ငယ္သူအခ်စ္မို႔

ငယ္သူအခ်စ္မို႔(အပိုင္း၁၁)

At morning,

Jimin's pov : အင္း အိပ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ကိုယ္ေတြလက္ေတြလည္း နာေနတာပဲ။

သူမႏိုးေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးကိုင္ေဆာင့္ထားသကဲ႔သို႔ နာက်င္ေနသည္။

ျပီးေတာ့ ေခါင္းထဲမွာလဲ ေနာက္ေနတာပဲ။

ေလးလံေနေသာမ်က္ခြံမ်ားကို အားယူျပီးဖြင့္လိုက္သည္။

Jimin : @.@ ဒါငါ့အခန္းနဲ႔မတူသလိုပဲ။ ခုတင္ကလည္းႀကီးေနတယ္။

သူမ ရွိသမွ်အားႏွင့္ ကုန္းထလိုက္သည္။

Jimin : အေပၚက အက်ႌဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္????

ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့

မ်က္လံုးျပဴးသြားကာ ေမးရိုးျပဳတ္သြားေတာ့သည္။

Jimin: Ahhh!!!!!!!!!!!!!!!

Hope's pov: အမေလး ေစာေစာစီးစီး နားထဲကို ၾကြက္ဝင္သြားသလိုပဲ။

သူေသခ်ာၾကည့္မိမွ ၾကြက္ဝင္တာကမွေတာ္ဦးမယ္။
ခုကေျမြကိုက္တာ။

Hope: Jimin???

အေပၚက လက္တစ္လံုးအက်ႌေလးသာဝတ္ထားျပီး မ်က္လံုးအျပဴးသားႏွင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္။

Hope: နင္ နင္ နင္က ဒီကို ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ။

Jimin: nae? အာ့ က်မက ေမးရမွာေလ။

သူမေစာင္ကို ရင္ဘက္ေပၚထိ ဆြဲတင္လိုက္ပီး

Jimin: samcheon မ မဟုတ္မွလြဲေရာ

Hope: ????

Jimin: ၿဗဲ လူယုတ္မာႀကီး။ သူမ်ားမူးေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူတယ္။ အင့္ ဟင့္ ရႊတ္ ommaေရ သမီးေတာ့ သြားပါပီ ၿဗဲ

Hope: ဟာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ နင္ထင္သလိုမဟုတ္ဘူး။
ငါဘာမွမလုပ္ဘူး။

Jimin: ဘာမွမလုပ္ရင္ ဒီေပၚဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ။ ျပီးေတာ့ ျပီးေတာ့ ဟင့္ဟင့္ အက်ႌေတြက ဘယ္ေရာက္သြားလဲလို႔ ၿဗဲ။