Herşey eskisi gibi değişen tek şey Suan okul çıkışında sinirli bir şekilde bana bakan abim. Ve bana koşarak gelmesi.
"Ahhh abi bırak abi lütfen bırak abi abiiii bırak" canım acıyor ben itilip kakilmaya alıştım zaten asıl canım bir Bayan burada dayak yerken insanların ses çıkarmaması! Yardım etmemesi!
Abim hâlâ saçımı çekerken birşey demeden beni hâlâ yerde suruyerek bir yerlere götürüyor. Yüzüm parçalandı.
"Lan ben sana demedim mı okumak yok diye gidip para kazanacaksın borçlarımı ödeyeceksin tamam mı lan ?"
Soru cümlesi değildi bu benim fikrimi sormuyordu çünkü benim fikrim yoktu olmadı hiçbir zaman ben bu hayata mahkumum keşke ölsem keşke!
"Tamam abi bırak beni valla çalışacağım lütfen bırak"
"Tamam hadi şimdi siktir git bana 3 bin bul calis kazan ne yaparsan yap yurda falan da gitmek yok evde otur çalış borcum var kızım benim bulmassan seni veririm bak ellere seni bulamazlar hahahah görüşürüz canım kardeşim" pis gülümsemesi yüzüne yayıldı ve gitti.
"Kızım baksana şu yüzüne maf olmuş hastaneye gidelim bak yüzünde taş, cam herşey var bok bile var kızım hadi gel mikrop falan kapar gitmemiz lazım hadi"
"Tamam Aysu tamam hadi gidelim kavanozda param var onlarida al benim yürüyecek halim yok" dedim baygın bir sesle ama sanki hiç uyumamisim gibi oldum ve kendimi yere bıraktım. Gözümü açtığımda beyaz bir odadaydim. Ne olduğunu anlamadım bile..
Bu kadarcık şimdilik k.bakmayın medya ben yazarınız
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİRENİŞ
Random"Bir saç telinin bu kadar çok hayatımızı değiştireceğine inanmamıştım." "Ben sana nasıl bu kadar çok bağlandım." "Bana fazla bağlanma ufaklık burada kalıcı değilim." "Sen kalbini bana açtın ve bende aldım." "Neden herşeyin çok güzel" Okuyacağız bu h...
