Zihnimdeki Sesler | Barsem

8. Bölüm - Murat Yılmaz

"Lütfen anlayın beni şu an işe gelemem"

"O zaman seni işten çıkarmam gerekiyor Semih 2 haftadır gelmiyorsun işe"

"Alacağım 2 maaşımı vermeyin olmaz mı?"

"Üzgünüm ama olmaz kendine başka bir iş bulsan iyi olur" Semih yüzüne kapanan telefonla ofladı. Bugün sakin bir gün geçirmek isterken patronu tarafından aranıp işten çıkarıldığını öğrenmişti.

"Sadece 2 hafta gelmedi diye birini işten çıkarmazsın ama" Semih telefonunu koltuğa bıraktığı an odasından gelen gürültüyle koşarak odaya girip içeri girdiği an gördüğü görüntü durdurmuştu onu. Barış etrafı birbirine katmış bir şey arıyor gibiydi.

"Barış" Semih kendisine dönen bedenle geri çekildi. Barış garip bir şekilde kendisine bakarken bedeni titriyordu.

"İyi misin?"

"Para"

"Ne?"

"Para ver bana"

"Parayı ne yapacaksın?"

"PARA VER BANA" Semih ne olduğunu anlamadan yakasına yapışan eller yüzünden bedenini sert bir şekilde arkasındaki duvara çarpıp acıyla inlemişti.

"Para ver bana"

"Barış"

"BANA BARIŞ DEMEYİ KES" Semih korkuyla baktı karşısındaki yüze. Savaş geri gelmiş olabilir miydi?

"S-savaş"

"Murat adım Murat"

"Tamam Murat sakinleş ve bana neden paraya ihtiyacın olduğunu söyle"

"Uyu**urucu alıcam" Semih duyduğu madde ismiyle yutkundu. Barış'ın zar zor bıraktığı şeyi ağzına sürmesine izin veremezdi.

"Uyu**urucu mu?"

"Evet para ver bana"

"Üzgünüm ama veremem" Murat acıyla dişlerini sıkıp boynunu kıtlattı.

"Vereceksin o parayı"

"Veremem" Murat geri çekilip para bulma umuduyla içeri geçtiğinde Semih ondan korksa bile peşinden gitti.

"Niye işleri zorlaştırıyorsun ki? Ver o parayı" Genç oğlan sevdiği adamın titreyen bedenine baktı. Şu an kriz geçirdiğinin farkındaydı ve ne yapacağını bilmiyordu.

"Sakin ol"

"Sakin olamam... Sakin olamam"

"Kendine zarar vereceksin" Murat öfkeyle Semih'e döndüğünde zihnindeki sesler başının bağırmasına ağrı da öfkelenmesine neden oluyordu.

"Umrundaymış gibi davranmayı kes aptal değilim duydun mu beni? Bizi önemsiyormuş gibi de davranma komik duruma düşüyorsun"

"Sizi önemsiyorum" Murat'ın attığı kahkaha Semih'in kanını dondurmuştu.

"Senin için hiçbir şey ifade etmediğimizin farkındayım Semih" Semih üzerine doğru gelen adama korkuyla baktı. Murat deli gibiydi.

"Bizden kurtulmak istiyorsun böylece Barış ile aptal hayatına devam edebilirsin"

"Hayır sizden kurtulmak istemiyorum eğer böyle bir isteğim olsaydı sizi hastaneye yatırırdım ama ben bunu yapmadım"

"Bunu bizim için yaptığını mı söylüyorsun? Sevgilin zarar görmesin acı çekmesin diye yaptığını bilmediğimi sanıyorsan yanılıyorsun"

"Murat sakinleş lütfen şu an kriz geçiriyorsun" Semih korksa bile Murat'a dokunmak için elini uzatmış ama karşılığında Murat'ın öfkeyle bağırmasına neden olmuştu.

"UZAK DUR"

"Tamam tamam uzak duruyorum" Murat mutfağa yönelip çekmeceyi açarak içinden keskin bir bıçak çıkardığında Semih gözleri korkuyla açıldı.

"Napıyorsun?"

"Bak sevgiline bir şey olacak diye nasıl korkuyorsun" Semih Barış'ın boğazında olan bıçaktan bakışlarını ayırmıyordu.

"Murat tamam istediğin parayı vereceğim sana bırak o bıçağı"

"Neden küçük sevgiline zarar veririm diye mi korkuyorsun?"

"EVET EVET ONUN İÇİN KORKUYORUM" Semih söylememesi gereken bir şey söylediğini fark ettiğinde dudaklarını birbirine bastırdı.

"İkinizde ölmeyi hak ediyorsunuz"

"Hayır hayır" Semih kafasını sağa sola sallarken Murat'ın öfkeyle üzerine gelip bıçağı karnına saplamasıyla acıyla inledi. O an iki beden zamanın durduğunu hissetmişti sanki. Semih karnında hissettiği acı yüzünden maraton koşmuş gibi nefes alırken bedenini taşıyamadığını fark edip yere düştüğünde Murat şok içinde bakıyordu yerde kanlar içinde yatan bedene.

"NAPTIN SEN?"

"Semih"

"O ölecek bir şeyler yap"

"Kendine gel aptal" Murat titreyen elleriyle dizlerinin üstüne çökerken Semih kendini zorlayarak gülümsüyordu.

"B-ben... İyiyim"

"Kapa çeneni iyi falan değisin"

"Senin... Suç..un yok"

"TELEFONUN NEREDE?" Murat odanın içinde Semih'in telefonunu arayıp en sonunda bulduğunda Ferdi'yi aradı.

"Alo Semih"

"Yardım et"

"Barış sen misin?"

"Semih"

"Noldu Semih'e"

"Ben... Ben onu bıçakladım"

"Ne yaptın?"

"ÇABUK GEL KAN KAYBEDİYOR" Murat telefonu kapatıp Semih'in yanına geri döndüğünde mavi gözlerinin kapalı olduğunu görmüştü.

"Semih aç gözlerini özür dilerim sikeyim özür dilerim"

Çocuğum çekmediği acı kalmadı be.

Oy vermeyi unutmayın millet.