DEADLY CRAVINGS✓

‡‡‡

HABANG nakaupo ako sa madilim na sala, lumilipad ang aking isipan kasabay ng tunog ng telebisyon. Nakikita ko ang mga mukha ng mga nawawalang babae sa balita—ang mga babae na minsang naging parausan ko at mga nagmakaawa sa akin upang huwag kong kitilin ang kanilang mga buhay. Hindi ko maiwasang mapangiti. Ang mga ito, na minsang nagbigay sa akin ng sandaling ligaya at kasiyahan, ay ngayon laman na ng mga balita at panawagan. Ngunit alam ko sa aking sarili, walang saysay ang kanilang paghahanap sapagkat ang mga iyon maingat kong itinago't walang bakas na matatagpuan.

Habang patuloy ang pag-ikot ng balita, nakaramdam ako ng pananabik. Ang katahimikan ng mga nakaraang linggo ay tila nagbibigay sa akin ng bagong sigla. Para bang may isang boses na tumatawag, nagsasabing oras na ulit para kumilos. Ngunit alam kong kailangan kong maghintay, maghintay hanggang mawala ang init ng imbestigasyon.

Isang malalim na buntong-hininga ang aking pinakawalan habang iniisip ko ang susunod kong hakbang. Inilapit ko ang baso ng kape sa aking labi 'tsaka ininom iyon. Ang init nito'y nagpapabuhay sa aking mga kalamnan at nagpapasidhi sa aking kagustuhan na humanap na naman ng bagong biktima.

Pinatay ko na ang telebisyon 'tsaka tumayo na. Hindi ko na kaya ang manahimik na lang, mas lalo lang nadaragdagan ang pagnanasa kong kumitil na naman ng buhay kung kaya't naligo na ako at pumunta sa bar na palagi kong tinatambayan.

"One glass of whiskey, please," usal ko sa bartender na naroon.

"Long time no see, sir. Ngayon ka lang yata napunta ulit dito?" Masayang tanong niya sa akin na nginitian ko naman.

"Ah oo, marami kasi akong inasikaso e," sabi ko naman at tumingin sa paligid kung saan marami ang mga sumasayaw sa dance floor, maingay at sobrang gulo.

"Here's your order, sir. Enjoy your stay po." Inilapag nang bartender ang order kong alak na mabilis ko namang ininom. Napatingin ako sa aking orasan at mag alas siete na pala gabi.

"Isa pa nga," saad ko sa bartender na mabilis nitong ibinigay ang nais ko. "Thank you."

Mas lalong nag-init ang pagnanasa sa katawan ko ng makahanap ako ng babae bibiktimahin. Maganda iyon at saktong-sakto sa gusto ko. Ininom ko ng mabilisan ang alak na hawak 'tsaka pinuntahan ang babaeng nakakuha ng atensyon ko.

"Hi, alone?" I ask her. Tumingin naman siya sa akin at ngumiti. She's seated at the bar counter in her red fitted dress.

"Yup," sagot niya sa akin kaya naman mas lumawak ang ngiti ko.

"I'm Dylan Santiago, and you are?" Iniabot ko sa kaniya ang aking kamay para makipag shake hands na kinuha naman niya at nakipag kilala.

"I'm Jasmine Helen Dudley, but you can call me, Jas. It so nice to meet you, Dylan." Malawak ang ngiting ibinigay niya sa akin kaya naman napangisi ako.

"What a beautiful name. just like you, Jas," I uttered, kissing the back of her hand, which made her giggle.

"Oh, Shut up!" natatawang pag-irap niya sa akin kaya naman ay mas lalong lumawak ang aking pagkakangiti.

"I'm just saying the truth, ang ganda mo," sambit ko.

She’s beautiful, with an alluring figure that draws the eye and a radiant smile that lights up the room. Her tantalizing hazel-green eyes seem to hold a universe of secrets, shifting colors with every glance—sometimes warm like the forest in autumn, other times vibrant like fresh spring leaves. She exudes confidence, and the way she carries herself is magnetic, pulling me in like a moth to a flame.

As I watch her, I can’t help but feel captivated by more than just her physical beauty. There’s something about her that intrigues me, a blend of strength and grace that makes her truly unique. I find myself drawn by her beauty, her laughter, and the way she engages with the people around her.