𝓣𝓱𝓲𝓼 𝔀𝓪𝔂 _ මේ පාරෙන් _

01.

" Hey mom I just got out from the airport will call you as soon as I reach home. "

'ඩිලෝන් විරාග් අශ්වින් ඩී සිල්වා'

මගේ ෆුල් නේම් එකම ගහපු බෝඩ් එකක් අල්ලන් ඉන්න ෆිෆ්ටි ඉයස් ඔල්ඩ් විතර වෙන අංකල් දැක්කම මට ඇස් උඩට රෝල් කලේ හිතලා නෙවේ.

මාම්ට මම කීවත් මට තනියම ගෙදර යන්න පුළුවන් කියල ලංකාවට එන ෆස්ට් ටයිම් නිසා එයා මට ඩ්‍රයිව කෙනෙක් ඇරෙන්ජ් කරලා තිබුනා.

ඒ බෝඩ් එක අල්ලන් හිටි අංකල් ලගට ගිහින් හිට ගත්තම සික්ස් ෆීට් ප්ලස් ටූ  මම එයාව පෙනුනේ මිනියන් කෙනෙක් වගේ.

" හේ අංකල් මම ඩිලෝන් "

සිංහල කතා කරන එක නුහුරු නිසා මගේ ඇක්සන්ට් එක ෆොරින කෙනෙක්ට හපන් කියලා මටම තේරුනේ අර ඇවිත් හිටපු අංකලුත් මට වියඩ් ලුක් එකක් දුන්න නිසා.

"මේ පුංචි මහත්තයා නේද?? හප්පේ සුද්දෝ පරාදයිනෙ "

" අංකල් බෑග්ස් ? "

" අහ්හ් හරි හරි පුංචි මහත්තයා නගිඩකෝ මං දන්නම් "

" Let me help uncle. "

අංකල්ගෙ පෙනුම දැක්කම මගේ ෆිෆ්ටි කිලෝග්‍රෑම් විතර වෙයිට් තියන බෑග් තනියම උස්ස ගන්න බැ කියල හිතුන නිසා මම අංකල්ට ලගේජ් ටික ඇතුලට  දාන්න හෙල්ප් කරලා බැක් සීට් එකෙන් ඉදගත්තා. අංකල් ඇවිත් තිබුනේ සියා පපාගේ පරණ කාර් එකක බට් එක ප්‍රොබ්ලම් නෙවෙයි මග කැඩෙන් නැතුව යනවා නම්.

" පුංචි මහත්තයා කොහෙ හරි නවත්තන්න ඕනිද නැත්තම් කෙලින්ම බංගලාවට යනවද?"

" නෝ නීඩ් අංකල් බංග්ලෝ යමු "

මට ටයඩ් කියලා පෙනුන නිසාද කොහෙද අංකල් අයේ මොකුත් මාව ක්වෙක්ශන් කරන් නැතුව ඩ්‍රයිව් කරන් ගියේ ෆස්ට් ටයිම් ඉන් ලයිෆ් ඇත්තටම ඇස් වලින් මම දකින ලංකාව දිහා මම බලන් යන අතරේ.

මාම් ඇන්ඩ් ඩෑඩ් ඔසී ගිහින් තුබුනේ මාව හම්බෙන්න ඉන්නකොට සෝ මම ඉපදුනේ එහේ. ලංකාව ගැන මම හුගක් ඒ දෙන්නගෙන් අහල තුබුනත් මේ තමයි ෆස්ට් ටයිම් මම ලංකාවට එන. ඒකත් තනියම මාම් ඇන්ඩ් ඩෑඩ් එහේ බිස්නස් බලා ගන්න නිසා එයාලාට මාත් එක්ක එන්න ඕන උනත් එන්න බෑ.