Cityscape Romance | Short Story

The Stranger

"Come on, Zephyra! Ang tagal mo naman!" Rinig nyang sigaw ng mga kaibigan. Hindi nya ito pinansin at saglit pang tiningnan sa salamin ang sarili.

Dumating na ang ang gabi na hinihintay ng mga kaibigan nya. Hindi na sya nagmatigas pa dahil hindi naman sya mananalo sa tatlong 'yon.

She's wearing silver lining long gown at may mahabang slit sa isang gilid, it's a back less gown which shows more of her upper part skin. The gown showcasing her perfect body figure.

"Woah! Look at this stunning lady, girls!" Malakas na sabi ni Esmerée pagbukas nya ng pinto.

"You really are gorgeous, girl! Hindi dapat tinatago ang ganyang ganda!" Dagdag pa ni Ceila na bahagya pang inayos ang pagkakalugay ng mahaba nyang buhok.

"True! Ewan ko ba naman sa'yo, kaya NBSB ka eh."

"Tigilan mo 'ko sa NBSB mo 'yan Sera ah."

"Ladies, let's go. Sebastian is waiting for us." Huling aya ni Esmerée bago silang tuluyang pumunta sa nasabing event.

While on their way, Zephyra kept silent and didn't join the conversation of her friends. She's not the type of woman who likes this kind of party, over party and books? No hesitation that she'll choose to spend her time reading thousands of books in a day.

Upon arrival, she roamed her eyes at the fancy venue. The place looks magical.

"Good evening, Ma'am."

"Under Sebastian Olivarez, please." Esmerée said to the reception area.

"This way please."

Habang naglalakad ay hindi naman maintindihan ni Zephyra ang kaba na nararamdaman, kung bakit at para saan. Ang dami nyang taong nakikita, iba't-ibang nag-gagandahang kasuotan. Hindi naman sa binababa nya ang confidence nya pero sa tingin nya lang ay hindi sya bagay sa ganitong klase ng engrandeng lugar at kasiyahan. Dahil narin siguro ay nasanay syang nakakulong lang sa bahay at kaharap ang libro o laptop.

"Oh, hi there Zeph, glad you made it." Lumapit agad si Sebastian sa kanila at isa-isa silang nakipag-beso dito. "Ladies, buti naman at napilit nyo 'to. Tama lang mag-enjoy minsan, Zeph. So paano? Enjoy the party, ladies. See you around." He winked and left.

Sebastian is their good best of friends. Hindi kailanman nailang sa kanila ang lalaki kahit sya lang ang nag-iisang lalaki sa grupo nila.

"So what now? Let's drink and party!" Esmerée said like a teenager who had her first party ever. And just like that, her friends have gone in her sight and she remains seated at their designated table.

There are times when her friends keep calling her to mingle with the crowd but she just keeps nodding on them and ignoring their invitations. She really doesn't want the feeling of talking with some strangers with no connection to her at all.

Tahimik lang sya, kakain, iinom at magmamasid sa mga tao sa paligid nya. Gano'n lang ang ginawa nya at wala talaga syang balak na makihalobilo sa iba.

Hindi rin naman nya alam kung paano sisimulang makipagchitchat sa iba dahil hindi pa naman nya 'yon nagagawa.

The night was lively, filled with music and dazzling lights, pero si Zephyra ay walang ibang gustong gawin kundi umalis. Hindi niya alam kung bakit pa sya sumama dito. Basta ang alam nya lang, her friends won and dragged her to this grand ballroom party, telling her it was "the event of the year."

But she felt out of place. Nakatingin siya sa mga kumikinang na chandelier habang ang isip niya'y lumulutang sa ibang mundo, thinking of how much she wanted to be in anywhere else but not here.

Then suddenly, he arrived.

Standing near the entrance, looking like he didn't quite belong either. Their eyes met and time seemed too slow. His gaze held hers for a moment, longer than it should've, and something inside her shifted.

Gusto nyang bawiin ang tingin na napako sa lalaki pero hindi nya magawa.

He started walking towards her. There was no hesitation in his steps, as if they were meant to meet that night.

"Hi." He greeted, his voice calm but full of warmth.

Nagdalawang isip pa sya kung sya nga ba talaga ang kinakausap nito. Kinakabahan syang lumingon sa likod only to find out na walang ibang tao ro'n kaya sigurado syang sya nga ang kinakausap ng lalaki.

"H-hi." She replied, feeling the tremble in her voice. Hindi rin nya maintindihan kung bakit bigla nalang ay sumagot sya samantalang hindi nga nya gusto ang nakikipag-usap sa hindi nya kilala.

"I'm Cassian." He introduced himself with a smile. "Would you mind if I sit here?"

Mas lalo syang kinabahan, at the back of her mind ay gusto nyang tumanggi pero hindi 'yon ang nararamdaman ng puso nya. Sobra ang kabog ng dibdib nya at hindi na nya nahuhulaan kung para saan ang kabog na 'yon. Wala sa sariling napatango na lang sya at naramdaman ang paghila ng lalaki sa upuang nasa tabi nya.

"So, you are?" Tumingin ito deretso sa mata nya habang nakaabang ang kamay para makipag-shakehands dahilan para hindi sya mapakali at hindi malaman kung saan titingin.

"Z-zephyra." She whispered, reaching out to him despite the butterflies in her stomach. Mali, hindi nya ito nakasanayang gawin pero iba ang saya nya ng mga oras na 'yon.

"Are you alone?" His soft voice melted her, hindi nagkakalayo ang agwat ng pagitan nilang dalawa. She decided to look in his face, trying to memorize his features. Ngayon lang sa buong buhay nya sya nakakita ng taong nagpakaba ng dibdib nya, hindi nya alam pero may kung ano sa puso nya na natutuwa sa presensya nito.

"Nope, I'm with my friends but I guess they're enjoying the party." She answered despite of nervousness she's feeling. Nagbaba na sya ng tingin at hindi na nagawa pa ang kaninang pagtitig nya sa mukha ng kausap.

"Ah, I see." Ilang saglit pa silang nag-usap. Kakatwa na nakuha nyang makipag-usap sa isang estranghero, kung kanina ay out of place sya, ngayon ay parang nakakita sya ng taong nakagaanan nyang kausapin. Pakiramdam nya hindi na sya nag-iisa sa magarbong lugar na ito.

Hindi inalintana ni Zephyra ang ibang tao sa paligid, natuon ang atensyon nya sa lalaking katabi.

"Would you like to dance, Zephyra?" Those words make her heart skip a beat. Hindi makapaniwalang ang stranger na nasa harap nya ay inaaya syang sumayaw. Hindi na nya naiwasang tignan ito ng deretso sa mata.

**