Gün Bir
Yorgun gözlerini karşısındaki katile çevirdi Savcı. Sene 2040. Hiç bir şey eskisi gibi değildi. O sevmediğimiz zamanlar şimdi keşkeleri olmuştu insanların.
"Seri katil olma amacın ne?"
"Seri katil olduğumu kim söyledi?" Dedi gülerek adam.
"Teslim oldun."
"Sadece hapistekileride öldürmek istiyorum."
Eskisi gibi katı değildi bu sorgulamalar. Açlıktan ölürken herkes hapisanede yemek var diye suç işliyordu ya...
"Bunu yapma."
"Yaparsam anca idam edilirim değil mi? Hiç de fena değil."
"Adın ne senin Katil?"
"Bu hiç de hoş bir lakap değildi."
"Adını söyle."
"Barlas. Sakin ol Savcı."
"Savaşçı?"
"Evet?"
"Hiçde anlamını taşımıyorsun." Dedi kadın yere bakarak.
"Nasıl?"
"Anlamını katil yaptın ismin."
"Ne? Hayır! İnsanlarla savaşıyorum ya işte."
"Geniş bir hayal güc-" derken Savcı, onları dinleyen adam bağırdı dışarıdan,
"Savcı! Konu."
"Neden yapıyorsun?"
"Neyi?"
"Adam öldürmeyi işte."
"Onları kurtarıyorum."
Kadın sadece ona baktı.
"Ölüm artık kurtuluş Savcı."
"Ha, bide ismin ne?"
"Elfesya. Biraz uzun Elfes diyebilirsin."
"Tamam Enfes." Savcı onu umursamadı.
"Seni hayata bağlayan kimse olmayacak Enfes. Seni hayata bağlayan tek şey boynunda urgan varken altındaki sandalye olacak."
"Ve sen o ana geldiğinde o sandalyeyi iterken bir an bile düşünmeyeceksin."
"Umarım kimse o duruma gelmez." Derken içinden kendine şaşırdı Elfesya. Zaten herkes o durumdaydı.
"Zaten herkes o durumda Enfes."
"İki ay sonra mahkemen var."
"Evet, ikide bir söyleyip duruyor ya herkes."
"Umarım idam çıkmaz, Barlas." Diyerek ayağa kalktı Elfesya. Çok boş bir işi vardı. Oysa küçükken ne heveslenirdi Savcı olacağım diye!
Kapıdan çıkarken Barlas'ın fısıldadığını duydu Elfesya.
"İsmim siz söyleyince anlamı ölüm kadar güzel oluyor, Savcım."
"İsmin zaten güzel Barlas."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızıl Kurşun
RomanceYıl 2040 iken bir Savcı Elfesya bir seri katil davasına bakmayı kabul eder. Karanlıkta hiç umudu yokken bir adamın ışığı ve umudu olur. Eline kan bulaşır. Bütün bu korkuların içinde belkide o adam hikayenin sonunda onunda umudu ve ışığı olur? Annesi...
