"Keşke martılar kadar özgür, insanlar kadar kötü olabilseydim."
✧˚ Cigarette Duet - Princess Chelsea ⊹₊⋆
𖥸🥛🍪𖥸
Hava alanında Sung-jin ve Do-yun ile vedalaştım. Gece 1'e olan uçağımı oturmuş bekliyordum. Elimde kitabım, yanımda bavulum ile havalimanı'nın sessiz bir koşesine geçmiş oturuyordum. Yanımda çok ses çıkarmayan bir aile ile bir kaç aylık bebekleri oturuyordu. Bebekleri pusetinden beni izliyordu. O da koreli idi. Anne Babası korece konuşuyordu. Kitabımı çantama yerleştirdim ve bavulumu da alarak kahve almak için yemek katına yürüdüm. Siyah düz saçlarım, havalimanı'nın esintisi ile uçuşuyordu. Kış yaklaştığı için kalın uzun siyah paltomu giymiş, altına açık renkli, bol bir pantalon geçirmiş, içine ise koyu kahverengi kazağımı giymiştim. Asansör düğmesine basmış bekliyordum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimde kahvem ile yine bir yere sığınmış oturuyordum. Kahvenin sıcak buharı yüzümü ısıtıyor, tüylerimi diken diken ediyordu. Bu güzel anı bozan şey telefonuma gelen bildirimdi.
Yeni bir mesaj: 0890xxxxx
Tanımadığım birinden mesaj gelmişti. Operatörüm olabilir diyerek telefonumu geri cebime attım. Ama attığım gibi yine mesaj bildirimi geldi. Elime alarak telefonumu açtım ve mesaja tıkladım.
0890xxxxx -Merhaba. -Hey..?
-?
-Merhaba demiştim.
-Demeyin. -Merhaba diyecek kadar samimi miyiz..?
-Merhaba demek için samimi olmamıza gerek yok.
Telefonumun sesini kapatıp cebime geri attım. Uçağımın kalkmasına yarım saatten az kalmıştı. Yavaşça yerimden doğrularak kalktım ve uçağıma doğru yürümeye başladım. Yanımda heyecan ile koşuşan çocuklar vardı. Onlara baktığımda biri ile göz göze geldim. Ona gülümseyip önüme döndüm ve uçağa girdim.
Birkaç kontrolden sonra uçaktaki yerime geçtim. Yanımda yaşlı bir teyze ve arkamda da bir çocuk oturuyordu. Yolculuğum şimdiden rezalet'e dönmüştü.
Önümdeki televizyondan bir tane çizgi film açtım ve uçuşun başlamasını bekledim. 1 saat 20 dakikalık bir uçuş olucaktı.
