Camı tıklattım.
Heyecandan bacaklarım titriyordu ve merdiven de tekinsiz şekilde bundan etkileniyordu.
Parmaklarımın üstünde durup odaya bakmaya çalıştım.
Harry içerideydi ama beni fark etmemişti. Bu sefer sert şekilde tıklattım çünkü heyecandan düşebilirdim.
Başını hızla cama çevirdi. Pencerede benim başımı görmek ona da sürpriz olmalı ki yüzünü bir şaşkınlık ifadesi aldı. Pencereyi açtı ve başını aşağı uzatarak baktı.
Bende ellerimi dayayarak kendimi yukarı çektim ve odanın içine atladım.
Heyecandan nefes nefese kalmıştım. Titrek bir sesle,
-Merhaba, dedim.
Odayı inceledim. Burası da Dudley'in odasına benziyordu. Odadan çok sanki Dudley'in eşyalarının bir kısmı daha buradaymış gibiydi.
Harry -Sen burda ne işin... neden geldin?
Son anda cümleyi değiştirmişti.
Maggie -Seninle konuşmaya geldim.
Harry -?
Yatağa oturdum, ayakta kalamazdım herhalde.
Maggie -Senin odan burası mı?
Harry -Yok... Burası Dudley'in ikinci odası.
Maggie -Sen nerede yaşıyorsun peki?
Harry -Ben...
Söylemek istemiyorsa diye zorlamak istemedim.
Harry -Ben merdiven altındaki dolapta yaşıyorum. Ama bugün orada bir çılgınlık yaparsam diye buraya kapattılar.
Merdiven altındaki dolap? Ne yani dolapta mı yaşıyordu? Oğullarına iki oda yetmemiş miydi de yeğenlerini dolapta tutuyorlardı? Bu konu çok canımı sıksa da asıl mesele değildi.
Maggie -Hmm anladım. Ben seninle şeyi konuşacaktım...
Harry korkuyla -Sesini alçalt!
Maggie -A özür dilerim. Şeyi konuşacaktım. Hani... başına garip olaylar geliyor ya... onu.
Daha farklı bir şey bekliyormuş gibiydi.
Harry -Haa, ne olmuş yani?
Saçmaladığımı düşünmesin diye hızlı hızlı konuşmaya başladım.
Maggie -Şimdi direkt söylüyorum. Hani başına en olmadık zamanda açıklayamadığın garip bir olay gelir ya. Mesela senin başına da gelmişti ve başın müdürle belaya girmişti. İşte o garip olayların sebebini biliyor musun?
Harry -Bunu beklemiyordum, şey, ne yazık ki bilmiyorum.
Maggie -Yaa
Üzülmüştüm.
Maggie -Peki Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'nu biliyor musun?
Harry -Ne? Sus sus! Bu evde büyüyle sihirle ilgili bir şey söyleme!
Beklentiyle baktım.
Harry -Özür dilerim, bilmiyorum... Orası neresi hiç bir fikrim yok.
Sinirlenmeye başladım.
Maggie -Sen bir şeyleri biliyorsun.
Harry -Ne? Hayır. Hiç bir şey bilmiyorum. Sadece açıklayamadığım garip olaylar yüzünden teyzem ve eniştem anormal olduğumu sanıyor sanırım. Başka bir şey yok. Özür dilerim.
Ayakkabımı çıkardım. Tabanına koyduğum ve beni hayli rahatsız eden mektubu çıkardım ve ona attım, havada yakaladı.
Maggie -Bugün değişik bir okulda yerimin ayrıldığına ve ihtiyaç listesi gibi... garip bir mektup aldım. Belki garip gelebilir ama... ne bileyim bende garip şeyler yapıyorum ve belki de bu Büyücülük ve Cadılık işi gerçektir de ben... cadıyımdır diye düşündüm. Şu mektuba baksana ne kadar gerçekçi!
