"အီးးးး ဟီးးးး တိုတိုကထား အဟင့် အဟင့်"
"ကဲပါ ရိပေါ်လေးရယ် နင့်ကိုကိုကထားမသွားပါဘူး ဒီနားလေးခနသွားတာ"
"ရဘူး ရဘူး တိုတို့ကို ထော်ပေး"
ရှောင်းကျန့် အင်္ကျီထုပ်လေးကိုင်ပြီး အိမ်ပေါက်ဝမှာရပ်ကာ ပြုံးနေမိသည် သူအိမ်ထဲမဝင်ခင်ကတည်းက ငယ်ငယ့်အသံဆာဆာကလေးက အရင်ကြားရသည် အခုလဲသူ့ကိုမတွေ့လို့ ဒေါ်လေးကိုဂျစ်နေပုံရသည်
ဒီကလေးလေး သူ့ကိုအရမ်းကပ်လွန်းတယ် ဒါပေမယ့်လဲချစ်ရတာပါဘဲ ပိုတိုးပြီးတော့တောင်ချစ်ရတယ်
"ငယ်ငယ်•••"
သူအသံပြုလိုက်တော့ ငိုသံလေးတွေ တိကနဲရပ်ပြီးလှည့်ကြည့်လာတယ်
"လာပါအုံးကိုကို့ဆီ"
ထိုင်လျက်ကလေးလမ်ကမ်းကြိုတော့ ငယ်ငယ်က ခြေတိုတိုကလေးတွေနဲ့အပြေးလေး သူဆီလာတယ် သူလဲငယ်ငယ်ကိုချီကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီးတစ်ပါတ်လှည့်လိုက်သည် သူ့ကိုတွေ့တော့ ငိုချင်ရက်လက်တို့ပိုတောင်ငိုသွားတယ် သူ့လည်ပင်းကို လက်သေးသေးလေးတွေနဲ့ဖက်ပြီး သူပုခုံးပေါင်ခေါင်းမှီကာ ချွဲနေတာမို့ သူလဲပြန်ဖက်ထားလ်ုက်တော့သည်
"တိုတို တားဂိုထားတယ် အဟင့် အဟင့်"
"မငိုရတော့ဘူး မငိုရတော့ဘူး တိတ်တိတ် ကိုကိုပြန်လာပြီနော်"
ကျောလေးကိုပွတ်ပေးပြီးချော့တော့ ရိုက်သံလေးတွေငြိမ်ကျသွားပြီး သူ့ပုခုံးပေါ်ကခေါင်းလေးကိုထောင်ကာ မော့ကြည့်လာတယ် ရှောင်းကျန့်လဲ ငယ်ငယ့်ပါးပေါ်ကမျက်ရည်လေးတွေကို လက်တစ်ဖက်နဲ့သုတ်ပေးလိုက်သည်
"ငယ်ငယ် ကိုကိုကလေ ငယ်ငယ့်အတွက် အင်္ကျီသစ်သစ် သွားဝယ်တာ ငယ်ငယ့်ကိုထားသွားတာမဟုတ်ဘူး"
အင်္ကျီလို့ပြောတော့ ငယ်ငယ်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီလေးကိုကိုင်ပြတယ်
"ဟုတ်တယ် အဲ့လိုမျိုး အင်္ကျီ သစ်သစ်လေ သွားဝယ်တာ ငယ်ငယ်က မလိုချင်ဘူးလား ဒီမှာကြည့်အုံး အစိမ်းရောင်လေး ကြိုက်ရဲ့လား ငယ်ငယ်ကြ်ုက်လား"
YOU ARE READING
မချစ်လို့မှမဟုတ်တာ
Fanficတစ်ခါတစ်လေ အချစ်ဆိုတာကြီး လောကမှာမရှိခဲ့ရင်ကောင်းမယ်လို့တွေးမိတယ် ဘယ်သူမှနာကျင်ခြင်းတွေကိုထိတွေ့စရာမလိုတော့ဘူးလေ
