Gay? Best Wel! | MABBIE

HOOFDSTUK 6

POV: MATTHY

Koen is eindelijk klaar met ontbijten. Ik ook, maar ik wil kunnen schrijven in mijn dagboek. Ik heb 'm mee naar beneden genomen maar Koen die kan te goed zien dat ik dan iets schrijf in een klein boekje. Als hij dat zou zien dat ik daarin schrijf kan hij me voor gek zetten of juist me willen helpen. Hij zet zijn bord in de machine en gaat dan naar boven. Ik open meteen mijn boekje en begin te schrijven. Misschien niet het slimste als Rob nog op de bank zit, maar hij let toch niet op mij. Hij is alleen maar op zijn telefoon bezig.

Lief Dagboek, ik heb het weer eens verprutst. Ik zat helemaal in mijn trans en was niet bezig met hoe ik me echt moest gedragen. Het is lastig om 'normaal' te doen tegen iemand als ik die persoon leuk vind, heel leuk zelfs. En wat moet ik dan doen als hij vraagt hoe het met me gaat, als hij letterlijk op date is met iemand en ik wel kan huilen om het idee. 

Het deed pijn dat hij boos op mij werd. Ik deed het niet expres, ik lachte niet expres. Dat leek alleen maar zo. Het was een reflex, iets wat je snel doet omdat het in je op komt. Soms vergeet ik dat even, want gewoon ik ben met Rob bezig. En als hij appt? Moet ik dan zeggen, midden in zijn date dat het slecht gaat? Nee, dat kan ik echt niet doen. Het gaat erom dat hij het vraagt, maar dan moet hij het wel een beetje normaal doen.

Ik vraag me af wat de andere jongens van mij vinden. Ik vertel ze nooit over hoe ik me voel. Dus ik denk ook niet dat ze medelijden met me hebben. Dat hoeft ook niet, maar het gaat erom dat ik me niet goed in mijn vel zit. Misschien heeft iemand dat door. Aangezien Rob al appte erover, en mij wel wilde helpen. Maar dat is gewoon om aardig te zijn, het betekent eigenlijk niks.

Zouden de andere jongens denken dat ik homo ben? Het vermoeden zou er best kunnen zijn. Maar of ze het echt weten en verwachten is iets anders. Ik heb eigenlijk ook nog nooit gevoelens gehad voor een andere jongen. Alleen voor Rob. Het kan best dat als Rob geen homo is, ik niet biseksueel ben en dan gewoon hetero ben. Misschien is dat het wel. Ik weet niet hoe ...

'Wat schrijf je?' Ik voel een hand op mijn schouder en opeens staat Rob rechts achter mij, mee te lezen. Ik druk het boekje zo snel als ik kan dicht van de schrik en kijk Rob aan. 'Niks belangrijks.' zeg ik dan. Rob kijkt me met een verwonderde blik aan. 'Zeker?' 'Ja, heb je mee zitten lezen?' Breng ik geschokt eruit. 'Nee, het viel me alleen op dat je aan het schrijven was, en was benieuwd of je wilde delen wat je schreef.' 

Kut, denk ik dan in mezelf. Dit is het moment waarop ik moet tonen dat ik wel kan vertellen hoe het gaat met mij, waarom, en wat er gebeurt in mijn hoofd. Het was het perfecte moment. Niemand is in de buurt, niemand luisterde mee. Het was ons moment. Kwetsbaar, perfect en het had geweldig kunnen eindigen. Maar ik zei maar één ding.

'Nee, sorry. Niet vandaag.'

_____________

561 woorden