ထပ်ပြီးသူ့နယ်မြေကိုကျူးကျော်လာတာမို့ရင်ကတစ်လှပ်လှပ်ဖြင့်ကြောက်မိသည်။ဒီလောက်ရုန်းတာတောင်ဝမ်အရှင်ကပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲသူ့ရဲ့နောက်ပေါက်ထဲကိုအတင်းထည့်နေတာမို့နာကျင်မှုကမပြောပလောက်စရာ။ဘာဆိုဘာမှအစပျိုးခြင်းမရှိပဲအစိမ်းသက်သက်နဲ့ထိုးထည့်နေတာမို့သူ့ရဲ့ဘေးအသားလွှာတွေမှာနာကျင်လွန်းလို့ပြဲကုန်ပြီဆိုတာသိလိုက်မိသည်။
နာကျင်ရလွန်းလို့ဝမ်အရှင်ကိုထုရိုက်
ေပမဲ့လည်းဝမ်အရှင်ကပိုတိုးလို့သာအတင်းဝင်ပြီးဆောင့်ချသည်။မကြားဝံ့မနားသာအသံတွေနှင့်ထိုအခန်းရဲ့ပြင်းပြမှုကကြောက်စရာအတိ။တစ်ခါဆောင့်ချလိုက်တိုင်းနာကျင်လွန်းလို့လူမှာငိုက်ခနဲ။
ည ည်းသံတွေကလည်းသူ့မှာမထွက်နိုင်လောက်အောင်ထိပင်ပန်းပေမဲ့အပေါ်ကဝမ်အရှင်ကတော့ချွေးတောင်တစိုးတစိမထွက်ချေ။
ခံနိုင်ရည်မဲ့သွားတဲ့အဆုံးမှိတ်ကျသွားတဲ့မျက်ဝန်းလှလှလေး ကိုမြင်ပေမဲ့လည်းသူ့မှတင်းတိမ်နိုင်။ရှောင်းအလှလေးရဲ့ပေါ်မှာမြင်းလိုဒုန်စိုင်းနေမိတုန်း။ ရပ်တန့်မှပါလို့တွေးမိပေမဲ့လည်းဝမ်ရိဟန်ကရှောင်းအလှလေးကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကိုပြန်မြင်ယောင်လာတာကြောင့်ဘယ်လိုမှပင်သူဖြေမဆည်နိုင်။ရှောင်းအလှလေးကိုဖက်လျက်
"ကိုယ်ကသိပ်ချစ်တာရှောင်းအလှလေးရဲ့..ကိုယ့်ကိုယ်မထားသွားပါနဲ့နော်...ကိုယ်..ကိုယ်ကတောင်းဆိုပါတယ်"
ငိုယိုပြီးကလေးတစ်ယောက်လိုတောင်းဆိုအသနားခံနေတဲ့ပုံစံကဝမ်အရှင်ရောဟုတ်ရဲ့လားဆိုတာမေးစရာအတိ။မာနတွေသိက္ခာတွေကိုဘေးချိတ်ပြီးဒီကလူကရှောင်းအလှလေးကိုတောင်းဆိုပါတယ်။
ရှောင်ကျန့်နိုးလာတော့ဝမ်အရှင်ကပြာပြာသလဲတစ်စုံတစ်ခုကိုဖွက်လိုက်တာမို့ကြောင်သွားရသည်။ညကလိုမနာကျင်တော့တာမို့ရှောင်ကျန့်နည်းနည်းတော့စိတ်ကြည်မိသည်။သို့ပေမဲ့လည်းဘာမှမပြောချင်တာမို့စောင်ကိုခေါင်းထိခြုံပြီးပြန်အိပ်လိုက်သည်။
"ခြေထောက်ကလမ်းပြန်လျောက်လို့ရပြီ.."
ဝမ်အရှင်ကထိုသို့ပြောပြီးအခန်းပြင်ဘက်ထွက်သွားတာမို့သူကစောင်ကိုခွာချလိုက်သည်။စမ်းပြီးရပ်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာလမ်းမလျောက်တာကြာသည့်အတွက်အဆင်မပြေလှ။အခါခါကြိုးစားကာမှရသွားတာမို့ပျော်မိသည်။
အခန်းအြင်ကိုထွက်မယ်ဆိုပြီးတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်ဝမ်အရှင်ကဒူးထောက်ထားပြီးပန်းတစ်စီးကိုကိုင်ထားသည်။
"ကိုယ်နဲ့လက်ထပ်ကြမယ်...ရှောင်းအလှလေး"
ဝမ်အရှင်ကတောင်းဆိုတာမဟုတ်ပဲအမိန့်ပေးတါဆိုတာရှောင်ကျန့်သိလိုက်ရသည်။ဘာမှမပြောပဲပန်းကိုသာယူလိုက်တာမို့ဝမ်အရှင်ကပြုံးပျော်သွားခဲ့သည်။မျှော်လင့်ချက်ကိုရိုက်ချိုးပြမှာမို့စောင့်ကြည့်နေလိုက်ပါ..ဝမ်အရှင်။
ဝမ်အရှင်ရဲ့လက်ဆက်ပွဲမို့ နန်းတော်တစ််ခုလုံးမှာပြာယာတွေပင်ခက်ကြသည်။သူ့ရဲ့ဖခင်ရှောင်းအမတ်ကြီးကိုတစ်ဝပြေးဖက်ပြီးကလေးလိုအော်ငိုမိသည်။ ဖခင်ကတော့အသံတိတ်ငိုပြီးရှောင်ကျန့်ကိုချော့မော့သည်။
"ညစ်ပတ်ကုန်မယ်လေ...မငိုရဘူးနော်..သွားသွားဝမ်အရှင်ဆီ"
ဆူပုတ်ပုတ်ဖြင့်ဖခင်ဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီး
"ဖေဖေ..နေကောင်းအောင်နေနော်.."
