A vs. A

Ashley

Als James en ik klaar zijn met kietelen, zie ik een poster hangen. Er worden audities gedaan. Daar ga ik dus aan mee doen. Ik ben goed in dansen, zingen en gitaar spelen. Elektrische gitaar. Even nadenken, een bandje. Julia, ik, James en Edward? Katie of een andere leuke jongen?

'James, speel je een instrument?' vraag ik berekenend. 

'Eh, ja, ik drum. Hoezo?' Ik wijs zwijgend naar de poster, mooi, we hebben een drummer en een zangeres. Julia kan ook zingen en ze kan ook toetsenist zijn. 

'Ik zing en speel gitaar. Jij drumt, Julia zingt en speelt keyboard. Als Edward ook gitaar speelt, basgitaar, dan kunnen we meedoen met z'n vieren.' 

'Oh! Dat lijkt me echt gaaf!' roept een enthousiaste stem achter me. 

'Halleluja, Julia, je liet me schrikken!' Ze kijkt me lachend aan. Naast haar staat Edward.

'Eh, ik speel basgitaar,' zegt hij. Ik klap in mijn handen van blijdschap. 

 'Perfect, we gaan ons nu aanmelden,' beveel ik. We lopen naar het inschrijflokaal. Op een blaadje tekenen we aan wie wat speelt. Het enige wat we moeten doen is een naam bedenken, maar dat mag ook later, zei de inschrijfvrouw. En hiermee kunnen we ook op de bruiloft optreden. Hoef ik niks met Anouk te doen. We gaan deze wedstrijd winnen. Zeker weten.

'Jongens, welk liedje gaan we eigenlijk spelen? Een cover of zelfbedacht?' kaart Julia aan. We zijn allemaal aan het nadenken als we Anouk en haar kliekje het lokaal zien binnengaan. Wat! Schrijven zij zich ook in? Ach, wij winnen toch. 

'Ik denk dat zelfbedacht beter is. Iedereen covered. Dus wij niet. Ehm, zullen we vandaag het liedje schrijven? Kom, dan gaan we naar het muzieklokaal,' stelde ik voor. Ze knikten. 

Na een hele middag zwoegen hadden we een liedje. Morgen zouden we repeteren. En alle dagen na morgen. We hadden ook al een paar ideeën voor een naam. 

'S avonds spreken James en ik nog even af. Ik had wat James en Ashley tijd nodig. Dat werkte ontspannend. Niet dat we veel deden, we lagen een beetje op het gras, het is nog lekker warm, en hij speelt met mijn haar. 

'Je maakt je toch geen zorgen om de bruiloft?' vraagt hij zachtjes aan mij.

'Nee, het is gewoon, mja, ik zou dit liever zonder Anouk doen.' Hij trekt me overeind en draait me zo dat ik hem aankijk. 

'Ashley, je moet wel. Denk eens aan je vader. Aan hoe vervelend het voor haar voelt. En hiermee kies ik geen partij voor haar, ik kies voor jou. Maar voor haar is dit misschien wel vervelender dan voor jou, snap je? Zij heeft haar vader zo goed als nooit gezien en ineens moet ze samen met haar halfzusje, waar ze toevallig ook nog een persoonlijke vete mee heeft, op de bruiloft van hem en de vrouw die hem van haar heeft weggekaapt op komen dagen. Jij kende je vader tenminste. Ja, jij wist ook niet dat je een halfzusje hebt, maar jij hebt een leuk vriendje om je erdoorheen te helpen. Zit er niet teveel over in, alles komt goed, meisje van me. Stel je maar voor dat wij op het podium staan, net ons liedje gespeeld hebben, en vervolgens te horen krijgen dat we hebben gewonnen. Denk je eens in hoe dat voor haar -' Hij breekt zijn zin af, omdat ik mijn lippen op de zijne duw. 

'Ik snap het, echt, ik snap het,' verzeker ik hem fluisterend als ik me van hem losmaak. En hier, in de armen van de geweldige James, mijn vriendje dus, ben ik gelukkig.