Loving You

KABANATA 3: The Truth

Karen's POV

Nagising ako sa kwarto namin ni Khen nakabalik pa pala ako ng hindi ko namamalayan. Napatingin ako sa katabi kong nakayakap sa akin. Si Khen, napatitig ako sa maamong mukha niya. Hindi ko alam pero gusto kong umiyak ng umiyak at manghingi ng sorry kanya sa kasalanan na nagawa ko. Mahal na mahal ko si Khen ng walang pag-aalinlangan pero bakit ko ito nagawa sa kanya? Bakit ko nagawang pagtaksilan siya? Hindi ko naman pwedeng sisihin ang alak na nainom ko lalong lalo hindi ko pwedeng sisihin si Kuya Pabs sa nagawa namin dahil alam ko sa sarili ko ginusto ko din iyon.

"Karen ,ma'ko anong nangyari sa'yo? Bakit ka umiiyak? May nangyari ba?May nagawa ba ako na hindi mo nagustuhan?" Umiling ako sa sunod-sunod na tanong ni Khen at yumakap sa kanya."Khen, ma'ko mahal na mahal kita." "Mahal din kita Karen." sabi ni Khen nagiguilty ako paano kapag nalaman ni Khen or ni Ate Pao 'yong nangyari kagabi? Paano na ang relasyon namin ni Khen? Mapapatawad pa kaya niya ako? Nagulat ako nang magsalita si Khen. "Karen lumabas na tayo para makapag breakfast na't alam kong gutom ka na." Tumango ako at sabay kaming lumabas ni Khen sa kwarto.

Pag-dating sa restaurant kung saan kami kakain. Nakita kong kompleto na pala ang lahat kami na lang pala ang hinihintay. "Hay naku! Karen buti naman at nandito na kayo. Gutom na kami lalo na ang baby ko."
Natawa ako kay Biboy. "Ehem...,ate Karen dito ka sa tabi namin ni Lenlen." Nagulat napatingin ako kay ate Geline. Tumingin ako kay Khen at ngumiti naman siya sa akin. "Sige lang ma'ko d'on ka na't dito na lang ako sa tabi nila Pao." Umupo nga ako sa pagitan nila ate Geline at Lenlen. "Ate Karen, kamusta ka pala kagabi? Nakatulog ka ba ng maayos?" Kinabahan ako sa tanong ni Lenlen. Feeling ko may laman iyong tanong niya. Ohh napapraning lang ako. "Karen sa'n ka nga pala kagabi?" Ngiting sabi ni ate Geline. "Sino 'yong kasama mo? Nakaakbay sa iyo?" Seryosong dagdag niya at ako'y napaupo ng diretso sa kinauupuan ko. "Ha?. A-ano kamo?" Mahina kong sambit. Kinabahan at nanghina ako sa sinasabi ni ate Geline. " Kagabi? D'yan lang. W....wala naman akong kasama kagabi." Sagot ko sa kanya. Nakatingin lang si ate Geline sa akin na tipong nagtataka. Akala ko don lang matatapos. Nang bigla siyang bumulong sa akin na sakto lang na marinig ko. "Nakita ko kayo ni kuya Pabs ate Karen, naghahalikan."

Bulong lang iyon pero bakit parang napatigil ang mga kasamahan namin sa lamesa. Nagulat kaming lahat nang may nahulog sa sahig. Napatingin kami sa likod ni ate Geline. Para akong sinabuyan ng mainit na tubig nang makita si Khen. "A...anong sabi mo Geline?" Nauutal niyang tanong. "Tama ba ang narinig ko? Naghahalikan si Karen at Pabs?" Diretsang nakatingin si Khen kay ate Geline.

"Hinding hindi mo magagawa iyon sa akin Karen." Baling niya sa akin. Napatayo ako sa sinabi ni Khen. "Alam ko kung gaano mo ako kamahal. Karen sabihin mo na hindi totoo ang mga sinasabi ni Geline. Na nagsisinungaling lang siya. Na hindi ikaw iyong nakita niya." Pangungumbinsi ni Khen sa sarili niya habang nakatingin sa akin. Pero bakit walang lumalabas na salita sa bibig ko. Bakit ganon hindi ko maitanggi ang mga nangyari? Napaiyak na lang ako. "Sorry Khen, so...sorry ma'ko. Patawarin mo ako hindi ko sinasadya." Iyak kong sabi.
"Karen paano mo nagawa sa akin ito? Mahal na mahal kita." Seryosong sabi niya sabay talikod at umalis.

"Ate Karen?" Tinawag ako ni ate Pao.
"Halikan lang ba ang nangyari sa inyo? Wala nang iba o may nangyari na higit pa sa halikan?" Tanong niyang nasasaktan na din. "Ate Pao, hanggang doon lang kami ni kuya Pabs." Tumulo na ang luha ko. "Hindi, hindi Karen. Kasi kung halikan lang ang naganap sa inyo. Hindi ka iiyak ng ganyan." Nagtatakang paliwanag ni ate Pao sa akin. "Uulitin ko, Karen wala ba talagang nangyari sa inyo ni kuya Pabs?" Ulit niyang tanong na binalingan na rin si kuya Pabs na parang nagpapaliwanag na rin sa nobya. "Mm..may nangyari sa amin ate Pao." Iyak kong pag-amin sa kanila. Tiningnan niya ako ng matalim. "Ate Gel, Len at Biboy una na muna kami." Baling niya sa mga kasamahan namin at umalis na sila ni Kuya Mark.

"Ang masaya sanang agahan ay nauwi sa aminan. Ang galing! Boyfriend ko pa talaga Karen?" Nanggagalaiti na sabi ni Madeline. "Maddie tama na?" Saway ni kuya Pabs na nasa likod lang ng nobya. Nagulat ako ng sinampal ako ni Madeline. Napahawak ako sa pisngi ko. Parang namanhid ako sa ginawa niya. "Karen, akala ko mabait ka? Hanggang akala lang pala iyon. By the way, Pabs is all yours Karen." Naluluhang sambit ni Maddie sabay talikod sa amin. "Sorry Karen. Mag-usap na lang tayo sa susunod." Tarantang utas ni kuya Pabs at sinundan nito ang nobya.

"Ate Karen. Papaanong nangyari ito? Hindi namin maintindihan? Akala ko ba, mahal mo si Khen?" Nalilitong tanong ni Biboy sa akin. Nanghina na ako. Niyakap ko na lang si Biboy. "Ff hindi ko na alam ang gagawin ko? Paano na kami ni Khen?" Mahinang bulong ko sa kanya. "Ate Karen nandito lang kami. Pero kailangan mong tanggapin na nagkamali ka. Bigyan mo ng panahon si Khen. Pareho ninyong kailangan yan lalo na si Khen." Sabi ni ate Geline na hinahaplos ang likuran ko. "Masakit pero tama. Kasalanan ko ito ate Geline, Lenlen at Biboy." Kumalas ako sa yakap namin Biboy at pinunasan ang luha ko gamit ang nakalahad na panyo ni Jp. "Bean tara na, maiwan na natin muna si Karen." Rinig kong bulong ni Darryle kay ate Geline. Ganon din si Jp kay Lenlen. Napatingin sila sa akin. Nahihiya akong ngumiti sa kanilang lahat. "Sige mauna na kayo. Okay lang ako. Gusto ko munang mapag isa." Sabi ko sa kanila.

Nagmamahal,
Karen