diciotto

213 10 29
                                    

Barış ile birlikte karşımızda bize bakan Berkan ve Ebrar'a baktık.

Söyledikleri ne kadar doğruydu bilmiyorum ama, onlar çaresiz kaldıkları için bizi aramışlardı.

"Ne yapacağım ben, bu yaşta anne olamam!" Diye bağıran Ebrar'a baktım.

Ebrar hamileydi. Ne yapacaklarını bilmiyordu ikiside. Berkan, Ebrar'ın bu söylediğine karşılık büyük bir suçluluk duygusu hissetti. Kimse konuşmuyordu. Çünkü kimse bilmiyordu.

"Ebrar, aldıracak mısın bebeği?" Diye sordu Berkan. Korkuyordu. Belliydi.

"Yapamam Berkan, olmaz." Dedi Ebrar. Ağlıyordu.

Hiç düşünmedim, Ebrar'a sarıldım. Barış ve Berkan birbirine bakıyordu.

"Berkan istiyorsun çocuğu değil mi?" Diye fısıldadı Barış, Berkan'a.

"İstemez olur muyum? Çok istiyorum abi, çocuğum olsun, Ebrar ve benim bir çocuğum olsun, çok istiyorum." Dedi Berkan..

Ebrar kafasını kaldırıp baktı Berkan'a. Yüzünde mutluluk vardı sadece. Ebrar Berkan'la ölüme bile giderdi. Çocuk neydi ki?

"Evleniyoruz Ebrar o zaman!" Diye bağırdı Berkan.

"Salak niye bağırıyorsun 4 kişiyiz zaten." Dedi Barış.

"Teknik olarak 5." Diye düzeltti Ebrar.

"Sağ ol gerçekten." Dedi Barış.

Sabah sarılıp uyurken ne ara buraya geldiğimizi hâlâ anlamamış olmalıydı saf çocuğum.

Ebrar düşünmüş taşınmış,  aslında anne olmanın o kadar kötü bir fikir olmadığını anlamıştı. Berkan'ın onu her zaman destekleyeceğini, her daim yanında olacağını biliyordu.

"Barış bak bizden önce evleniyorlar." Dedim şakayla karışık bir şekilde.

"Kız sen hapı içtin mi?" Diye sordu Barış bana.

"Ay ben unuttum onu, içeyim hemen. İyi hatırlattın aferin." Dedim

Diyerek çantamdan çıkardığım hapı içtim.

◇♡

Berkan ve Ebrar ile onların nikah tarihini almaya gidiyorduk. Ben ise bu anları videoya çekiyordum. Çünkü ileride doğacak olan minik çocuğun bu anları görmesini istiyordum. Vlogger teyze ben olacaktım.

Nikah dairesinde Barış ile birlikte mükemmel çiftimizi beklerken yorulmuştum.  Kafamı Barış'ın omzuna dayadım. Barış kafasını kafamın üstüne koydu, o da yorulmuştu.

"Yıldız, sence de fazla hızlı ilerlemedik mi?" Dedi Barış.

"Barış biz evlenmiyoruz farkındasın değil mi?" Dedim bende.

"Keşke biz evlensek. " Dedi kısık bir sesle.

"O da olur bir gün. Bunlar ne ara nasıl evleniyor acaba?" Dedim bize arkası dönük ikiliyi gösterirken.

"Çocukları olacak ya şaka gibi, ailelere de henüz söylemediler." Dedi Barış.

"Kolay mı öyle pat diye söylemek? Evlenmeden söyleyemezler ki, " Dedim bende.

Geçen az vakit sonrasında nikah tarihi ancak 2 hafta sonraya alınabilmişti. Bizde bu süre zarfında, istemeyi, sözü ve nice düğün hazırlıklarını yapacaktık.

Ben yıllık iznimden kullanacaktım. Öncelikle Ebrar'ın ailesi için Rize'ye gidilecekti. Sonrasında ise Berkan'ın ailesi ile konuşulacaktı.  Tabiki bunlar hemen gerçekleşeceği için, 4 gün sonra isteme olacaktı. İsteme yine Rize'de olacaktı elbette. Sürekli git gel olacaktı yani. Tabiki ben Barış'la birlikte Rize'de kalmayı planlıyordum, ben evlenmiyordum ya sonuçta. Niye ben git gel yapıyorum?

Ebrar ve Berkan aileleri ile konuşmuş, haber vermişlerdi. Elbette azar da yemişlerdi niye daha önce haber vermediklerine dair.. onlar da bilmiyordu ki.

Ben ve Barış ise bu olanları dışarıdan izliyor, hızlarına yetişmeye çalışıyorduk. Yarın Rize'ye gidilecekti. Biz ise burada kalıp isteme günü mü gitsek diye karar veriyorduk. Ayrıca bugün de alışverişe çıkacaktık. Her şey üst üste gelmişti. Benimle alakası yoktu ama ben bile stres olmuştum.

Düşündük, taşındık ve her anlarında yanlarında olmamız gerektiğini düşündük. Bu yüzden yarın bizde gidecektik.

Öncelikle Ebrar ile bir alışveriş merkezine girdik. Ebrar kendine toz pembe düz bir elbise seçmişti. Üstüne o kadar yakışmıştı ki, ben ise kendime şu yeşili düz bir elbise seçmiştim. Berkan ve Barış zaten hazırdı, onlara gerek yoktu. Bir dekorasyon şirketiyle anlaşılmış, Rize'deki evi istemeye uygun hale getireceklerdi.

Her şey hazırdı aslında, elbiselerimiz, dekorasyon, ancak Ebrar ve Berkan hazır mıydı? Zorunlu mu hissediyorlardı kendilerini? Sanmam. Mutlu olacaklardı, emindim.

Başımı bizi kapıda bekleyen Barış ve Berkan'a çevirdim. Barış beni gülerek izliyordu. Bir çocuk gibiydi. Berkan'la bir şey konuşuyordu.

◇♡

Y

ildizdincerr

Happy forever💕 @iamberkankutlu @ebraryilmaz

@ebraryilmaz: 🥹💋

@Iamberkankutlu: 🤭✨️

Ebraryilmaz            Temsili


@iamberkankutlu: love💞

@yildizdincerr: mutluluklar!!🩵

@barisalperyilmaz: mutluluklar ve tebrikler kuzim(sana da mutluluklar Berkan)

Bu bölüm biraz geçiş bölümü olacağı için kısa oldu ama yani

Hayatımın gidisati gerçekten çok kötü

Bu bölümü yazarken arkadaşımla kavga ediyoruz arkadan bu arada 9 yıllık arkadasim en yakın arkadaslarimizdan birinin eski sevgilisini bize karşı savunduğu için ve hala iletişim halinde olduğu için kavga cikti😔😞



Mobilyacı// Barış Alper YılmazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin