ငါးရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာေတာ့ ေမေမက ျပန္သတိရလာခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ လူသာမေသတာ စိတ္ကေတာ့ ေသသလိုျဖစ္သြားေစတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ခါးေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံးအသုံးျပဳလို႔မရေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အခုဆိုရင္ ေမေမက Wheelchair နဲ႔သာအသုံးျပဳလို႔ရေတာ့မည္။
"ေမေမ ဒါအိမ္က ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ျပဳတ္လာတာ စားလိုက္ဦးေနာ္ ၿပီးရင္ေဆးေသာက္ရဦးမွာ"
'ႏိုင္'ေပးတဲ့ဆန္ျပဳတ္ကိုတို႔ထိတို႔ထိစားေနေသာ ေမေမက သူ႔ရဲ႕အေျခအေနအမွန္ကိုၾကားၿပီးကတည္းက တကယ္ကိုစိတ္ဆင္းရဲေနတာျဖစ္သည္
"ေဆး႐ုံဘယ္ေတာ့ဆင္းရမလဲ"
"ဆရာဝန္ကေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ထပ္ေနေစခ်င္တယ္တဲ့ေမေမ"
"ေစာႏိုင္သမွ်ေစာဆင္းခ်င္တယ္ ေဆး႐ုံမွာေနရတာ သက္ေသာင့္သက္သာမရွိဘူး"
"ဟုတ္ ဆရာဝန္ကို ထပ္ေမးၾကည့္လိုက္မယ္ေနာ္"
ေဒါက္ ေဒါက္
တံခါးေခါက္သံၿပီးေနာက္ 'ဦးေဝ'နဲ႔အတူ 'သစ္ေလး'က ေဆး႐ုံခန္းထဲကို ဝင္လာသည္
"ေမေမ"
ကေလးစိတ္ 'သစ္'ကေတာ့ လူေတြရဲ႕အရိပ္အေျခကိုအရမ္းမၾကည့္တတ္ ေမေမ့ဆီကိုသာတိုးလို႔ဝင္ထိုင္ရင္း ကပ္ခြၽဲေနေလသည္
ထိုအခ်ိန္ေဘးနားသို႔ ေရာက္လာေသာ 'ဦးေဝ' လက္ေတြက'ႏိုင့္'ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ဆီသို႔ေရာက္လာေလသည္။ ေမေမတို႔မျမင္ေအာင္ပင္ လက္ကိုခပ္ဆတ္ဆတ္႐ိုက္လိုက္ၿပီး ရပ္ေနတဲ့ေနရာမွ ေျခေ႐ႊ႕လိုက္သည္။
"သား အျပင္မွာတစ္ခုခုသြားဝယ္စားလိုက္ဦးမယ္" ေျပာၿပီးအခန္းထဲကထြက္လာလိုက္သည္။
ေဆး႐ုံနဲ႔အနီးနားမွာ ဆိုင္ေတြကေတာ့အမ်ားႀကီး၊ ဘာစားရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားေနေသာ 'ႏိုင္'က အေနာက္ကပါလာေသာ ေျခသံကိုသတိမျပဳမိ၊ ႐ုတ္လရတ္လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ဆြဲလွည့္ခံလိုက္ရမွာ လန႔္သြား၍ ကိုယ္ေလးက တုန္တက္သြားေလသည္။
"ဦးေဝ ဘာလုပ္တာလဲ"
"ဗိုက္ဆာလို႔"
"အိမ္ကဘာမွမစားခဲ့ဘူးလား"
YOU ARE READING
boob track
Romanceရိုင်းစိုင်းသော sex အသားပေး အပြာစာ ဖြစ်လို့ ကြိုက်မှဖတ်ပါ ႐ိုင္းစိုင္းေသာ sex အသားေပး အျပာစာ ျဖစ္လို႔ ႀကိဳက္မွဖတ္ပါ
