"ကလေးလေး ခြေတိုတိုလေးတွေနဲ့မပြေးနဲ့လေ ချော်လဲကုန်မှဖြင့်"
"မိအောင်လိုက်လေကိုကို ခစ်ခစ်ခစ်"
မပီကလာ ပီကလာအသံလေးကနေ ကိုကိုလို့ပီပီသသခေါ်တတ်တဲ့အရွယ်လေးကိုရောက်ခဲ့ပြီ
.
.
.
.
"ငယ်ငယ်လေး ထတော့လေ ကျောင်းသွားရမယ်
"အင်းးးး"
"ထတော့ အပျင်းတစ်ကလေး ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်"
"ထဘူး မ..ထ..ဘူး..လို့"
ရာသီတွေကုန်ဆုံးလို့ ရှောင်းကျန့်လေးရောရိပေါ်လေးပါကိုယ်စီကျောင်းတက်နေကြပြီ မနက်မိုးလင်းလို့ကျောင်းသွားဖို့နှိုးတိုင်း ငယ်ငယ်အဆိုးလေးက ကျောင်းမသွားချင်ဘူးဆိုပြီ ဂျစ်ကျတတ်သေးတာမို့ ရှောင်းကျန့်လေးက ငဂျစ်ကလေးကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့နှိုးရတော့တာပါပဲ
"အဲ့ဒါဆို ကလိထိုးရတော့မှာပဲ"
"အားး ခစ် ခစ် ခစ် ယားတယ် ယားတယ် ကိုကို ယားတယ်လို့"
"အပျင်းကျအုံးမလားငယ်ငယ် ကိုကိုက မထမချင်းကလိထိုးနေမှာ"
"ကျောင်းသွားရင် အာဘွားပေးရမှာနောကိုကို"
"ဟုတ်ပါပြီအဆိုးလေးရာ..."
မနက်တိုင်း အိပ်ယာမထချင်လို့ဂျစ်ကျတတ်တဲ့အဆိုးလေးကို ကိုယ်တိုင်အဝတ်အစားပြင်ဆင်ပေးပြီး ကျောပေါ်ချီကာကျောင်းကိုခေါ်သွားတတ်တဲ့ကောင်လေးရယ် ထိုကျောပြင်ကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ကာ ကျောင်းမရောက်မချင်းအိပ်ပျော်နေတတ်တဲ့ကောင်လေးတို့ရှိလေရဲ့
.
.
.
.
"ဒီနှစ်တော့ငယ်လေးကိုမွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးရမှာ"
သူ့ကလေးလေးကိုလက်ဆောင်သိပ်ပေးချင်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်လေးက ကျောင်းစတက်ကတည်းက နေ့တိုင်းဒေါ်လေးပေးသမျှမုန့်ဖိုးတွေကို ငယ်ငယ့်အတွက်ဆိုပြီး မစားရက်မသောက်ရက်စုသည် ငယ်ငယ့်ကိုဝယ်ပေးမယ်လို့ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ဆိုင်ကယ်လေးကိုလဲ ဆိုင်ရှင်ကိုရောင်းမပြစ်ဖို့ရယ် သိမ်းထားပေးဖို့အကြောင်း သူလာယူမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းသွားပြောထားသည်
YOU ARE READING
မချစ်လို့မှမဟုတ်တာ
Fanfictionတစ်ခါတစ်လေ အချစ်ဆိုတာကြီး လောကမှာမရှိခဲ့ရင်ကောင်းမယ်လို့တွေးမိတယ် ဘယ်သူမှနာကျင်ခြင်းတွေကိုထိတွေ့စရာမလိုတော့ဘူးလေ
