1924
"Αντρέα,τι θα γίνει με την κατάσταση σου?Δε μπορεις να γυρίσεις από εδώ και από κει!Είσαι ένας Σιντοροφ"
"Εσύ οχι"
"Πρόσεχε πως μιλάς στην μητέρα"
Ο Αντρέας άρπαξε ένα μήλο και άρχισε να τρώει
"Αντρεα,οι γονείς της κοπέλας είναι πολύ επιφανείς"
"Συγχαρητήρια"
"Άστον Τζανετο μου,αυτός μυαλό δε βαζει"
"Ορίστε,η μαμά καταλαβαίνει"
"Θα βάλει την κουλουρα μια και καλή να ισιώσει"
"Τι?Τι ήταν αυτό τώρα?"
"Παντρεύεσαι,Αντρέα"
"Από που ήρθε αυτό τώρα?"
"Από το παράθυρο του οντά της που πηδηξες για να σωθείς μη και σε πετύχει ο πατέρας της"
"Η κοπέλα μας είπε πως τα είχατε τουλάχιστον 5 μήνες"
"Ναι,και?"
"Εγώ και η μητέρα σου παντρευτηκαμε πολύ πιο σύντομα ναι,το 1902,όχι τωρα"
"Κοίτα,είχαμε ήδη στο μυαλό μας να σε παντρεψουμε με μια επιφανή κοπέλα,ρωμιά της τάξης μας"
"Γιατί εμένα?"
"Είσαι ο μεγαλύτερος,εδω ο Πέτρος πιο μικρός και την κοπέλα που αγάπησε τη στεφανωθηκε"
"Να του δώσουμε ένα μπισκοτάκι τότε,βασικά δύο και για τη Ρόζα"
"Έχουν δίκιο και το ξερεις.Δε μπορώ να τα κάνω όλα εγώ?"
"Εγώ δε βάζω τα λεφτά?Τέτοιο κέντρο πως θα γινόταν χωρίς εμένα,τρύπα θα παίρνες"
"Λοιπόν, αύριο θα έρθει η κοπέλα με τους δικούς της,εντάξει?Εάν δεν είσαι ευπρεπείς,θα σε αποπληρώσω και ξερεις ποσο θα σε υπολογίζουν μετα"
Ο Αντρέι σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο του.Δεν καταλάβαινε αυτή την εμμονή τους με τον γάμο.Δουλειά είχε,παράδες έβγαζε με το τσουβάλι,οι γυναίκες τον αγαπούσαν όπως κι αυτός,είτε από απόσταση είτε όχι και αλκοόλ αν και έπινε τον Βόσπορο ποτέ δεν παρεκτρεποταν σε σημείο που θα εξέθετε την οικογένεια του
Αυτά όμως για την οικογένεια του ήταν ψηλά γράμματα,έλειπε μια σύζυγος στο πλευρό του για ολοκληρώσει το προφίλ του τέλειου γιου
"Και με ποια θες αν με παντρέψει?Γιατί είμαι σίγουρος ότι δε θα με αφήσεις να επιλέξω"
"Αν σε αφήσω θα φέρεις όλη την Ανατολή και Δυση"
"Φυσικά"
"Λοιπόν,σε ένα μήνα θα τη γνωρίσεις που θα γυρίσει απ το Παρίσι.Σπουδαζει μουσική,μόνο να την ακούσεις θα την ερωτευτείς,είμαι σίγουρη"
