Group Therapy

Νέα ξεκινήματα

Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα! Δεν γνωρίζω τι ώρα και πώς θα σας βρει το νέο αυτό κεφάλαιο αλλά είμαι εδώ για να απαλύνω το άγχος και την ταραχή σας και να σας φέρω σε νιρβάνα.

Καταρχάς να απολογηθώ για την απουσία μου. Είχα εξεταστική και πλέον είμαι στο τέταρτο και τελευταίο έτος της νομικής σχολής, με ελάχιστο περιορισμένο χρόνο και πολλά ψυχολογικά (χαχα, μα βέβαια). Ωστόσο τίποτα μα τίποτα δεν θα με εμποδίσει από το να βρίσκομαι κοντά σας έστω και καθυστερημένα.  Οκτώβρης, Σεπτέμβρης για κάποιους είναι ο μήνας της έναρξης, του ξεκινήματος ενός νέου κεφαλαίου της ζωής σας. Για άλλους επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές στην εργασία τους ή επιστροφή στο σχολείο και στις σχολές.

Πόσο δύσκολο είναι άραγε το κάθε ξεκίνημα; Από κάτι μεγάλο όπως ένα νέο πανεπιστήμιο με νέες απαιτήσεις και άγνωστους ανθρώπους έως και μία νέα τάξη γυμνασίου ή λυκείου. Πόσο βάναυση και σκληρή είναι μια συνέντευξη εργασίας που κυριολεκτικά όλα κρίνονται από μερικές ερωτήσεις; Και πόσο δίκαιο είναι άραγε κάτι τετοιο; Να κρίνονται όλα από μερικές εξετάσεις, μερικές ερωτήσεις, μερικές μας στιγμές; Είναι άραγε όλα τόσο βαθμοθηρικά; Οι γνώσεις που αποκτούμε ή προσπαθούμε να αποκτήσουμε αποσκοπούν μόνο στην διασφάλιση μιας καλύτερης θέσης εργασίας και όχι στην διεύρυνση των πνευματικών μας οριζόντων; Εάν η απάντηση στην τελευταία ερώτηση ήταν θετική, τότε σίγουρα κάτι έχει πάει λάθος μαζί μας και με την χώρα στην οποία ζούμε.

Προσωπικά υπήρξα ένα παιδί από μεσαίο κοινωνικό στρώμα, πολύτεκνη οικογένεια και άρα δεν είχα δυνατότητα φροντιστηρίου για τις πανελλήνιες. Προσπάθησα πάρα πολύ να βγάλω ένα αποτέλεσμα που θα ικανοποιεί και θα αντιπροσωπεύει εμένα και τον χαρακτήρα μου. Τα κατάφερα με πολύ κόπο και κλάμα και την στήριξη όσων αγαπούσα! Πέρασα στην νομικη σχολή- γουέλ όχι η καλύτερη επιλογή- και τότε το νέο ξεκίνημα φαινόταν βουνό.

Νέα μαθήματα, ένα άγνωστο και αφιλόξενο κλίμα και φοιτητές που... το μόνο που βλέπουν είναι κυριολεκτικά ο ουρανός. Έχουν το κεφάλι τόσο ψηλά, αψηφούν τα πάντα! Ελάχιστοι είναι πράγματι αληθινοί χαρακτήρες και δεν κοιτάζουν την τσέπη σου για να κρίνουν εάν αξίζει να σου μιλήσουν. Υποκρισία μέχρι και στα αποτελέσματα των βαθμών λες και η αξία σου θα κριθεί από το 7,53 ή το 7,82 ξέρω γω. Εσάς πως ήταν τα ξεκινήματα στην ζωή σας; Εγώ ανέκαθεν δυσκολευόμουν να προσαρμοστώ αλλά το πανεπιστήμιο ήταν άθλος. Τελικά κατάλαβα πως το ιδανικό με τις μεγάλες παρέες αφορά παιδιά που έρχονται να σπουδάσουν σε μια νέα περιοχή, μακριά από την βολή του σπιτιού τους.

