The Heart Player (Book 2 of Player Duology)

Twenty Two

Hindi matanggal yung hiya na nararamdaman ko habang naguusap kami. Marami kaming pinagusapan, be it academics, friends and family na surprisingly nawawala yung pagiging uncomfortable ko everytime na nagkukwento siya.

He really made sure na walang ng gagambala pa sa amin. We received some looks sa ibang costumer but the guards are pretty alert. Madalas daw kasi talagang maistorbo dito si Daniel dahil medyo madalas siya dito lalo na't mayroong opisina ang magulang nila malapit.

"You wanna come home? Nasaan na ba si tita?" tanong niya sa akin pagkatapos kong humikab. Umiling naman ako. "Hindi, okay lang. She'll be here soon."

Pinakuha niya na yung tasa namin at nagpasalamat siya sa mga ito.

"Let's wait her in the car.." he smiled and offered me his hand, I took it and he helped me stand up at hindi niya na tinanggal ang hawak niya sa akin.

"Is this fine? Makita nilang hawak mo ang kamay ko?" I worriedly asked.

Hinigpitan niya lang ang paghawak sa akin at tumango. "At this point I don't care what they think."

Pumunta na kami sa parking lot at di kalaunan ay dumating na si Mommy dala ang dalawang paper bag of delicacies. She told us na may nakita kasi siyang kaibigan at nagkape saglit sa Figaro dahil alam niyang nagkape din kami.

"Baka may lakad ka pa.. nakakahiya." nahihiyang tanong ni Mommy. Napatango din ako at tumingin kay Daniel na umiiling lang.

"It's fine po tita, you don't need to worry."

Damn that smile! It makes my chest tight!

Habang nasa byahe, tanging tunog lang ng radyo ang naririnig namin. Nakatigil kami dahil sa stoplight at nakasandal naman ang ulo ko sa bintana. Hindi kalaunan ay nakarating na kami sa Ayala, Alabang at agad bumaba ang Mommy at nagpasalamat kay Daniel. Bumaba na rin ako ng kotse at inantay pa ni Mommy na makababa si Daniel para halikan ito sa pisngi.

"Thank you so much, hijo. You're so nice to me and my family I'll forever be thankful."

We watched her waved at nagmamadaling pumasok, nagpaiwan ako saglit para magpaalam sa kanya. Hinarap ko siya at kita ko ang matikas niyang tayo habang nakapamulsa.

Damn, I can't believe this handsome guy over here is my boyfriend! He's changed a lot from the tall lanky guy he is back in high school!

"Thank you so much for everything today, Daniel." I said, nahihiya ko syang nilapitan at agad naman niyang nahila ang aking baywang para patakan ng halik ang aking noo. "You're welcome anytime, baby."

"Saan ka pa pupunta after nito?"I asked him habang nakatingala sa kanya. He's looking down to me with a big smile that his eyes got small! "Hmm. In my dad's office? Tapos ay uuwi na ako."

"Magiingat ka ha? Malayo pa byahe mo. You should rest."

He kissed me on the nose and nodded. "Yes, Ma'am."

Humiwalay na ako sa kanya at itinuro ang bahay nila Tita. "I should get going, I'll call you?"

"I'll be waiting." nakangisi niyang sabi habang kumakaway din.

Wala ang tatlo kong pinsan kaya nakatulog ako saglit habang inaantay ang mommy makipagcatch up kay Tita Esther. Nagtext si Daniel noong makalipas ng apat na oras na tulog ko. Gabi na at kakarating niya lang sa kanilang bahay para magpahinga. Pagkatapos ng aming hapunan at agad niya akong tinawagan noon.