"උමතු කාල දිවියා..."
යුධාක්ෂගේ දෑස්වල වූ දීප්තිය ඔහුට සඟවාගන්නටද නොහැකි තරම් ය...
මිනිසකු තරම් උස විසල් තල් පතෙහි ඉඟිනි තීන්තයෙන් ඇඳුණු සිතුවම, දේවශීලට නම් එතරම් යහපත් හැඟීමක් දනවන්නට සමත් නොවුණි... එහි පැහැදිලිව සිතුවම් කොට තිබුණු, දසන් විළිස්සාගත් භයානක කාල දිවියකුගේ රුවක් විය... ගෙල මත එල්වූ මිණිගෙඩියක් හෝ මාණික්‍යයක ස්වරූපයක් ගත් කුඩා ආභරණය, එවන් රෞද්‍ර සත්ත්වයෙකු හට නොගැලපෙන්නේ යැයි ඔහුට හැඟුණි... කුමක් වුවත් භයානක කාල දිවියකු සුරතලකු කරගන්නට තරම් සමර්ථ අයෙක්...?? විය නොහැකියිනේ...?
යුධාක්ෂගේ දෙතොල'තර වූ ක්ෂණික මිමිණීම ඔහු කියවාගත්තේය...
"ග්‍රාමයේ මිනිසුන් බියෙන් කතාවනවා..."
"කාල දිවියා...?"
ඔහු සිය තියුණු ඇස් යුධාක්ෂ මත නොරඳවාම මේසය මත වූ චතුරංග කොටු පුවරුව මතට ගෙන ආවේය... එහි තමන් පස වූ හරි හතැරැස් කොටු වල පලින් පල හිඳිනා රිදී පැහැ රජු, ඇතුන්, අශ්වයින්, රිය හා සෙබලුන්ගේ පිහිටුම් යුධාක්ෂගේ රන් පැහැ ඉත්තන් හා සැසඳුවේය...
"කැලෑ සතෙකු වන්නට ඇති..!"
කේතුශක්තිගේ වදන් හමුවේ දේවශීල තෘප්තිමත් වූ සෙයක් පෙනෙන්නට වුණි... ඔහු මුවගට නගාගත් සිනහවකින් හිස සලා එක් රිදී යුධ සෙබලෙක් කොටුවක් ඉදිරියට ගෙනාආවේය...
දේවශීල හරි හතරැස් කොටුවක් ඉදිරියට සිය රිදී පැහැ යුධ සෙබළා ගෙන ආවේය...
"ම්ම්ම්... යුධාක්ෂ, කිමද මේ සිතුවමක් එකවර...??"
දේවශීලගේ ස්වරය බොහෝ කල්පනාකාරී විය... ඒ සිතුවම දුටු මොහොතේ පටන් දැනුණු නොරිස්සුම් සහගත හැඟීම නොවන්නට ඔහු මෙය මෙතරම් නොතකනු ඇත..
"කිමද නිහඬ නුඹ..?"
කේතුශක්ති මේසය යටින් එල්ල කළ පා පහර ඔහු නොතැකුවේය...
"මෙය එතරම් දුර නොගෙනියනු... දන්නවානේ ස්වභාවය..? නැතිනම් උමතු කාල දිවියා මරා දැමීමට යාවි..!"
දේවශීල, කේතුශක්තිගේ ඉඟිය වටහාගත්තේය... නමුදු මෙය නොසලකා ඉවතදැමිය යුතු යමක් සේ ඔහුට නොහැඟුණි... යුධාක්ෂ සිය රන් පැහැ අසු කොටු මතින් ඉදිරියට ගෙනවුත් දේවශීලගේ රිදී අසු සිරකොට ජයග්‍රාහී බැල්මක් හෙලුවේය... දේවශීලගේ සිහින් වූ දෑස්, චතුරංග පුවරුව මත නොවී සිය දෙතොල් මත නැවතී තිබෙනු ඔහු දුටුවේය...
YOU ARE READING
ස්වයංවර | Historical
Historical Fictionහෙතෙම ආලෝකය පරයා අන්ධකාරයට ප්‍රිය කළ සේම දහවලට හෝ සූර්‍ය කිරණයක් ඒ ගල් තලාත්, පෙණ කැටි විසුරුවන දිය පහරත් හමුවට පැමිණියේ කලාතුරකිනි... සප්ත ඇළි වලින් විසිරෙන සිසිල් පෙණ කැටිත්, සිසිල් මාරුතයත් ඔහුගේ අභිමතය පූර්ණ වන පරිදි අවට සිසිල්ව තබාගන්නට වග බලාග...
