" នាងចាំមើលណាយើងនិងប្រាប់លោកបងអោយចាត់ការនាងមិនខានទេ"ហ្វ្រៃកាហ៍តបតទាំងមិនញញើតទាំងដែលខ្លួនទើបតែត្រូវគេវាយសោះ។
" ចាត់ការបែបណា? បែបថ្ងូរមួយយប់អោយគាត់ស្ដាប់ឬ លើកជើងដល់ស្មារ ថាទៅតើមួយណា?តែគិតទៅវាតែមួយនឹង" ថេហ្យុងញញឹមបញ្ឈឺ សមចិត្ត។
" អ្ហាយ!! នាងនាង"
" ហ្គីល តោះទៅកុំនៅនាំលឺសត្វឆ្កែស្រែក" ពោលរួចនាងដើរចេញទាំងមានរំភើយ។
" ម៉ាក់ចាំកូនផង កូនទៅដែល" រៀបនឹងឡើងឡានហើយជីមីនស្រែកបន្ទរពីក្រោយ។
" ហឹម!? កូនស្រួលខ្លួនហើយឬបានជា ចង់ចេញក្រៅ "
" បាទម៉ាក់"
" តែម៉ាក់ទៅកន្លែងធ្វើការទេណា កូនចង់ទៅដែរឬ?" នាងសួរបញ្ជាក់ព្រោះជីមីនមិនដែលទៅក្រុមហ៊ុននោះម្ដងផង។
" បាទ.."
" តោះចឹងឡើងឡានទៅ"
" ម៉ាក់ លោកប៉ាអាចនឹងស្ដីអោយកូនទេ?" គេសួរបែបនេះ ព្រោះខ្លាចថាវត្តមានរបស់គេធ្វើអោយជុងហ្គុកខឹង។
" ហ៊ានស្ដីអោយកូនម៉ាក់ ម៉ាក់ស្ដីអោយវិញ កូនកុំទៅខ្លាចឪម៉ាកៗនឹងនោះ "
" នេះម៉ាក់អត់ខ្លាចប៉ាទេឬ"
" ខ្លាចស្អីទៅ ប្ដីហេងសយបែបនឹង "
" ម៉ាក់កុំថាអោយប៉ាបែបនេះ"
" នេះនៅកាន់ជើងគេទៀតហ្អេ "
" គឺយ៉ាងណាគាត់ក៏ជាប៉ាកូនហើយ ក៏ជាប្ដីម៉ាក់"
" យ៉ា ជីមីន ម៉ាក់វាយឯងលូវ"
" ងឺត"
" ហីយ៉ាពូហ្គីលបើកលឿនគ្រាន់បើ គ្រាន់តែវក់និយាយភ្លេចខ្លួនសោះ ដល់បាត់"
" ទឹកដៃខ្ញុំល្អចឹងអ្នកប្រុសតូច"
" មីនចុះមកកូន "
" បាទម៉ាក់"
" ហ្គីល បងជួយទៅយកអាវពី ហាងបងវ៉ាន់នីសាអោយខ្ញុំផង"
" បាទអ្នកនាង"
" អេ ពួកឯងអ្នកណាគេនោះស្អាត ដើជាមួយលោកស្រីថេហ្យុងនោះ" បុគ្គលិកនៅទីនោះងាកមកមើលរាងតូច ទាំងសម្លឹងមិនដាក់ភ្នែក ។
YOU ARE READING
រឿងគំនុំភរិយាដើម🩸
Açãoរសក្នុងត្រកូលអភិជន គិតថាសប្បាយឬ វាមិនដូចអ្នកគិតទេ វាហាក់បីដូចកំពុងតែធ្លាក់ក្នុងសង្គ្រាមអញ្ចឹង នាមជាប្រពន្ធដើម ដែលស្វាមីមិនខ្វល់ សូម្បីតែកូនពៅរបស់នាងស្លាប់ក៏គេមិនខ្វល់ ដែរ តើវាមានន័យអ្វីចំពោះលោកស្រីធំក្នុងផ្ទះនេះនោះ??
