And I know where to look...
A high school student who honestly doesn't know what was happening around her but she was willing to go along the flow as long as something interesting happens on the way in her senior high school life. But it seemed like...
Hinde ko talaga alam if pinagtatawanan ako ni lord ngayon. Nagkaroon nang away sa dalawa kong grupo, literal na ibang magkagrupo na nga nagaaway pa tas makikita ko yung pagmumukha nang taong toh nang pauwi na ako?
Pagod na ako sa practice pero mas pagod na ako kase literal na di ko talaga alam if marupok ako o sadyang di ko lang talaga alam na meron pa akong feelings sa kanya.
Kaya eto ako ngayon nakahiga sa kama ko at nakatingin sa itaas wishing na sana kunin na lang siya ngayong oras na toh. Gago, alam kong may feelings ako sa kanya pero di ko naman akalain na babalik ulit sila...
Tangina porket nakita ko lang facebook account niya ulit tas pagmumukha niya... ugh, mamatay na ako sa kakaoverthink.
I mean crush ko siya like a few years ago pero dati na yon tas ngayon na bumalik siya sa quezon city, naglalakad sa mall na parang di lang siya nawala sa buhay ko nang ganon lang. Like what the fuck?
Pero ayoko na siyang isipin, kahit anong nangyari like ew kaso...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hays, alam na alam talaga ako nang mga kaibigan well can't blame them after all. I mean nagkaroon ako nang crush dati kay Adam nang grade 3 (ang bata pa namin what the fuck) kaso nang sumunod na taon lumipat siya school KASO nang grade 7 bumalik siya bigla edi okay.
Crush ko siya ulit.
I can't blame myself I mean he changed okay? I mean it was a childlish crush but WOW after at least three years he changed in a good way. He's pretty so I shoot my shot but the worst part? I was ghosted after I send that letter.
Then pandemic happened which mean I really don't have any information about him at all.
First heart break? Not that much since I was a bit more embarassed rather than disappointed that I didn't get any answer and besides the feeling had stopped already. Maybe I don't like him that seriously?
Tas ngayon nagpaparamdam siya ulit etong gagong tong kung saan wala na akong pake... Tangina naman, bat di ka na lang umalis ulit.
"HANNAH!"
Napatayo ako bigla at tumingin sa pintuan ko. Whoops, para atang masyadong lumutang ako nang binuksan ko ang pintuan.
"BAKIT?" sinagaw ko sa ibaba.
"Bumaba ka nga dito may sasabihin ako," sabi nang nanay ko.
Ano na naman ba problema at bat ako baba? Gagawa na naman ba ako nang assignment nang kapatid ko? Eh... tinatamad na ako tsaka kakauwi ko lang pero sumundo ako at bumaba.
"Bakit ma?" tanong ko nang umupo ako sa sofa at tumingin sa mama ko na nilalagay bag niya sa table habang naririnig ko naman ang tunog nang keyboard sa gilid kung nasaan nagcocomputer ang kapatid ko.
"Uuwi tayo Tarlac," sabi niya.
I frowned at her. "Okay?"
Not a surprise since every time there was a break especially since araw nang mga patay at malapit na, uuwi talaga kami sa probinsiya para bisitahin ang lolo namin na pumanawa nang ilang taon na.
