🤍...ආත්මීය ප්රේමයක්...🤍
"අරියා… උබ අදත් මෙතනද… මට හිතුනා ලෙක් එක ඉවර වුන ගමන් උබ අතුරුදහන් වෙනකොට අදත් මෙතන ඇතියි කියලා…"
ලෙක්චර් එක වෙලාවෙදිත් මැඩම් කියන දේවල් අහගෙන ඉන්න තරම් හිතක් තිබුනේ නැති හින්දා… ලෙක් එක ඉවර වුන ගමන් සෙට් එකව හලලා "තුරු සෙවන"ට ආවත්… මට එක විනාඩි දහයක් නිදහසේ ඉන්න ලැබුනේ නෑ… ඈත ඉදන් එන ගමන්ම කියවගෙන ආව දස්සා මගෙ ඔළුවටත් එකක් ගහලා මගෙ ලඟින් වාඩි වෙද්දී පැතුමත් ඇවිල්ලා බෙන්ච් එකේ මට එහා පැත්තෙන් වාඩි වුනා…
"ඔය විදිහට මූඩ් ගහලා ඉන්න එපා බන්… දැනටම අවුරුද්දකටත් වැඩියි… ඌව අමතක කරලා දාලා නිදහසේ ඉදපන්…"
"උබලා කියන තරම් ලේසියට මට මිහීව අමතක කරන්න බෑ බන්…"
අපි හිටියේ තුරු සෙවනේ කෙළවරේම අන්ධකාරෙට වෙන්න තිබුනු බෙන්ච් එකක… කැම්පස් එකේ තියන නිදහස්ම තැන… යාලුවොත් එක්ක හිනාවෙලා කාලා බීලා හිටියට… මට අදටත් එයාව මතක් වෙනවා… මගෙ මිහී… අපිට අපිව අතහැරිලා මාස ගානක් ගෙවිලා ගියා උනත්… මම අදටත් එයා එනකම් මඟ බලනවා…
"උබ මෙතන මූඩ් ගහලා හිටියට ඌ දැනටමත් උබව අමතක කරලත් ඇති…"
"මිහී කිව්වා… එයා අනිවාරෙන් එනවා කියලා… එයා මට පොරොන්දු වුනා බන්…"
"අනේ උගේ පොරොන්දු… මේ අවුරුද්දටම ඌ උබට එක කෝල් එකක්වත් දුන්නද කියපංකෝ…"
"එයාට එයාගෙම හේතු තියනවා…"
"අනේ උගේ *කේ හේතු… කෝල් එකක් දීලා උබ හොඳින්ද මන් හොඳින් ඉන්නවා කියන්නවත් බැරි තරමට තියන හේතු මොනවද බන්… මොකෝ මුහුදෙන් එහා හිටියා කියලා සිග්නල් අහු වෙන්නේ නැතුවයෑ…"
"ඒ දවස් වල ඇතිවුන ප්රශ්න ගැන උබ නොදන්නවා නෙමෙයිනේ දස්සා… එයා ඔය ගමන ගියෙත් අපි දෙන්නම වෙනුවෙන්…"
"කවුද දන්නෙ උබටත් බොරු කියලා උබෙන් ගැලවෙන්න ඕනවට රට පැන්නද කියලා…"
"උබලට වඩා හොඳට මන් එයා ගැන දන්නවා… මිහී එහෙම කරන්නේ නෑ…"
මිහී එහෙම කරන්නෙ නෑ තමයි… උබට තේරෙයි කවදාහරි දවසක…"
YOU ARE READING
ආත්මීය ප්රේමයක්... ( ✅ )
Short Story"මට ඕන කරන්නේ... නේත්රගේ හිතේ මිහිල් වෙනුවෙන් තියන තැන නෙමෙයි... මට ඕන කරන්නේ නේත්රගේ හිත ඇතුලේ මැවෙන අලුත්ම වචනයක් වෙන්න... මම ඉල්ලන්නේ... නේත්රගේ හිතින් අලුත් ඉඩක්... අලුත් තැනක් විතරයි..."