ထိုသို့ပြောပြီးထွက်ခွာသွားတဲ့သားရဲ့ကျောပြင်ကိုကြည့်ပြီးတစ်ခုခုကိုစိုးရိမ်မိနေသလို။နန်းတော်ထဲနေရတော့မှာဆိုတော့စိတ်ဓာတ်တွေကျပြီးပြောချင်ရာပြောတာပဲလို့တွေးလိုက်မိသည်။
"မဂ်လာမောင်နှံ..လက်ဆောင်ပစ္စည်းချင်းလဲလို့ရပါပြီ."
ဝမ်အရှင်ကဘူးအနီရောင်လေးနဲ့ထုတ်ထားတဲ့ဆံထိုးလေးကိုယူပြီးရှောင်းအလှလေးကိုပန့ဆငိပေးလိုက်သည်။ရှောင်ကျန့်ပေးရမဲ့အလှည့်မှာဝမ်အရှင်ကိုတစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီးဝမ်အရှင်ပေးတဲ့ဆံထိုးကိုယူလိုက်ကာသူ့ရဲ့လည်ပင်းဆီသို့လှီးဖြတ်လိုက်သည်။ဝမ်အရှင်ရဲ့မျက်နှာမှာတော့ရှောင်ကျန့်ရဲ့သွေးတွေကဖြန်းခနဲ။လက်ဆက်တဲ့နေရာမှာရှိတဲ့လူတိုင်းကအသံစိုးစဥ်းမျှပင်မထွက်ပဲ ကြ က်သေမိကြသည်။
"ရှောင်း..ရှောင်းအလှလေး..ကိုယ်..ကိုယ်မှားမှန်းသိပြီးမို့မထားသွားပါနဲ့နော်..ကိုယ်တောင်းဆိုပါတယ်"
လဲကျကာအပြိုပြိုအလဲလဲရှိနေတဲ့သူ့ကိုဝမ်အရှင်ကမျက်ရည်တစ်ဖြိုင်ဖြိုင်နဲ့ပြောနေတာမို့သူကျေနပ်ရမည့်အစားဒီရင်ဘတ်ကနာကျင်လိုက်တာ။
"မငိုနဲ့...ဝမ်အရှင်..."
မှိတ်ကျသွားပြီးဘာမှမပြောတော့တဲ့ရှောင်းအလှလေးကြောင့်ဝမ်အရှင်မှာရင်ကွဲမတက်။ပိုင်ဆိုင်ခြင်းဆိုတဲ့ချစ်ခြင်းနဲ့ချစ်မိတဲ့အရသာကကောငမွန်ပါတယ်ဆိုပေမဲ့နာကျင်ရသည့်အရာတွေကတော့ခပ်များများ။ရှောင်းအလှလေးရဲ့လက်ထဲကဆံထိုးကိုယူပြီးသူ့ရဲ့လည်ပင်းဆီသို့။ကိုယ်လိုက်လာပြီရှောင်းအလှလေး..အရင်ကထက်ပိုမိုနူးညံ့ပြီီးမင်းအပေါ်ကိုကောင်းမွန်ပေးမှာမို့..ကိုယ့်ကိုယ်စောင့်နေနော်။
သမိုင်းတစ်လျောက်မှာဝမ်အရှင်နဲ့ရှောင်ကျန့်တို့ကိုအတုမယူပဲကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူကိုအကောင်းမွန်ဆုံးဂရုစိုက်၊ဖေးမကြဖို့အဘိုးအဘွားတွေရဲ့ပညာပေးမှုကယခုထိရှင်သန်နေဆဲ။
-----------------------------------------------------------ပိုင်ဆိုင်ခြင်းအချစ်နဲ့ချစ်ရင်အချစ်ခံရသူကပြန်ချစ်တယ်ဆိုတာဇတ်လမ်းတွေထဲမှာပဲရှိတာပါ..ချောရဲ့ဖေဖေကလည်းပိုင်ဆိုင်ခြင်းအချစ်လေ
ဒါကြောင့်ဇတ်သိမ်းကမလှဘူး..စာဖတ်သူလေးတွေ
နားလည်နိုင်ကြပါစေ..အစကနေအဆုံးထိ စီးမြောလိုက်ပါသူတစ်ဦးချင်းစီတိုင်းကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်ရှင်....
