កាត់មកមើលក្នុងភោជនីយដ្ឋានមួយថេហ្យុងបានណាត់ជួបមនុស្សម្នាក់មកនិយាយគ្នាហាក់ដូចជារឿងនេះសម្ខាន់ណាស់ចឹង
" ក្មួយស្រលាញ់កូនមីងខ្លាំងទេ??"
" បាទ អ្នកមីងខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍គេតាំងតែពីខ្ញុំរៀនឆ្នាំទី2មកម្ល៉េះ"
" ក្មួយក្លាយជាសង្សារកូនមីងហើយត្រូវទេ?"
" បាទគឺវាកើតឡើងកាលពីម្សិលមិញ"
" អ៎..ចឹងក្មួយដឹងទេថាម្សិលមិញមានរឿងអីកើតឡើងចំពោះកូនមីង?"
" មានរឿងអីទៅអ្នកមីង ព្រោះខ្ញុំបានត្រឹមជូនគេទៅផ្ទះប៉ុណ្ណោះ"
" គេត្រូវឈឺខ្លួនដោយសារការពារក្មួយពីប៉ាគេ អីឡូវនេះគេឈឺមិនទាន់ដឹងខ្លួននោះទេ"
" ហេតុអីទៅវាមានរឿងអីកើតឡើង "
" ក្មួយមិនបាច់ចង់ដឹងច្រើននោះទេ ក្មួយចង់ការពារជីមីនទេ?"
" បាទខ្ញុំសុខចិត្តស្លាប់អោយតែការពារគេបាន" នាយនិយាយទាំងទឹកមុខប្រាកដវិជ្ជាបំផុត។
" រៀបការទៅ!!"
" មីងថាមិច?"នាយស្រឡាំងកាំងគ្រលាស់អណ្ដាតមិនចង់ចេញ។
" រៀបការជាមួយកូនមីនទៅ វាជារឿងល្អបំផុត"
" តែខ្ញុំថាជីមីននៅក្មេងណាស់ ណាមួយខ្ញុំទើបតែប្រឡងប៉ូលីសជាប់ខ្ញុំខ្លាចក្រែងពិបាកដល់ជីមីន"
" ជឿមីង រឿងនេះក្មួយយល់ព្រមមីងរៀបចំទាំងអស់"
" អោយតែការពារជីមីនបានខ្ញុំព្រមធ្វើទាំងអស់"
" នេះទើបសាកសមជាកូនប្រសាមីង" នាងញញឹមបន្តិចមុននឹងនាំគ្នាបំបែកផ្លូវរាងខ្លួន។
" អឹក..អួយ"
" អ្នកប្រុសតូចដឹងខ្លួនហើយហ្អេ? ម៉ោះម៉ែដោះជួយលើក" ម៉ែដោះស្ទុះទៅលើកជីមីនអោយអង្គុយបានស្រួលបួល។
" ម៉ែដោះនេះម៉ោងប៉ុន្មានហើយ?"
" ម៉ោង2រសៀលហើយអ្នកប្រុស"
" ខ្ញុំខ្ជិលដល់ថ្នាក់នេះឬ?"
" អ្នកប្រុសមានខ្ជិលឯណា អ្នកប្រុសឈឺតើ"
YOU ARE READING
រឿងគំនុំភរិយាដើម🩸
Боевикរសក្នុងត្រកូលអភិជន គិតថាសប្បាយឬ វាមិនដូចអ្នកគិតទេ វាហាក់បីដូចកំពុងតែធ្លាក់ក្នុងសង្គ្រាមអញ្ចឹង នាមជាប្រពន្ធដើម ដែលស្វាមីមិនខ្វល់ សូម្បីតែកូនពៅរបស់នាងស្លាប់ក៏គេមិនខ្វល់ ដែរ តើវាមានន័យអ្វីចំពោះលោកស្រីធំក្នុងផ្ទះនេះនោះ??
