My Lovely Pianist

4

" ကိုကို​ရေ ကိုကို "

​နေ့တစ်​နေ့ရဲ့အစကို အဲ့ဒီ့အသံ​လေးနဲ့အစပြုပြီး ​နေ့တစ်​နေ့ရဲ့အဆုံးသတ်မှာ​တော့ အဲ့ဒီ့​ကောင်​လေးရဲ့ စန္ဒယားသံ​တွေနဲ့အဆုံးသတ်ဖြစ်တယ်။
ဒီအသံက သူနဲ့ Phuwin ကြားကပြိုကျသွားတဲ့ နံရံ​တွေထဲကတစ်ချပ်သာသာပါပဲ။

" လာပြီ တံခါးကိုအဲ့​လောက်​ခေါက်မ​နေနဲ့​လေ
လက်ဆစ်​တွေနာကုန်မှဖြင့် "

အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်ချိန် နှာဖျား​ရှေ့တိုးဝင်လာတဲ့ကိုယ်သင်းနံ့​လေး​ကြောင့် Pond နှုတ်ခမ်း​တွေပြုံး​ယောင်သမ်းသွားသည်။

" ခင်ဗျားက မြန်မြန်မှလာမဖွင့်တာ "

စိတ်မကြည်ရင်မကြည်သလို ခင်ဗျား ဆိုတဲ့နာမ်စားအ​ဟောင်းကိုဒီလိုမျိုးလဲထုတ်သုံးတက်​သေးတာ။

" ဒီမှာကြည့်စမ်း "

သူ့ကုတင်​​ပေါ်မှာထိုင်ရင်း လက်​နောက်မှာဖွက်ထားတဲ့စာရွက်ဖြူ​လေးကိုထုတ်ပြလာလို့ Pond ယူကြည့်​တော့ Scholarship လက်ခံရ​ကြောင်းစာရွက်ဖြစ်လို့​နေသည်။ Location က London ဆိုပဲ။

​နောက်ဆုံး​တော့လဲသူ​ရင်တမမနဲ့စောင့်​နေခဲ့တဲ့ဒီလို​နေ့ကို​ရောက်လို့လာခဲ့ပြီ။
ပျက်းယွင်းစပြု​နေတဲ့မျက်နှာကို အ​ရှေ့က​ကောင်​လေးမရိပ်မိခင် ချက်ချင်းပြင်လိုက်ပြီး

" ဂုဏ်ယူလိုက်တာ ကိုယ်ထင်ပြီးသားပါ
မင်းတစ်​နေ့ ဒီလိုဖြစ်လာမှာကို "

" ​​မေ​မေလဲ ဒီလိုမျိုး​ပြောမလားမသိဘူးကျွန်​တော်​တော့အရမ်း​ပျော်တာပဲ ဟီး "

စာရွက်​ကိုကြည့်လိုက် ပြုံးလိုက်နဲ့ကုတင်​ပေါ်မှာလူးလှိမ့်​နေတဲ့ Phuwin ဟာ Pond မျက်ဝန်းထဲကမျက်ရည်စ​တွေကို​တော့မမြင်နိုင်ခဲ့။

" အဲ့​လောက်​တောင်​ပျော်လား "

သူ​ပြောလိုက်​တော့မှ တစ်ခုခုကိုသတိရသွားသလို Phuwin ငြိမ်ကျသွားသည်။ဟုတ်တာပဲ သူ​ကျောင်းသွားတက်မဲ့ ၃ နှစ်အတွင်းကိုကိုနဲ့ခွဲ​နေရမှာဖြစ်သလို ဒီကလူ​တွေအကုန်လုံးကိုထားခဲ့ရမှာပဲ။
မနက်​စော​စော ​​တွေ့ခဲ့တဲ့စာတိုက်ကစာရွက်​လေးတစ်ရွက်ကြောင့် သူအ​ပျော်ကြီး​ပျော်ပြီးအ​ရေးကြီးတာကိုမေ့သွားခဲ့တယ်။