පාලුවේ සතුට (SINHALA BL NON-FIC)

02. පාසලේ අහඹු 🌿

"පාසල් හංදිය බහින්න. ඉස්සරහට එන්න ඉක්මනට. ඉක්මන් කරන්න."

කොන්දොස්තරගේ කෑගැහිල්ලෙන් මම පියවි සිහියට පැමිණියෙමි. අහල පහල අසුන්වල හිඳගෙන සිටි සිසුන් නැගිටිමින් ඉදිරියට යන්නට තැත් කරනු මට පෙනෙයි. බස් නැවතුමට මෙතරම් දුරක් ඉතිරිව තිබියදීත් ඔහු මෙලෙස කෑ ගසන්නේ මන්දැයි මම නොදනිමි. අවම ගාස්තුව ගණයට වැටෙන නගරයේ සිට පාසල දක්වා වන දුර බසෙන් පැමිණීම සම්බන්ධයෙන් ඇතැම් බස් රථවල කොන්දොස්තරවරු අමනාපයෙන් පසුවන බව මම දනිමි. දැරණියගල අවිස්සාවේල්ල බස්වල ඇතැම් කොන්දොස්තරවරුද ඒ ගණයට වැටේ. බොහෝ ළමුන් සතුව සීසන් පැවතීමද එයට එක් හේතුවකි. එය කෙසේ වුවත් එම කෙටිදුර වුවද පයින් එනවා වෙනුවට බසයෙන් ගමන් කිරීමට මම ප්‍රිය කරමි. 

කොන්දොස්තර මා දෙස නොරිස්සමෙන් බැලුවත් මම එය ගණන් නොගෙන ජනේලයෙන් ඉවත බලා ගතිමි. පාලම හරහා ගමන් කරමින් සිටින අපට පාලමෙන් පහළ සීතාවක ගඟ පෙනේ. මා ඒ දෙස නිසලමනේ බලා සිටියෙමි. එහෙන් මෙහෙන් වැටෙන අවුරැලි ගඟේ ජල තලය සිත්තම් කරනු පෙනෙයි. නිසසලව ගලා යන ජලකඳ අපූරුය. වටෙන් ඇති උණ ගස් පාලම දක්වාම උසින් වැඩී ඇත. පාලම ඉතා පටුය. බස් රථයෙ රෝදය බැම්මේ ගෑවෙතැයි මට විටෙක සිතේ. වාහන දෙකකට මාරු වීමට පවා නොහැකි අතර විසාල වාහන ගමන් කරන විට පාලම සෙලවෙන්නාක් මෙන් පදිකයින්ට දැනේ. ඒ අවට සුන්දරය. නිස්කලංක ය. මම පාලම හරහා හා බස් රථයෙන් ගමන් කිරීමට ප්‍රිය කරමි.

පාලම පසුවනවාත් සමගම මම අසුනෙන් නැගිට්ටේ ඊළඟ නැවතුම පාසල් හන්දිය වන බැවිනි. ඉන්පසු මම ටිකෙන් ටික බස් රථයේ ඉදිරි දොරටුව කරා ගමන් කරේ ඉක්මනින් බැසගැනීමේ අපේක්ෂාවෙනි. පාසල් හන්දියට පැමිණියාත් සමඟම බස් රථයේ පිරී සිට ළමයි ඉක්මනින් ඉක්මනින්ම බැස ගන්නට පටන් ගත්හ. මමත් ඒ අස්සේ තෙර පෙමින් කෙසේ හෝ බසයෙන් බැස ගත්තෙමි. කොන්දොස්තර මා දෙස අමුතු ලෙස බලා සිටියේය. ඔහුට මා සමග පෞද්ගලික තරහක් ඇත්දැයි මට සිතේ. මා බසයෙන් බසින අතරේ ඔහුට රැව්වෙමි.

බස් නැවතුමේ සිට පාසල දක්වා තවදුරටත් ඇතුල් පාරක් ඔස්සේ ගමන් කළ යුතුය. බසයෙන් බසින විගස පාසලේ ගේට්ටුව හමුවන ආකාරයේ පාසලකට මං ආසා කරමි. සෑම උදෑසනක ම මෙලෙස පයින් යාමට සිදුවීම මගේ අප්‍රසාදයට හේතුවේ. අනික් කරුණ නම් ආසන්නයේ පාසල් දෙකක් තිබීම නිසා මෙහි ඇති තදබදයයි. මහා විද්‍යාලය හා ජාතික පාසල යන දෙකම ආසන්නයේ පිහිටුවන්නට හේතුව මං නොදනිමි. මහා විද්‍යාලය මිශ්‍ර පාසලක් වුවත් අපේ පාසල බාලක විද්‍යාලයකි.