2 gün sonra
"Telefonu olan biri var mı?" Diye bağırdım
Tüm koğuş şaşkın bakışlarını bana dikti iki gündür ne konuşuyor ne yiyip içiyordum halim de yoktu
Koğuş sorumlusu dedikleri adam bana yaklaşıp
"Bunu bağırarak sorma evlat yoksa gardiyanlarla başımızı belaya sokacaksın"
"Bana telefon lazım abi kız kardeşim o yaralıydı şimdi nerde ne yapıyor bilmem lazım"
"Bizde telefon yok bu hapishane de yalnızca bir kişide bulunur oda kimseyle kalmaz sadece arada bir kendine kurban seçer ve onu bir süre kullanıp atar"
Kaşlarım çatıldı
"Hapishaneye kız mı getiriyorlar"
"Hayır"
"Abi bana telefon lazım yoksa yaşamak için hiç bir sebebim yok burda ölüp gideceğim en azından kız kardeşimin iyi olduğunu bileyim"
"Ne yapabilirim bilmiyorum ama iki saat sonra avluya çıkacağız o zaman Saruhan bey ile konuşma fırsatın olabilir biraz zor ama denemeye değer"
Başımı sallayıp ranzama çekildim iki saat bana iki gün gibi gelmişti 10 gün sonra ilk defa hayat belirtisi gösteriyordum
Oda ailemden kalan son üye kız kardeşim Selen için
Önüme uzanan tabakla kaşlarım çatıldı Hasan abi bana ekmek arası yapmıştı
"Kalk ve ye iyice güçten düştün Saruhan beyin ilgisini çekmen için güçlü olman lazım"
Derin bir nefes alıp yataktan indim tabağı elime alıp Hasan abiye
"Her şey için çok teşekkür ederim abi"
"Bir şey yapmadım evlat"
Masaya oturup ekmeği yedim sanki resetlenme gelmişti suyu mu da içince vücudum rahatladı
Hasan abi iyi birine benziyordu yani umarım öyleydi
Gardiyan gelip kapıyı açınca herkes tek tek çıkmaya başladı
En sona Hasan abi ve ben kalmıştık Hasan abi bana yolu gösterip yürümemi işaret etti
Yavaşça yürümeye başladım
Koridora çıkınca Hasan abi ile yan yana yürümeye başladık
Avluya çıkınca gözlerim ışığa biraz zor alıştı ama sonunda güneşin altında olmak huzur vericiydi
Hasan abi etrafta gözlerini gezdirip bana döndü
"Saruhan bey henüz görünmedi ama birazdan gelecektir"
Başımı sallayıp stresle beklemeye başladım yaklaşık yarım saat kadar sonra tam umudu kesmişken Hasan abi beni dürttü ve iri yarı sert yüzlü yüzünde yarası olan tahmini 30 yaşlarında bir adamı bana gösterdi
Adamı bir süre inceledim gerçekten korkutucu görünüyordu ama madem ondan başka şansım yoktu o zaman bana telefon vermesini sağlayacaktım
Ben yürümeye başlayınca Hasan abi beni kolumdan yakaladı
"Nereye"
"Onun yanına"
"Bu şekilde olmaz Berkay sana zarar verebilir"
"Önemli değil abi"
Hasan abi kolumu bırakınca hızlı adımlarla yürüyerek Saruhan denen adamın önüne geldim
Sandalyeye oturmuş bakışlarını etrafta gezdiriyordu
Benim geldiğimi hissedince bakışları önce ayakları mı buldu ardından yukarı doğru çıkarak gözlerimi
Kaşları çatılmış şekilde bana baktı yüzü o kadar sert görünüyordu ki içimden bir ürperti geçmesine engel olamadım
Sesimi bulup
"Seninle konuşmam lazım Saruhan bey"
Adamın tek kaşı havalandı
Sen yardım et Allahım
Berkay
175 boy
65 kilo
20 yaş
Gözler kehribar
Genel olarak kumral
Saruhan
190 boy
85 kilo
Yaş 30
Gözleri siyah
Saçlar siyah
Kendisi esmer
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şeytan'a Mahkum +18 (BxB)
Mistério / Suspense"Demek telefon görüşmesi yapmak için her şeyi yaparsın öyle mi?" Başımı Hızla yukarı aşağı sallayıp "Yaparım" "O zaman cehennemine hoşgeldin küçüğüm" Benden en fazla ne isteyebilirdi ki? Telefona ihtiyacım vardı hemde en kısa sürede Bir telefon gör...
