang mga tunog ng mga puno sa labas, tila may sariling wika ang kalikasan dito sa loob ng kagubatan. Si Kieran ay nasa labas, tila naglalakad-lakad habang si Tala ay tahimik na nakaupo malapit sa pintuan.

Ngunit ang iniisip ko ay hindi lang ang mga bulong o ang mga aninong sumusunod sa amin. Mas malalim na ngayon ang nadarama ko—isang udyok na nauugnay sa sarili kong kakayahan, sa ilaw na nasa akin.

Biglang narinig ko ang mga yabag ni Siyang Hiwaga papalapit. Naglakad siya na parang ang kanyang bawat hakbang ay may kalakip na mga kwento ng panahon. Nang tumigil siya sa harap ko, ang kanyang mga mata ay nagliwanag sa ilalim ng kanyang makapal na pilik-mata.

"Lucina," simula niya, ang kanyang boses ay parang isang bulong ng mga sinaunang hangin. "May mga bagay na kailangan mong malaman, mga lihim na inilihim ng iyong kapalaran mula sa iyo. Pero dumating na ang panahon para malaman mo ang totoo."

Tumango ako, bagamat hindi ko pa rin alam ang kabuuan ng sasabihin niya. Pero alam kong mahalaga ito. Seryoso at malalim ang tingin ni Siyang Hiwaga. "Ang kapangyarihan mo, Lucina, ay hindi basta-basta. Hindi lamang mga anino ang kakayahan ng mga nilalang sa mundong ito. Ikaw ay tagapagmana ng ilaw—isang ilaw na kayang labanan ang mismong dilim."

Napatigil ako, tila hindi ko lubos maunawaan ang sinasabi niya. "Ilaw?" bulong ko, tila hindi ko pa rin matanggap ang lahat ng ito. "Anong ibig mong sabihin?"

Ang mga mata ni Siyang Hiwaga ay tila lumalim, at parang may dalang ibang enerhiya ang kanyang tinig. "Ang ilaw na nasa iyo ay isang kapangyarihan. Taglay mo ang kakayahang magdala ng liwanag—liwanag na hindi lamang ilawan ang landas kundi kayang magtanggol laban sa dilim. Ang mga aninong sumusunod sa iyo? Hindi nila kayang lamunin ang liwanag na iyon."

Napatingin ako sa kanyang mga mata, nanghihina ako sa bigat ng mga rebelasyong ito. "Pero bakit ako? Ano'ng kinalaman ko sa lahat ng ito?"

"Ang iyong mga ninuno, Lucina," sagot niya, "...sila ang mga tagapag-ingat ng ilaw sa loob ng maraming henerasyon. Ngunit ang lihim ng inyong lahi ay naitago sa kadiliman. Ngunit ngayon, ang dilim ay gumagapang muli, at ikaw ang magpapatuloy ng laban na sinimulan ng iyong mga ninuno."

Nanginginig ang mga kamay ko, tila nararamdaman ko ang bigat ng responsibilidad na iniatang sa akin. Ngunit isang bagay pa ang gumugulo sa akin. "Sino ang makakatulong sa amin laban sa mga anino?" tanong ko. "May iba pa ba akong dapat makilala?"

Tahimik si Tala na nagmamasid lamang sa amin mula sa isang gilid. Tumayo siya at tumingin sa akin ng direkta, tila alam na niya ang kasagutan. "Nox," sabi ni Tala, at bumagsak ang pangalan na parang isang bulong na matagal nang pinakikinggan. "Siya ang may pinakamalalim na koneksyon sa mga anino."

Napalingon ako kay Tala, at bigla kong naalala ang isang bagay na matagal ko nang hindi iniisip—ang note na nahanap ko sa aking apartment, na may pangalang "Nox." Napatigil ako, tila binabalik ng isip ko ang bawat detalye. Paano ko nakaligtaan ito?

As I sat there, I realized the note was no mere coincidence. Nox had been trying to reach me, trying to show me something. But was he friend or foe?

"Tala," tanong ko, hablot sa alaala ng sulat, "Nox... Saan ko siya matatagpuan?"