TakeMyShoes(Completed)

pt11

"مهمون ناخونده نمی‌خواید؟"

جونگ‌کوک‌ توقع هرچیزی رو داشت غیر از این‌که یونگی رو ببینه!
جیهوپ با چشم‌های گرد شده پسر مونعنایی رو دید و گفت:
"هیونگ تو اینجا چیکار می‌کنی؟"

یونگی ساکش رو گوشه‌ای انداخت و وارد ویلا و جمع شد.
"ناراحتی برگرد سئول."

جیهوپ و جونگ‌کوک بلند شدن تا مرد و درآغوش بگیرن.
"نه داداش صفا آوردی."

"درواقع ویلا تو نیست."

جونگ‌کوک با خنده‌ای که برای ذوق دیدن یونگی بود بغلش کرد.
"حالا دور از شوخی تو کجا و اینجا کجا؟"

یونگی جیهوپم بغل کرد.
"وایسا با آقایون آشنا بشم بعد."

تهیونگ رو در یک نگاه توی کمپانی دیده بود؛ اما فرصت نشده بود باهاش آشنا بشه.
خودش رو به جمع معرفی کرد.
"خب مین یونگی‌ام آهنگساز کمپانی این یارو و سی و سه سالمه و خوشحالم از دیدنتون‌."

وایب اولیه‌ای که از یونگی گرفتن عالی بود و همین باعث شد با روی گشاده و خوبی با یونگی آشنا بشن و تهیونگ حقیقتاً همیشه دوست داشت با یونگی صحبت کنه و از دیدنش زیادی خوشحال بود.

"آه چقدر هیونگ دارم توی این جمع."

جیمین نالید و یونگی کوتاه بغلش کرد.
"راحت باش باهام بچه جان."

جیمین نمی‌دونست چرا اما انگار‌ می‌تونست خودش و واسه یونگی لوس کنه!
"سعی می‌کنم."

تهیونگ موقعیت خودش و در خطر دید و سریع جیمین و کشید پیش خودش و وقتی همشون با یونگی آشنا شدن روی زمین نشستن و بالاخره پسر مونعنایی تعریف کرد که چطور سر از ویلا درآورد.
"والا با دوست‌دخترم قرار بود بیایم ججو واسه تعطیلات و وقتی وسط راه بودم زنگ زد گفت براش کار پیش اومده نمی‌تونه بیاد و منم دیگه وسط راه بودم به هیچول تکست دادم کجاست اگر بیکاره بیاد اینجا که نگو از قبل اومده بودید و دیگه تشریف آوردم‌."

جونگ‌کوک‌ ضربه‌ای به رون پای یونگی زد و گفت:
"خوب کردی هیونگ."

"آره می‌دونم واسه من ویسکی نمی‌ریزید؟"

"شما جون بخواه."

هیچول شات جدیدی براش آورد و براش پر کرد.
یونگی نگاهی به دوست‌های جدیدش‌ انداخت.
"با بچه‌ها کنار اومدید؟"

نامجون جواب داد:
"آره همچی خوبه."

یونگی شاتش رو نوشید.
"پس باید با منم کنار بیاید."

سوکجین از مرد زیادی خوشش اومده بود.
"بایدی نیست... دل نشینی."

"جدی؟ خوبه... من نبودم چیکار می‌کردید؟"

جیمین دست به سینه شد و سرش و به شونه تهیونگ تکیه داد.
"داشتیم داستان زندگی‌هامون رو می‌گفتیم."