Και πάμε και σε ένα ακόμη ξεκίνημα... αυτό της εργασίας. Δεν έχω εργαστεί ακόμη ωστόσο έχω συνεργαστεί με ένα δικηγορικό γραφείο, φέτος είναι η δεύτερη χρονιά και πάει πολύ καλά. Ωστόσο δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που έστειλα το μειλ με τρεμάμενα χέρια, που έφτασα εκεί και έτρεμα σαν ψάρι και που στα δικαστήρια στεκόμουν στην άκρη λες και δεν υπήρχα. Αλλά όλα αυτά έφυγαν από το ζεστό κλίμα που δημιούργησαν για μένα δύο πολύ ξεχωριστοί άνθρωποι, τους έχω μέσα στην καρδιά μου! Εσάς ήταν εύκολο το ξεκίνημα στην εργασία σας;

Επίσης τι συμβουλές θα δίνατε σε έναν νέο ή μια νέα κοπέλα για την εργασία του αλλά και την σχολή του; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να προσαρμοστεί και να μην τα βάψει μαύρα στις πρώτες δυσκολίες;

Εγώ προσωπικά θα σας πω ότι όλοι πριν από εσάς είχαν το ίδιο άγχος και όλοι οι επόμενοι θα έχουν. Δεν είστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι. Δεν χρειάζεται να ταιριαξετε με όλους και μην το επιχειρήσετε καν. Θα ήταν τεράστιο λάθος. Απλά να είστε ο εαυτός σας και όλα θα βρουν τον δρόμο τους, είτε αυτό αφορά την σχολή είτε την εργασία σας. Και μην απελπιζεστε ποτέ!

Γιατί μετά το νέο ξεκίνημα θα έρθει η συνέχεια και θα έχετε συνηθίσει, χρειάζεστε απλά μια περίοδο προσαρμογής και μερικές κουβέντες υποστήριξης. Είμαι στο τέταρτο έτος και μιλάω με ένα άτομο απο τα τόσα που γνώρισα στο πρώτο. Δεν το μετανιώνω καθώς δεν αξίζει να δίνετε αξία σε άτομα που είναι τοξικά - αλλά αυτό είναι θέμα αλλού κεφαλαίου.

Έχετε αναρωτηθεί τι είναι αυτό που στην πραγματικότητα σας τρομάζει; Εγώ ξέρω! Είναι ο φόβος για το άγνωστο, νιώθετε πως όλοι θα σας κοιτάνε περίεργα, πως θα έπρεπε ήδη να γνωρίζετε τα βασικά και ότι έχετε κιόλας μείνει πίσω. Έπιασα τον εαυτό μου να έχει απαιτήσεις που δεν περνούσαν καν από το μυαλό των γύρω μου και αυτό το παρατηρώ σε κάθε στάδιο της ζωής μου όλο και πιο έντονα. Τελικά αυτοί που μας πιέζουν περισσότερο δεν είναι άλλοι από τον ίδιο μας τον εαυτό. Βάζουμε τον πήχη πολύ ψηλά αψηφώντας την ψυχική μας υγεία - είναι και η παγκόσμια ημέρα σήμερα... επίσης θα αναλυθεί σε άλλο κεφάλαιο.

Αλλά όλα αυτά τα κάνουμε για να μπορέσουμε να νιώθουμε πως ταιριάζουμε και ανήκουμε κάπου χωρίς να δείχνουμε εξόφθλαμα εκτός παρέας, σχολής, εργασίας. Τεράστια λάθη και υπερβολική πίεση δίχως λόγο και αιτία. Εσάς ποια είναι η γνώμη σας;

Επίσης, κλείνοντας θα ήθελα να ρωτήσω ποιο είναι το επόμενο θέμα που θα θέλατε να συζητήσουμε εδώ. Υπόσχομαι πως θα ανεβάσω πολύ πιο σύντομα εξαιτίας της μεγάλης απουσίας μου. Εαννκαποιος έχει ένα θέμα που θέλει να συζητηθεί κατά προτεραιότητα είτε ας πούμε επειδή τον πνίγει και δεν αντέχει άλλο είτε επειδή μας χρειάζεται, να με ενημερώσει. Θα γίνει εννοείται!

Μην ξεχνάτε ότι μπορείτε να μου στείλετε στο μειλ μου και στον λογαριασμό μου στο instagram ο,τι μα ο,τι χρειάζεστε. Εάν θέλετε με κάποιον να συζητήσετε, μην διστάσετε! Πάντα έχω χρόνο για εσάς!

Και πάλι συγγνώμη για την απουσία μου. Σας αγαπώ όλους!♥︎