"Δεν ξέρω,μήπως να βάλουμε και κάνα δυο ψεύτικα ανθάκια?"
"Γιατί όχι,εδω κι εδω"
Η Ασημίνα χαμογέλασε
"Ωραία,λοιπόν"
Η Ασημίνα έβγαλε το πέπλο και το άφησε στο τραπέζι
"Για πες έχετε μιλήσει καθόλου?"
Ρώτησε η μοδίστρα
"Καθόλου"
"Κάτσε βρε γιαβρί μου.."
Είπε και κάθισε απέναντι της
"Μινα,σε ένα δύο βδομάδες παντρεύεσαι το νυφικό είναι σχεδόν έτοιμο,το πέπλο σου να εδώ πλάι μας.Τι θα γίνει?Θα βρεθείτε στην εκκλησία και από κει σπίτι για την πρώτη νύχτα?"
"Την ποια?"
Ρώτησε τρομαγμένα
Αυτό ήταν κάτι που δεν είχε υπολογίσει
"Κορίτσι μου,θα είστε για πάντα μαζί,θα είστε ένα μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος.Σκέψου τα αυτά και κάνε πρώτη το βήμα,εγώ πάω έχω πολύ δουλειά"
Η μοδίστρα έφυγε αφήνοντας την μόνη.
Πρώτη νύχτα,μια ζωή. Έπρεπε να βρεθούν,να μιλήσουν για το κοινό τους μέλλον
Αμέσως πετάχτηκε και έτρεξε στο τηλέφωνο
"Παρακαλώ,κρατηστε μου ένα εισιτήριο για Κωνσταντινούπολη..για αύριο με το πρωινό,ευχαριστώ"
~~~
"Καλημέρα"
"Καλημέρα,αγόρι μου"
Είπε η Γκιζεμ
"Καφε"
"Πόσο ήπιες πάλι με τα ρεμάλια που χεις παρέα?"
"Πατερα να χαρεις"
"Να χαρώ αλλά στιλώσου γιατί έχουμε επισκέψεις"
"Δε βαριέσαι?Ξέρεις πως δε θέλω κόσμο πρωινιατικα"
"Καλημέρα"
Ο Αντρέι άφησε κάτω την κούπα δίχως να πιει γουλιά σαν άκουσε τη φωνή.
Αμέσως γύρισε και είδε την Ασημινα ντυμένη στα ροζ να στέκεται πλάι στην πόρτα
"Καλημέρα κορίτσι μου,πέρασε,καθισε"
Η Ασημινα πήρε τη θέση της πλάι στον Αντρέι
"Καφέ,ναι παρακαλώ"
"Ορίστε,αχ κορίτσι μου δε ξέρεις πόσο χαρήκαμε"
Η Ασημίνα χαμογέλασε και ήπιε μια γουλιά καφέ
"Θα μένεις ή θα φύγεις?"
