Note:នៅក្នុងវគ្គនេះមានពាក្យពេចន៍មិនសមរម្យជាច្រើនបើមិនពេញចិត្តឬមានអារម្មណ៍ថាuncomfortableអាចអូសរំលងបាន។សូមអភ័យទោសទុកជាមុនសម្រាប់សម្រាប់ពាក្យលើសលួស🙏។
________
"អត់ទេជេគ ឯងត្រូវថ្នាំ?"
"យើងពិបាកទ្រាំណាស់ យើងសុំអង្វរ ហឹកហឹក"គេទ្រាំណាស់ ទ្រាំដល់ថ្នាក់ទឹកភ្នែកហូរមកហើយ សុងហ៊ុនមិនអាណិតគេទេមែនទេ?
"សម្រួលអារម្មណ៍សិនទៅជេគដល់ផ្ទះហើយ"សុងហ៊ុនប្រញាប់ប្រញាល់បីជេគចូលផ្ទះតែក៏ត្រូវជេគចាប់ថើបមាត់របស់នាយទាំងដែលខ្លួនកំពុងត្រូវគេបី មុនដំបូងសុងហ៊ុនរាងស្រឡាំងកាំងបន្តិចដែរ តែក្រោយមកក៏តបស្នងការថើបទៅកាន់ជេគវិញជាទីពេញចិត្ត។ជើងឈានទៅមុខទាំងដែលមិនទាន់ប្រលែងមាត់ចេញពីគ្នាសោះ មកដល់ក្នុងបន្ទប់សុងហ៊ុនទម្លាក់ជេគលើពូកហើយក៏បញ្ឈប់សកម្មភាពរបស់ខ្លួនភ្លាមៗ ធ្វើឲ្យជេគឆ្ងល់តែម្តង។
"សុងឈប់ធ្វើអី?"ជេគសួរទាំងសម្លេងsexy ដៃអោបកគេជាប់
"យើងមិនចង់ឲ្យវាកើតមានដោយការមិនពេញចិត្តទេ ពេលនេះឯងត្រូវថ្នាំ ចុះថ្ងៃស្អែក ឯងគិតយ៉ាងមិច យើង..ហ្អឹម~~?"បបូរមាត់ហើបនិយាយទៀតលែងបាន ព្រោះអ្នកម្ខាងតណ្ហាទប់លែងជាប់ហើយ ពេលនេះវេលានេះជេគមិនត្រូវការស្តាប់នូវអ្វីទាំងអស់
"យើងស្រឡាញ់ឯង វាចេញពីការពេញចិត្ត យើងនឹងមិនស្តាយក្រោយទេ ដូចនេះឯងឆាប់ធ្វើវាទៅ ឯងមិនអាណិតយើងទេហ្អេះ??"មិនមែនដោយសារត្រូវថ្នាំ តែនេះជាសម្តីពិតប្រាកដ តែសុងហ៊ុនបែរជាគិតថាមកពីថ្នាំទៅវិញ
"ឯងរវើរវាយហើយបាននិយាយវាចេញមកទាំងមិនបានគិត"
"សុង~~~"ផ្អែម ផ្អែមណាស់ ហើយថែមទាំងsexy ខ្លាំងទៀតផង សម្លេងដ៏ស្រទន់របស់ជេគហៅដាស់អារម្មណ៍សុងហ៊ុនម្តងទៀតហើយ ពិតណាស់សុងហ៊ុនមិចនឹងអាចប្រកែកបានទៅ?ម្តងនេះសុងហ៊ុនជាអ្នកអោនទៅបឺទជញ្ជក់បបូរមាត់ក្រពុំនោះម្តង គេថើបថ្នមៗបណ្តេញពីមាត់រហូតដល់កញ្ជឹងកសខ្ជីរបស់ជេគ..
"អ្ហាស៎...សុងកុំខាំឈឺ..ហ្អឹម~~~"បបូរមាត់បេះដូងត្រូវបានគ្រប់គ្រងសារជាថ្មី មាត់រវល់ដៃក៏មិនឲ្យទំនេរ សុងហ៊ុនរវាមដោះសម្លៀកបំពាក់អ្នកក្រោមទ្រូងចេញអស់គ្មានសល់
