រវាងយើង💔 [ចប់✓]

ភាគបញ្ចប់

ភាគ២២

កាតមកពីខែក្រោយ

រាងកាយសូនូពេលនេះគេដូចមនុស្សជិតស្លាប់ចឹងនីគីគេបាននាំសូនូមកមន្ទីពេទ្យនៅសេអ៊ូល សូនូគេរាងកាយស្គមស្គាំងស្លេតបបូរមាត់ប្រែជាគ្មានឈាម រាងកាយរបស់គេដាក់បំពុងអុកសុីសែន ទនខ្សោយ នីគីគេនៅអង្គុយក្បែរគ្រែរមើលទៅសូនូទាំងទឹកភ្នែកនិយាយទៅសូនូគេគ្មានពេលវេលានៅរស់បានយូទេ ពេលនោះសូនូគេក៏ងើបគេឃើញនីគីគេក៏ញញឹមតិចៗគ្មានកម្លាំងគ្មានកំហែង

«នី…គី»សូនូគេព្យាយាមហៅឈ្មោះនីគី តិចថើសៗស្រាលនីគីគេក៏មកចាប់ដៃរសូនូ

«សូនូអូនមិនអីទេមេនទេ»នីគីគេនិយាយទាំងថើបដៃរសូនូ សូនូគេញញឹមតិច សូនូគេព្យាយាមនិយាយបន្ត

«អូនមិនអីទេ… ប្រុសចង្គួត …បងនាំអូនចេញពីមន្ទីពេទ្យទៅបានទេ …អូនចងទៅមើលសមុទ្រ…បងនាំអូនទៅលេងទៅ»សូនូគេបន្តព្យាយាមនិយាយទាំងគ្មានកម្លាំងនីគីគេក៏បានត្រឹមអង្អែលក្បាល់សូនូ

«អូនសម្រាកយកកម្លាំងសិនទៅ ពេលអូនជាបងនឹងនាំអូនលេងសមុទ្រហើយមើលថ្ងៃលិចជាមួយគ្នាណាអូនសម្លាញ់»នីគីគេចាប់មុខសូនូ សូនូគេគ្រវីក្បាល់

«នីគីអូនសូមអង្វរណា បងនាំអូនទៅនេះជាបំណងប្រាថ្នាចុងក្រោយរបស់អូន »សូនូគេព្យាយាមនិយាយ នីគីពេលនេះគេគ្មានជម្រើសទេគេក៏ជិះឡាននាំសូនូចេញពីពេទ្យមកមើលសមុទ្រពេលថ្ងៃលិច មានផ្កាសាគូរ៉ាជាច្រើនដុះនៅមាត់សមុទ្រមើលទៅស្អាត់ណា នីគីគេនាំសូនូមកឆ្ងាយពីទីក្រុងដែល គេអៀវសូនូមកនៅក្រោមដើមសាគូរ៉ាមួយដែលកំពុងតែធ្លាក់ផ្កា សូនូគេបើកភ្នែកទាំងគ្មានកម្លាំងសម្លឹងមើលទៅសមុទ្រដែលមានថ្ងៃលិចទាំងប្រឹងញញឹម

«ថ្ងៃលិចពិតជាស្រសស្អាត់ណាស់»សូនូគេនិយាយទាំងញញឹម មុខមាត់របស់គេស្លេតដូចសាកសព។

«ពេលដែលដល់រវដូវដើមផ្កាសាគូរ៉ាធ្លាក់យើងនឹងបន្តមើលថ្ងៃលិចជាមួយគ្នាម្តងទៀតណា នៅទីនេះ បងសន្យា»នីគីគេនិយាយទាំងញញឹមលាយទឹកភ្នែកមើលទៅសូនូ

«ត្រូវតែបែបនេះ»សូនូគេនិយាយតិចៗសម្លឹងមើលទៅថ្ងៃលិចទាំងញញឹម