Ailesinin katilinin evinde büyüyen Ezo'nun cevaplarını bulamadığı sorularla dolu hayatı.
"Ya beni görürlerse"
"Ben saklarım seni" diye cevap verdi kendinden emin şekilde.
Daha küçük olmasına rağmen gösterdiği bu cesaret Ezoya o kadar inandırıcı gel...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ezo🤍
İyi okumalar sizi çok seviyorum ❤️
🦋
Neden öylece gitmişti? Giderken arkasına bile bakmamıştı. Belki de bakmaması normaldi,ama içimden bir his hiç doğru bulamamıştı bu hareketi.
Mutfaktan nasıl çıktıysam hala kendime gelememiştim. Onlara laf anlatmanın saçma ve gereksiz olduğunu bildiğimden dönüp bakmamıştım bile arkama. Açık konuşmak gerekirse o ikisinin düşünceleri umrumda bile değil. Sadece garip şekilde Mustafa'nın bu tepkisi hoşuma gitmemişti.
Arka bahçede çimlerin üzerinde oturmuş sessizce açık semayı izleyip düşüncelerimleboğuşuyordum. O kadar düşünceliydim ki ,annem ve babama selam dahi vermemiştim.
Selam anne ,selam baba. Dikkatsizliğim için özür dilerim. Çünkü şu an nerede kaybolduğumdan bihaber durumdayım.
Biraz uzakta siyahi bulutlar yaklaşıyordu maviye doğru. Fazla sürmez bir saate işgal edecekti heryanı. Yağmuru çok seviyordum ama şimşek her zaman beni korkutan bir olay olmuştu. Çocukluk tramvamdı belki ama yukarıda kavga var sanıyordum. İşin kötü kısmı anne ve babamın orada yaşadığına inanırken onlar için endişe etmek benim saf kalbimin sorunuydu sadece.
Hayatı sadece bu bahçeden ibaret sandığım için yıllarca kendi hayal dünyamın esiri olarak yaşadım. Halada öyleyim.
Düşüncelere dalmış şekilde uzakları izlerken aniden kulağımın rahatsız edici şekilde çınlamasıyla kaşlarımı çatarak kapattım gözlerimi. Elimi kulağıma tutup bekledim bir süre.
Geçmedi.
Bu sefer az önce uzandığım yerden kalkarak oturur bir hal aldım. Elim kulağımda bir süre daha bekledim. Kulağımı delecek şekilde olan bu çınlamayı ilk defa yaşıyordum. İçimde, en derinlerden bir uğultu geliyordu sanki. Rahatsız edici bir etkisi vardı. Çınlama demek doğrumuydu bu yaşadığım duruma?
Yalansız tam tamına beş dakika bir süreliğine dünyadan koptuğumu hissettim.
En sonunda azalan uğultuyla beraber açtım sıktığım gözlerimi. Ve o an başucumda bekleyen kadını anca farkettim.
"İyi misin?"
Hayatım boyunca ilk defa duyduğum ses ve ilk defa gördüğüm yüze karşı donuktum birkaç saniye. Siyah uzun saçlı, zümrüt yeşili gözlü, beyaz tenli, çok ama çok güzel bir kadındı önümde durup bana hafif bir gülümseme sunan kadın.
"İyiyim" dedim ne diyeceğimi bilmez şekilde ayağa kalkarak. Bu süre zarfında siyah bulutların getirdiği hafif karanlık güneşin ışığını yavaş yavaş almıştı.
