MAKTÜL

KATİL

Uykulu gözlerimle baktım aynaya, hiç uyumamama rağmen. Çünkü gözlerimi her kapadığımda ailemin teker teker gözlerimin önünde yok olduğunu hatırlıyordum.Bu bir insana acı olarak yetip
Artıyordu bile..

Lavabonun kenarlarına koyduğum ellerimi çekerek musluğu açmaya karar verdim ve soğuk suyu yüzüme çarptım.

Aradan fazla uzun zaman geçmediğini saate baktığımda anladim.Çünkü saat hala 2:45 idi.

Biliyordum ki acı çekmek insanın uykusunu elinden alıyordu. Bende, zaten gözüme uyku girmediğini bahane ederek sırt çantamı hazırlamaya koyuldum.

Düzensizce çantaya tıktım gerekli olacağını düşündüğüm malzemeleri.
Birkaç eşyamın eksikliğini fark ettiğimde onları tamamlamak için odama yöneldim.Bir adet susturucu ve üzerinde ejderha işlemeleri olan hançer de eklenmişti beynimde oluşturduğum eksikler listesine.

Onları da aldığımda başka eksiğimin kalıp kalmadığını
düşünüyordum.

Düşünüyordum, tabi beynimde dönen çarkların tek sebebi bu değildi. Hiçbir yapılan haksızlığa göz yummayacağıma yemin
ediyordum kendi içimde.Herkes yaptığının karşılığını almalıydı.Gözlerini bile kırpmadan işledikleri suçlar nasıl olur da onlara birşey kaybettirmezdi?

Şaşırmayın! Ben bir katilim.İnsanları öldürmeyi zevk haline getirmiş,intikam ile yaşayan, psikopat bir katil.. Korkulası karakterini, şirin yüz çehresi ardına gizlemiş olan kız.

Beni haksız görüyorlar,kim bilir belki de kaç milyon kişi arkamdan beddua okuyordur.Ama unutmayın! Her katilin kendince mantıklı sebepleri vardır.

Soğukkanlıydım, evet.Kimse bana acımazdı.Doğrusu acıyamazdı.Çok normal çünkü ben de onlara acımazdım.Hayat beni insanlardan soğutmuştu. Bu yüzden bu denli hissizleşmiştim belki .

Belki bu yüzden bir katildim.Hiçbirşey hissetmediğim için...İyi bir insan olmamaya yemin etmiştim.Çünkü iyilik yapmanın karşılığını nankörlük olarak veren insanlar tanımıştım.

İnsan yaşadığı olayları başkalarının da yaşayabileceğini düşünüyor. Cinayetlerim beni zorlamaz, çünkü beni öldüren insanları öldürecektim.

Vicdan azabı da çekmiyorum. Çünkü ben vicdanımı, vicdansızlar ailemi öldürdüğünde yitirdim.

İnsanlar katillerden korkarlar.Diğerlerini bilmem ama benden korkmalılar.Çünkü ihtiyacım olan herşeye sahibim.Akıl, silah ve hiç sönmeyen bir intikam ateşi...

Çok kişi öldürdüm,cesetlerinde parmak izim yoktu.

Benim için bir insanı öldürmek zor değil.Bu benim işim.Acımasızca geliyor belki kulağa. Ama dediğim gibi duygusuzlaşmıstım.Yitirdiğim hislerim şerefine bir ruhu daha serbest bırakmıştım gökyüzüne.

"Cinayet" kulağa nasıl da korkunç geliyor.Benim rahatlama sebebim.Kiminiz bana hak verecek belki, kiminiz beni haksız bulacak.Hemen yargılamayın, çünkü hiçbiriniz hikayemi bilmiyorsunuz.

Bilmelisiniz ki seri katiller sadece korku filmlerinde olan olayların baş karakteri değil. Şimdi karsınıza bakın.. Önünüze, Arkanıza.. Etrafınızda sizi öldürmek üzere pusu kurmuş bir katil ile aynı mekanda olmadığınıza ne kadar eminsiniz.

Belki bir katil ile aynı mahallede yaşıyorsunuz. Kim bilebilir? Üst komşunuzu onun katil olmadığına emin olacak kadar iyi tanıyor musunuz?

Yaşayacağın şeyler değişebilir.Rüyalarin ya da insanlara bakış açın değişebilir. O Haberlerde görüp lanet okuduğun, şu faili meçhul cinayetlerin başrollerinden biri ile tanışmaya başlıyorsun.

Dikkat et. Çünkü şuan bir katilin günlüğünü okuyorsun

.
.
.
Not:Göreceğin kabuslardan ben sorumlu değilim... !