Heart of the Fae

Heart of the Fae: KABANATA 3

Mga Lihim sa Likod ng Salamin

Aiden's Pov

Ang mga araw ko sa Elderglen ay hindi naging madali. Halos araw-araw akong sinusubok ni Ciaran, hindi lamang sa mga pisikal na pagsasanay kundi pati na rin sa pagtitiis ng malamig niyang ugali. Hindi ko lubos maisip kung ano ang iniisip niya, para bang may palagi siyang itinatagong pader sa pagitan namin. Ngunit sa kabila ng lahat ng hirap at pagod, mas lalo lang akong nagiging determinado na patunayan ang sarili ko, hindi lang sa kanya kundi sa buong fae academy.

Isang hapon, sa gitna ng klase sa Ancient Magic, napansin kong kakaiba ang mga tingin ng mga estudyante sa akin. Parang may alam silang hindi ko nalalaman, isang bagay na nagdudulot ng pag-aalinlangan sa aking pagkanaririto. Halos hindi na ako makapag-concentrate sa mga lecture, habang nararamdaman ko ang mga mata nilang nakatingin nang matalim, halos sinusuri ang bawat galaw ko. Bakit? Ano ba ang meron?

Pagkatapos ng klase, mabilis kong tinanong si Leander habang magkasama kaming naglalakad sa makipot at malamig na pasilyo ng academy.

"Bakit kaya nila ako tinitingnan ng ganon?" tanong ko, ramdam ang kaba sa boses ko. "Para bang may alam sila na hindi ko alam."

Napangiti si Leander, isang tipid na ngiti na para bang pinipigilan ang isang lihim. "Well, may mga bali-balitang kumakalat," sabi niya, bahagyang iniiwas ang tingin. "May mga estudyante kasi na sinasabing… may kakaibang koneksyon ka raw sa magic na hindi karaniwan. At sa totoo lang," dagdag pa niya, binabaling ang mga mata pabalik sa akin, "hindi ako magtataka kung totoo iyon."

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. "Ano ang ibig mong sabihin?" tanong ko, halatang naguguluhan.

"Ang ibig kong sabihin," sabi ni Leander, huminto para harapin ako, "ay marami sa atin ang nakakapansin ng kakaibang enerhiya sa paligid mo. Hindi tulad ng sa ibang estudyante. May misteryo sa'yo, Aiden, at ang mga tao ay naaakit sa mga bagay na hindi nila lubos na maunawaan."

Napatigil ako at tinitigan siya, hindi makapaniwala sa narinig. "So, iniisip nilang...?"

"Na baka ikaw ang susi," sabi niya sa mababang boses, ang mga mata niya ay seryosong nakatitig sa akin. "Susi sa mga misteryo ng Ancient Magic na matagal nang nawawala. O baka… higit pa roon."

Ang mga salitang iyon ay para bang isang palaso na tumama sa akin nang diretso sa puso. Hindi ko malaman kung matatakot ba ako o mas magiging curious pa. Ngunit ang tanong ay mas tumindi sa isip ko, Ano ang ibig sabihin ng pagiging "susi"? At ano ang mga misteryong iyon na tila lahat ay gustong tuklasin?

Kinagabihan, hindi ako mapakali. Pakiramdam ko, may mga kasagutan sa paligid ko na hindi ko pa nadidiskubre. Kaya tahimik akong naglakad sa mga pasilyo ng dormitoryo, tinutuklas ang bawat sulok, umaasang makahanap ng sagot. Sa bawat salamin na madaanan ko, tila may kakaibang repleksyon, na para bang may buhay ang mga ito.

Sa isang madilim na sulok, nakita ko ang isang mas malaking salamin na naglalabas ng bughaw na liwanag. Hindi ko napigilang mailapit ang kamay ko dito, at bago ko pa namalayan, hinila na ako ng liwanag papasok.

Napadpad ako sa isang kakaibang silid, madilim, malamlam, at tila may mga aninong kumikilos sa mga sulok. May malamig na boses sa likuran ko, at nang lingunin ko, nandoon si Ciaran, nakatingin sa akin ng matalim.

"Hindi mo dapat pinapasok ang silid na ito," sabi niya.

"Pasensya na... hindi ko sinasadyang mapunta dito," sagot ko, pero hindi ko maitago ang pagkabigla at pagkamausisa. "Ano itong lugar na 'to?"

Lumapit siya pero may distansya pa rin sa pagitan namin. "Ito ang Silid ng Alaala. Narito ang kasaysayan ng fae. Ngunit hindi lahat ay may pahintulot na pumasok dito. Lalo na ang mga mortal."