Neden?

2.Bölüm: Jisung kim?

Yanıma doğru koşan Seungmin'i görünce tebessüm ettim, nefes nefese yanıma oturdu ve konuştu.

"Aish! Bu okulun yolları neden böyle?! Bir gün nefes nefese gelirken bayılıcağım!"

Okulumuzun yolları "biraz" dik ve yokuşluydu ama sadece biraz🤏🏻

Seungmin ise hep bundan şikayet ediyor, ama yinede koşarak gelmekten vazgeçmiyordu.

Kısa bir süre sonra yan yana gelen Felix ve Jeongin ikilisini gördüm.

"Ya bu bebek ekmek takıldı peşime gitmiyor ya!"

Diyerek ironik bir şekilde isyan edişi hepimizi güldürdü.

"Aşk olsun hyung!"

Diyerek ağlama taklidi yapan Jeongin sayesinde kahkahalarımız arttı.

Gerçekten bana tek iyi gelen şey onlardı..

Ben düşüncelere dalıp gitmişken beni bu düşünceli dünyadan çekip çıkartan şey Seungmin'in konuşması olmuştu.

"Okula yani kişiler gelicekmiş"

"Kişiler?"

Diye sordum, aslında pek te umurumda olmadı ama birden fazla kişinin bir anda okula nakil edilmesi beni biraz düşündürmedi değil..

"Evet kişiler, bir grup öğrenci"

"Tamam da sen nerden biliyorsun?"

"Babam okul müdürü ya Jisung'cuğum"

"Anladım.."

Evet Seungmin'in babası okul müdürü, bu yüzden okulda olan dedikoduları, yeni öğrencileri, aktiviteleri vs ilk bir öğreniyorduk.

09.00
İlk ders başlamıştı, arkadaşlarım kendi arasında konuşurken benim, dersi dinleyip not almaktan başka şansım yoktu.

Birkaç dakika sonra sınıfımızın kapısı tıklatılmıştı, içeriye bir kaç adet çocuk girdi, Bunlar Seungmin'in bahsettiği yeni öğrenciler olmalıydı.

"Evet çocuklar kendinizi tanıtın"

Öğretmenin bu cümlesiyle hepsi teker teker kendini tanıtmaya başladı.

"Ben Bang Chan, kısaca Chan diyebilirsiniz"

İyi bir çocuğa benziyordu, yüzünde samimi ve tatlı bir gülümseme vardı.

"Ben Lee Minho, direkt Minho diyebilirsiniz"

Chan'ın aksine daha duygusuz ve ciddi bir şekilde söylemişti.

"Ben Seo Changbin, direkt Changbin işte"

Changbin de ifadesizce kendini tanıtmıştı, kalıplı ve iri bir çocuktu.

"Ben Hwang Hyunjin, direkt Hyunjin"

Kırmızı uzun saçları, uzun boyu ve yakışıklı yüzü onu oldukça çekici kılıyordu.

Herkes boş bir yer bulup otururken Minho ayakta kalmıştı, hocaya dönüp sordu.

"Hocam bana boş yer kalmadı, nereye oturayım?"

"Jisung'un yanı boş, oraya oturabilirsin"

"Jisung kim?"

"Kahverengi saçlı çocuk, en arkada oturuyor"

Hoca eli ile beni işaret edince Minho ağır adımlarla yanıma geldi ve çantasını koyup sıraya oturdu.

İlgi odağım dersten başka birşey olmamıştı, ne bekliyorduk ki? Minho'ya hayran bir şekilde bakıp onunla tanışmaya çalışacağımı falan mı?

Derste dersten başka hiç bir şeyle odaklanamam, yanımdaki çocuk yada başka bir şey benim ilgimi çekmek için yeterli değil.

~

Teneffüs zili çaldığında yerimden kalkmayıp hocanın tahtaya yazdığı şeylerimi defterime not ediyordum, tamamen defterime ve tahtaya odaklanmışken bir ses duydum.

"Sen hep böyle misin ya?"

Kafamı defterden kaldırıp sesin sahibine baktım, Minho. Ne yapabilirdim ki?

"Başka ne yapabilirim ki?"

Kafamı tekrar deftere gömdüğümde onun şaşkın bakışlarını üzerimden hissedebiliyordum.

"Ne?"

Tahtaları yazıları yazmaya devam ederken konuştum.

"Ne, ne? Not almaktan başka şansım mi var sanıyorsun?"

"Neden sürekli bir inek gibi dersleri pür dikkat dinleyip her şeyi not alıyorsun?"

Gözlerimi ona çevirdim, inek mi?

"İnek mi?"

"Evet, tam bir inek gibisin"

"Ders çalışan insanları böyle mi görüyorsun?"

"Evet"

Ah pekala.. Bu çocuğun tam bir aptal olduğunu anladıktan sonra onunla konuşmayı kesip yazı yazmaya devam ettim.

"Ne o? Niye cevap vermiyorsun"

Kural 1. Gereksiz bir insanla iletişime geçmek istemiyorsan sadece "haklısın" de.

"Haklısın Minho"

"Tabiki haklıyım"

İşte bu cümleden sonra kesinlikle şunu anladım ki.. Birisinin beni bu çocuğun yanından alması lazım!! Ben bu çocukla baş edemem!

End

Selaam ay yine ben🤭 her gün enayi gibi yeni bölüm yazıyorum..

Yine biraz kısa olmus nedeni ise.. BEN BU MATEMATİK HOCASININ AMK ILK HAFTALARDAN ÖDEV VERIYO.

Biraz sinirlendim🤏🏻

Neyse işte matematik hocası ödev verdi onu yapicam o yüzden şimdi gidiyorum.

Bölümü beğendiyseniz oy vermeyi unutmayın<33♡