Chapter 5: Now
(AUTHOR'S NOTE: WHHHAATTT?! 6 PAGES TO SA WORD AH?! BAKIT DITO 2 LANG?! HUHU! BABAWI TALAGA AKO SA NEXT CHAPTER! HUHU :'()
Chapter 5: Now
~ D A N I E L~
Nakadating na ako sa tambayan namin na isang rest house. Pag-aari namin ito ng barkada. Originally, sa amin lang to nila Diego dahil pinagawa to nila Mommy dati para dito na alng daw kami maglalaro. Play ground lang namin to dati na punong-puno ng laruan at kasing laki na halos ng isang bahay. Pinayos lang ulit namin para yung mga laruan mabawasan. 5 kwarto dito at may 3 pa para samin nila Diego. May malaking pool sa likod with matching garden. May second floor din to at roof top. Sobrang laki nga nitong rest house na to eh. May game room pa at may library dahil mahilig ako mag-basa. May kitchen din to, living room, basta lahat kumpleto.
Dito kami lagi tumatambay, dito din kami nag-paparty, dito din kami nag-ssleep over. Ang daming memories ang naganap dito kaya naging offcial tamabayan na ng barkada. Dito din kami nagpa-practice ng P5 dahil ma malaking music room din.
Pumasok na ako sa loob dahil lahayt kami may susi nito. Pumunta muna akomg kusina para mag-handa ng mirienda -para sa mga matatakaw kong kaibigan. Nagluto lang ako ng simpleng toasted garlic bread tsaka chocolate shake, favorite naming lahat. Parang hindi bagay yung garlic bread tska yung shake no? Haha. Trip namin yan!
Hindi nagtagal, dumating na din ang barkada, dala ang sari-sarili nilang mga sasakyan.
“Daniel, my love! Yung pinto buksan mo!” Hulaan niyo kung sino yun. Yup, walang iba kung di si Paul Salas.
“Eto na po, Sir. Chill lang!” Siagw ko naman pabalik kay Paul. Napaka ingay na gorilla eh.
Binuksan ko na ang pinto at nakita ang buong barkada.
“Hi Dj!” Sabi nilang laht ng sabay-sabay. Isa isa lang pumasok may iba't ibang bati na ginawa pa. Nakipag high five si Diego, fist bump si Francis at Khalil, manly hug si Paul, friendly kiss sa cheeks si Julia, hug si Ziah, beso kay Niccah and special shake hands namin ni Xia.
“So what's up bro?” Tanong ni Khalil. Lahat sila nak-upo sa living room paikot kasi yung mga sofa kaya parang kaharap na namin ang isa't isa.
“Kamusta na ba si Kath?” Tanong naman ni Francis. Bihirang mag seryoso yan si Francis, parang si Paul. Pero nasa lugar naman pagka harot niyan.
“Gumising na ba?” Nag-aalalang tanong naman ni Ziah. Ang pinaka caring sa aming lahat, parang si Khalil lang.
“Uhm. Kaya nga nandito kayo eh. Gumising na si Kath kanina. Kaya lang...” Pabitin kong sabi dahil kinakabahan ako. Hindi ko alam kung bakit, pero parang may feeling ako na ako lang yung nakalimutan ni Kath. Kagaya nung sabi niya kanina, si Julia ang best friend niya. Nakilala lang naman ni Kath si Julia ung first day of school niya noong second year siya.
“Kaya lang?” Tanong naman ni Niccah habang umiinom nung chocolate shake na ginawa ko.
“Kaya lang.” Huminga muna ako ng malalim bago ko pinagpatuloy. "Hindi na ako naalala ni Kath." Pagkatapos kong sabihin niyan, sabay inom agad ako ng chocolate shake.
Tiningnan ko lahat ng expression nila, lahat sila gulat. Lahat nanglalaki ang mga mata. Wala pang nagsasalita sa sobrang gulat. Si Paul nga nuhulog pa yung garlic bread na kinakain niya eh. Buti na lang naka carpet.
“WHAT/ANO/HA/PAANO?!” Yan ang sabi nila ng sabay-sabay. Halatang gulat sila lahat. Napatungo na lang ako.
Huminga ulit ako ng malalim bago tingnan ulit sila, “Naalala niyo ba yung sabi ng doctor ni Kath nung araw na naaksidente si Kath?” Tumango silang lahat. “Well, ako yung object or thing or person na makakalimutan ni Kath. But, I'm still not sure kung ako lang ba talaga ang nakalimutan niya.” Sabi ko sa kanila. Sila naman nakikinig lang.
BINABASA MO ANG
*ON HOLD* The Diary (A KathNiel FanFiction)
FanfictionYou didn’t give up on me when I was ready to let go, when there was no hope, you were the one I believed in because you told me to have faith, you were the positives in my negatives, you were my light when all I saw was darkness, you thought me how...
