Arkadaşım için

15. Bölüm (Kusursuz itaat)

15. Bölüm.

Bahardan.

Akşam olmuştu. İlaydayı, Leyladan korumamımn üzerinden saatler geçmişti.

Leylanın disipline gitmesi iyi olmasa da, ne eskisi kadar ona acıyordum, ne de İlaydaya kızgındım. Sonuçta, kaç yıllık arkadaşım boğazıma yapışırken beni ondan da, babamdan da kurtaran İlayda olmuştu. Değil kızgınlık, hatta minnetdarlık duymaya başlamıştım İlaydaya karşı.

Babam cezasımı çekecekti, sonunda. Annemle erkek kardeşimse köye yerleşmeye karar vermişlerdi. Bense artık İlaydanın yanında, evinde kalacaktım. Hatta bugün ilk günümdü bu evde.

İkimiz de evin kolidorunda, bir köşede ayakta durmuşduk.

Susgunluk hakimdi. Ve, galiba, bu susgunluğu ben bozmalıydım...

Tüm cesaretimi toplayıp konuşmaya çalıştım:

- İlayda...

Başını kaldırıp yüzüme dikmişti bakışlarını. Ancak konuşmamıştı. Benim devam etmemi bekliyordu...

- Teşekkür ederim...

- Ne için?

- Her şey için.

- Rica ederim. Ama daha da açsan, iyi olur.

İç çekip konuşmaya başladım:

- Leyla beni boğduğunda sen kurtardın beni. Babamdan da beni kurtaran sendin. Ve kimse yokken yanımda, benimle olan yine sensin.

Elini saçlarıma atıp okşamaya başladı.

- Seni o kızın elinden Eylül hoca kurtardı. Babana gelinceyse, o da komiser babamın marifeti.

Yutkundum.

- Kısaca, teşekkürünü gerektiren bu bahaneler değil. Başka şeyler içim teşekkür etmiş olabilir misim?...

Yutkundum. Gülümsemesini görüp dudaklarımı ıslatarak konuştum:

- Ne var ya, öylesine teşekkür etmiş olamaz mıyım? Hem beni bugüne kadar senin gibi korumaya çalışan kimse olmadı ki...

- Ha, bahanen bu yani...

Alt dudağımı ısırıp öfkeyle konuştum;

- Bu bir bahane değil.

İç çekti.

- Biliyorum. Şu hayatta sahiplenmek istediğim tek kişi sensin.

Ne hiss etmem gerektiğini anlamamıştım. Sahi, ne hiss etmem gerekiyordu ki?

- Köpeğin gibi yani?

Gülümsedi.

- Hayır, kölem gibi...

- Çok farkı var sanki.

Nefes verip konuşmaya başladı:

- Sen benim kölem olmamı doğru anlamamışsın, belli ki. Ben sana çok değer veriyorum, Bahar. Ben kölemi, yani seni iki gün kullanıp da kenara atmam. Tüm kişisel ihtiyaclarını karşılarım. Finansal köle saçmalığına nefret ederim. Köle olmak isteyen, sahip olmak isteyen bu işi maddiyatla değil, manevi yolla yapmalı, bence. Ben öyle düşünüyorum. Ben kölem olduğunu sana iliklerine kadar hiss ettireceğim. Ancak sana hiç bir zaman finansal olarak yaklaşmayacağım. Aksine, dediğim gibi, maddi ve manevi tüm ihtiyaçlarını ben karşılayacağım. Yerlere köpek kapları dizip köpek maması koyup yedirmek falan... Bunlar gerçeklikten uzak şeyler. Ayrıca duygusuz bir yöntem. Dediğim gibi, her saniye kölem olduğunu hiss edeceksin, ama sağlıksız şeylerden, paralı kölelikten falan uzak tutacağım seni. Ve emrlerime uyduğun sürece yüzünü güldürmeye çalışacağım. Anlaştık mı?