benimsin: Semih kılıçsoy/ Emirhan topçu

3

Emirhan'dan

Antremana katılmamıştı... En çok istediği forma bulma şansı bile umurunda olmamıştı, o kadar kırmıştım işte onu. İçimde oluşan boşluk yetmezmiş gibi Semih'in belki forma alma şansınıda yok etmiştim.

Antremana çıkışı aradım, beklendiği gibi açmadı. Açsın çok isterdim ama yaptığım boktan sonra konuşmaması normaldi. Belki biraz ona zaman vermeliydim, sınırı biraz geçince beni illa dinler.

Sırt çanatımı tek omzuma atıp tesisten çıkmak için ilerledim. Çıkışa yakın depo malzemelerinin olduğu odanın kapısının açık olduğunı fark ettim. Normalde malzeme çrlınıt felan diye kilitli tutarlardı.

İçerdi biri olduğunu düşündüm kim olduğunu öğrenmek adına içeri girdim.

Girdiğimde gördüğüm ilk şey Barış'ın omzunda uyuyan Semih'i görmekti. Barış beni fark edince Semih'in saçlarına ufak bir öpücük kondurulan iyice sardı "Belkide sana ait değildir? Hm? "

Sinirim tepemde sıçradı saniyesinde. Bişey yapamazdım ancak o an, semih zaten uyuyordu... Üstelik bana kızgın ken hangi hakla şey edebilirdim?

"ulan! Ulan dua et semih uyuyo! Sonra görüşecez senle!" Dışarı çıkıp gördüğüm sahneyi kafamdan silmeye çalıştım.

Anın sınırıyla duvara yumruk atmıştım. Barış'ı gebertmek istiyordum aleni, yesem doymazdım o ibneyi.

Yavşağın tekiydi, Semih'in mutlu olucağını bilsem gıgım çıkmazdı ancak o ibne kullanıp kenara atacaktı. Bunu adım gibi biliyordum.

______________________

Milli aradan beri benimle konuşmaması yetmiyor gibi barış'la iyice yakınlaşmışlardı. Artık aralarında bişey olduğunu düşünmeden edemiyordum "Emirhan, bak iyice kafahı yedin olum. İki gündür antremana bile gelmiyorsun, kadro dışı kalcan görcem o zaman ben seni! "

Talha başımda böğründe duruyordu. "Semih'in bana öyle bakmasına dayanamıyorum Talha." Diyip elimde ki biradan son yudumu alıp teneke kutuyu buruşturdum.

"Konuşmayı dene mesela? Barış her antrenman çıkışına gelmeye başladı çünkü. Yakında elinden tamamen kayığ gidecek semih" Kendimi koltuğa yadlayıp tavana bakmaya başladım.

"O ibne onun kalbini kıracak! " Talha duvara yaslanıp bana baktı "Bak... Semih ile konuştuk bu akşam yemeğe çıkaracak barış onu, son şansın olabilir" Yerimden sıçrayıp ayağa kalktım.

"NE! NE! SEMİH'İ? YEMEĞE!?" Talha göz devşirip devam etti "Semih'in yanında da böyle dellen oda seni bok dinlet! AZ SAKIN AMK! "

Derin derin nefes alıp "Nere götürcek bılıyon mı? " Diye sordım "Hayır ama öğrenirim" "Yar etmiycem ulan semih'i"