Prologue

17 1 0
                                    

"Oh come on Dad! It's just 25,000. It's not a big deal." I said.

Dad is mad because i bought a channel bag worth of 25,000 pesos.

It's mura naman ha. Unlike my other Designer bags na worth of million.

"Naririnig mo ba ang sarili mo Alexa?! Paano ko ipapasa ang position ko bilang CEO sayo kung hindi mo alam kung gaano kahalaga ang pera at kung paano mag tipid!" He shouted. "Give me the receipt."

I was shocked. Anong gagawin niya sa receipt?!

"W-why? What will you do?" I was nervous. Kinuha ko ang Gucci wallet ko at kinuha ang receipt. "Ibig mong sabihin-" he cut me.

"Isasauli ko ang bag!" He shout again. I'm not bingi naman ah.

Kinuha niya ang wallet ko at siya na ang naghanap sa receipt. When he got the receipt, he call our driver to send him to the mall kung saan ko binili ang bag.

When he fixed his suit, nag silent pray ako na sana mag bago ang isip niya. But hindi! Kinuha niya ang new bag ko at umalis.

No way!

I ran upstairs and go to my room and locked the door.

I was mad. Really mad. Sinusuntok-suntok ko yung unan ko like crazy. I really wanted that bag. Ilang buwan ko na yung ina-admire dun sa mall. My Gosh.

I call my friend Madonna para e chika sa kaniya ang lahat ng nangyari.

[Wazzup!]

"Donna help!" I shouted at my phone and cry.

[Wait. Nag cry-cry ka ba?]

"Yes." I wiped my tears.

[But why? You're so happy pa nga kanina when you finally got your favourite bag.]

"Yun na nga eh. Mad na mad si Daddy sa akin. Thousand lang naman yun Donna right? It's not a big deal."

[Baka stress lang si Tito. Don't worry, mawawala rin yan.]

"But Donna!" Sinigawan ko siya sa phone.

[What?!] She shouted back.

"The bag is gone. Sinauli na ni Daddy!" I cry and cry and cry.

[What the f-ck. Okay. Uhm. What's the plan?]

"Anong plan? Ayoko na. Pagod na ako. I'm mad. Wala na yung bag ko. Nakakahiya sa mga staff dun sa mall. Ang happy ko pa naman kanina."

[Easy lang yan. Bilhin mo ulit.]

"Ano? 10k nalang ang laman ng credit card, Donna! Maybe alam na ni Daddy noon pa na inaaksaya ko ang money niya kaya hindi niya na ito hinulog-hulogan." I hugged my pillow.

[Edi mag trabaho ka. Iponin mo yung sahod mo so mabili mo uli yong bag na gusto mo. I think hindi na magagawang kunin ni Tito yun kasi pinaghirapan mo yun.]

"What?! Me?! Mag tratrabaho?! No way! I don't even know how to hugas ng plates tapos ngayon pag tatrabahoin mo ako!"

[Wala kanang choice. Alangan naman na magnakaw ka just because of a bag. Sanayin mo na lang ang sarili mo na hindi ka na talaga magkakaroon ng designer bag this year.]

I ended the call.

Hindi. No way. Hindi ako mag tatrabaho. Never!

Someone is knocking at my door.

"Ma'am Alexa. Baba daw po kayo sabi ni Sir at Ma'am." It's Manang Lorna. One of our maids.

"Okay Manang."

EVERY KISSWhere stories live. Discover now