Pov Lynn
Met mijn handen in mijn zakken. Loop ik door de straten van Amsterdam. Ik ben opzoek naar Slingellaan, daar moet ik oppassen op een meisje genaamd Sofia. Meer is me niet vertelt.
Ik zal me even voorstellen. Ik ben Lynn. Lynn Nijdam. Ik ben 19 jaar en heb nog geen vaste baan gevonden. Daarom pas ik nu op. Voor de rest houd ik van koken en lezen. En dat was het wel, denk ik.
Ik kijk voor me uit, Sloeppingstraat, staat er op zo'n bord. Ik zucht, waar kan Slingellaan in godsnaam zijn? Op de perfecte timing loopt een man langs me. Heel oud lijkt hij niet. Ik spreek hem aan, 'Meneer weet u misschien waar de Slingellaan is?' Vraag ik zo beleefd mogelijk. Hij zet een glimlach op, 'Ik moet daar ook heen! Loop maar mee.' Ik bedank hem en loop stilletjes naast hem. 'Hoe heet u eigenlijk?' Vraag ik. 'Geen U zeggen, ik ben nog maar 23.' Hij lacht en praat verder, 'Ik ben Samuel.' Hij steekt zijn hand uit. 'Ik ben Lynn.' Zeg ik. Hij kijkt me raar aan, 'Moet jij oppassen op de dochter van Dioni?' Vraagt hij. 'Ja.. Hoezo?' Hij trekt me mee en begint sneller te lopen. 'Dan heb je nog maar..' Hij kijkt op zijn horloge. 'Vijf minuten. Dioni houdt niet van laatkomers.'
-
Aangekomen bij het huis, belt Samuel aan. Niet heel erg later wordt de deur opengemaakt, door ik denk Dioni. Hij groet Samuel en Samuel loop naar binnen. 'Ik kom voor het oppassen.' Zeg ik. Van de nerveusheid beet ik op mijn lip. 'Aha! Jij bent dus Lynn.' Hij geeft me een hand en stelt zich ook voor. 'Kom maar binnen.' Ik knik en doe een stap naar binnen, de deur sluit ik. Ik doe mijn schoenen uit en loop snel achter Dioni aan. 'Ik laat je alles even zien.' Zegt hij. We lopen naar de bank, 'Dit is dus de woonkamer.' Het is echt groot. Dioni loopt al weg, snel loop ik achter hem aan. 'Dit is de keuken. Je hebt hier onze aanrecht, wasbak, onze koelkast en de eettafel.' Ik luister behendig naar war hij allemaal te zeggen heeft. 'Nu ga ik je de slaapkamers laten zien.' We lopen naar de gang, waar een trap staat. Met de trap lopen we naar boven. 'Dit is de badkamer.' Ik bewonder hem. Een badkuip, toillet, wasbak en een normale douche. 'Kom ik laat je nu de kamer van mij zien. Zegt hij. Ik knik, we lopen de badkamer uit en de deur er tegenover opent Dioni. Zijn kamer is wit,een tweepersoonsbed, televisie, nachtkastje, kledingkast. 'Leuke kamer.' Glimlach ik. 'Woont je vrouw hier ook of zijn jullie gescheiden?' Vraag ik ongemakkelijk. Voor paar tellen zie ik verdiet in zijn ogen. Hij herstelt zich snel, 'Selma is dood aan kanker.' Mompelt hij. Snel sla ik een hand voor mijn mond. 'Sorry meneer.' Fluister ik. 'Het geeft niet.' Hij zucht en zet weer een glimlach op. 'Kom nu gaan we naar Sofia.' Zegt hij. 'Ja is goed.' Zeg ik terug. We lopeb zijn kamer uit, hij klopt op de deur naast zijn deur. Sofia's deur. 'Papa? Binnen.' Roept ze. Dioni maakt de deur open, 'Kijk eens wie ik mee heb genomen.' Zeg Dioni. Hij duwt me naar voren. 'Dit is Lynn.' Ik geef haar een hand. Ze heeft zo'n schattige kleine handen. 'Ben je tante?' Vraagt ze. Ik schud lachend van nee. 'Ben je oma?' 'Nee ik ben je oma niet lieverd.' Dioni hurkt zich naast mij en pakt ook een hand vast van Sofia. Ze begint weet hardop te denken. 'Ben je mama?' Van de schrik laar ik haar hand los. Dioni staat voorzichtig op. 'Laten we maar naar beneden gaan.' Hij tilt Sofia op. Zwijgend loop ik achter hun aan naar beneden.
-
'Lynn, kan ik je even spreken?' Roept Dioni vanuit de keuken. Ik haal Sofia van mijn schoot af, 'Lynn is zo terug.' Zeg ik.
Ik loop naar de keuken waar Dioni en Samuel aan de eettafel zitten. 'Ga maar zitten, we bijten niet.' Lacht Samuel. Ik knik en ga tegenover hun zitten. 'Sofia weet niet, nou ja, ze snapt niet dat haar moeder is overleden. Ze is nog maar drie.' Begint Dioni. 'Ja ik vind het echt sneu voor haar.' Zeg ik gemeend. 'Als ze over haar moeder begint, wil je dan zeggen dat ze bij haar oma is. Alsjeblieft.' Ik knik, 'Ja prima, is goed. Maar wordt het niet tijd dat je haar het stap voor stap uitlegt.' Zeg ik zacht. Hij knijpt zijn ogen dicht en schudt van nee. 'Ik kan het nog niet.' Samuel begint ook te praten, 'Je kunt morgen beginnen met oppassen want morgen hebben wij een optreden is Assen.' Zegt hij. Ik kijk ze raar aan, 'Zijn jullie 'beroemd'?' Vraag ik maar. 'We zitten in B-Brave. Heeft Dioni je niks verteld?' Lacht Samuel. Ik kijk naar Dioni die wegkijkt. 'Ik was bang dat je het vast niet wou doen als je wist dat ik, ja een beetje beroemd ben.' Mompelt hij.
'Mogen mensen dan niet weten dat ik op je dochter pas of dat wel?' Vraag ik.
'Ja tuurlijk wel! Je kan alleen een beetje haat naar je hoofd krijgen.' Zegt Dioni. 'Ik doe je dit niet aan. Je hoeft niet op Sof-' 'Ik wil op Sofia passen. Ze is zo lief en heeft aandacht nodig. Dioni, ik ga haar die aandacht geven.'
