A vs. A

Ashley ~ wraak

Haha, wat is die meid toch dom. En dat lekkere ding, James, ook. Iedereen lacht haar uit. Ze heeft de enige belangrijke regel die er hier op deze school is, overtreden. Geen wonder dat er foto's hangen van haar die het jongensslaapgebouw binnenloopt. Niet dat ik daar niet voor gezorgd heb, ik bedoel, die kans om haar sociaal te vermoorden kon ik natuurlijk niet laten liggen. Natuurlijk was ik niet degene die de foto's maakte, ik heb haar alleen gezien op weg naar het jongensslaapgebouw. En toen, ja, een kwestie van de juiste jongens verleiden en de juiste meisjes geld geven. Met geld kan je alles bereiken, geld en een prachtuiterlijk. Gelukkig heb ik beide. En nu... Nu komt James vast naar mij.
'Ashley, daar komt hij hoor, James, hij is wel echt een lekker ding hè! Wat heb jij geluk dat hij sowieso jou wil hebben.' De opgewonden stem van Katie tettert in mijn oor. Ze volgt ons, volgensmij aanbidt ze mij en Julia een beetje. Ik zwiep even met mijn haren. Dan loop ik James zelfverzekerd tegemoet. 'Hey, Jamie,' 'James, ik heet James, geen Jamie.' Oké, dat was blijkbaar een verkeerd iets. Hij is boos. Blijkbaar vond hij het niet zo leuk dat ik Anouk sociaal vermoord heb. Ik verlaag mijn stemvolume en mijn stem een beetje: 'James, wat is er? Je kijkt zo boos?' Ik doe net of ik mijn hand op zijn arm wil leggen maar dat ik te verlegen ben? Zijn ogen kijken ietsjes minder boos. 'Dat weet je best, denk ik.' 'Wat bedoel je?' Ik doe net alsof ik niet weet waar hij het over heeft. Natuurlijk weet ik dat wel. Anouks sociale (zelf)moord. 'Oh ehm nou ik weet niet of je de foto's van Anouk hebt gezien, maar iedereen pest haar daar nu mee, en ik dacht eigenlijk dat jij daar achter zat.' Tss, ja duh, wie anders. 'Nee, blijkbaar niet. Maar toch verdient ze het, vind ik.' 'Hoe kun je dat nou vinden?' 'Nouja, iets minder erg, maar het jongensslaapgebouw binnengaan... Nee dat doe je gewoon niet, tenzij je met je broer meegaat, of als je een slet bent.' 'Ow... Maar ik voel me schuldig ofzo, ik heb haar namelijk overgehaald.' 'Oke, maar je moet je niet schuldig voelen, James, zij maakte zelf de keuze. Dus laat die meid nou, en het komt allemaal wel goed.' Bij die laatste woorden leg ik voorzichtig mijn hand op zijn arm. Zachtjes duw ik hem richting de girls.
Ik zie Anouk verderop staan. 'James, meiden, ik ben zo terug, moet even iets eh doen.' Daarna loop ik naar Anouk. Ze is net het hoekje omgegaan.
'Anouk,' sis ik. Geschrokken draait ze zich om. 'Lekker naar James aan het staren? Nou meid, veel meer dan staren zal het niet worden, want na je sociale zelfmoord is hij nu weer van mij. Je hebt gezien wat er gebeurt als je dè jongen van Ashley probeert in te pikken.' En met die woorden draaide ik me om. Langzaam liep ik terug naar de hoek, langzaam om te wachten of en wat ze nog zou zeggen.