*ON HOLD* The Diary (A KathNiel FanFiction)

Chapter 3: Now

 

Chapter 3: Now

~D J~

She kissed me.

Louise Angles kissed me.

Not on the cheek...

But on the lips.

Agad ko siyang tinulak papalayo sa ‘kin. Tiningnan ko siya ng masama bago sabihing, “Ano ba, Louise? Ano ba umaandar diyan sa utak mo at hinalikan mo ‘ko?” Tanong ko sa kanya. Nagalit ako, oo. Sino ba naman kasing hindi magagalit?

“Wag ka ngang t@nga Dj! Alam ko namang gusto mo din ako, at mahal kita! Yung girlfriend mo? Ayun nandoon, tulog at hindi ka maala kahit pangalan mo man lang! Hayaan mo na siya doon, wala na siyang kwenta sa buhay mo! Sa ‘kin ka na lang Daniel!” Kung pwede lang akong pumatay ng tao baka pinatay ko na ‘tong nasa harap ‘ko ngayon.

Ang kapal ng mukha niya para sabihing gusto ko siya! Mahal ko si Kath at wala na siyang magagawa pa dun kahi ano pang gawin niya! Kahit na bali-baliktarin man ang mundo si Kathryn pa ‘rin ang mamahalin ko.

Gustong gusto ko ng sabihin sa kanya yaan eh, hindi ko lang magwa because I know, she’s also a human that has feelings. Pero, alam kong kailangan ko sabihin sa knya yun, wala akong pakialam kung masaktan man siya o hindi, basta wag lang masasaktan si Kathryn ko.

“Ang kapal din ng mukha mo no? Masyado kang assuming, feeler! Oo nga, hindi nga ako naalala ni Kath, eh ano naman pakialam mo dun? Basta ang alam ko, mahal ko yung tao, kahit na kailangan na magpakilala ako sa kanya araw-araw mamahalin at mamahalin ko parin siya! Kaya wala kang karapatan para sabihin sa ‘kin yang mga WALANG KWENTANG mga bagay na pinagsasabi mo!” Nag-iinit na ulo ‘ko, baka masapak ko pa ‘tong babaeng ‘to kaya umalis na lang ako at pumunta na lang ulit sa ospital.

Tumakbo ako papuntang kwarto ni Kath, kumatok muna ako bago buksan ito. Nakita ko siya, mahimbing na natutlog sa kama niya, napangiti na lang ako basta nang maalala ko ang first kiss naming ni Kath na hindi ko naman sinasadya.

Lumapit ako sa kama niya at kumuha ng upuan para tabihan siya. I gently planted a small kiss on her cheek before sitting down.

Kath, you don’t know how much I love you. I’ll do anything just to get you back.

Nag-isip ako ng paraan para maalala niya ‘ko kaya lang, naputol ako sa pag-iisip ng mag vibrate yung phone ko. Nilabas ko naman ito mula sa bulsa ko para tingnan kung ano iyon.

Note:

11:11

5th day of Kath’s comatose, don’t forget to right on your Diary! Don’t worry Dj, gigising din yang si Kath, for now, magsulat ka muna sa Diary niyo na kahit ano basta masaya, para pag gumising si Kath mapakita mo sa kanya yun. Good Luck Dj and don’t lose hope. Remember yung sabi ni Kath, “Don’t hope, believe and have faith.” Ingat ka Dj! :*

-Dabarkada’10 :D

(Sorry kung pinakelaman naming phone mo, baka kasi makalimutan mo nanaman mag sulat sa Diary niyo eh, PEACE ^_^v)

--End--

Napangiti ako dun sa note at naalala ko din yung mga memories kung saan galing ang 11:11, Dabarkada’10 tsaka yung Diary naming ni Kath.

Mahal na mahal talaga kami ng mga kaibigan kong ito, oo.

Yung 11:11, pag nakikita naming yan, palagi kaming hihinto at mag wiwish, minsan nga pinagtitingnan na kami ng mga tao kasi pag katapos naming mag wish magtatawanan kaming lahat. Yung Dabarkada’10 naman, yan ang tinawag sa amin ng mga kaklase naming, kasi kahit anong mangyari, sama-sama kami, kahit na sa Principal’s office man yan or sa guidance and last, the diary, that diary was my gift to Kath nung 5th month anniversary naming nung 3rd year kami.