Pov Lynn
'Lynn? Joehoe!!' Ik voel een koude hand mijn wang aaien. Naja niet echt aaien, meer slaan. Ik open mijn ogen. 'Sofia?' Vroeg ik terwijl ik meteen weer mijn ogen sluit. Ik kreeg een steek in mijn hoofd door het licht. 'Lynnie je bent wakker.' Zegt ze blij. Nogsteeds met mijn ogen dicht voel ik dat ze op me is komen liggen.
Wacht wat? Heb ik hier geslapen?
'Dioni!' Roep ik. Ik open weer voorzichtig mijn ogen en zie dat Dioni de kamer is ingelopen. 'Wat doe ik hier?' Vroeg ik.
'Je was nogal lam gister. Ik heb je opgepikt en laten slapen in de logé kamer.' Zegt hij met een klein glimlach. Oja hij had me afgewezen. 'Was ik lam?' Vroeg ik nog verwarrend. Ik herriner me niks meer van gisteravond.
'Ja.'
Ik zuchte en legde Sofia naast mij zodat ik kon opstaan. 'Wat ga je doen?' Vroeg ze. 'Lynn gaat naar huis schat.' Zeg ik. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd. 'Doei Lynnie.' Zegt ze giecgelend. Ik knijp nog een keer zachtjes in haar wangen voordat ik me op Dioni richt.
'Ik ga maar.' Zeg ik en loop langs hem naar beneden. Ik heb geen reden om langer te blijven toch. Ik was namelijk afgewezen.
Volgensmij heb ik dat al 10x gezegd maar dat boeit me niet.
'Niet eens een bedankje?' Zei Dioni die achter me aankwam. 'Ik heb niet gevraagd om je hulp.' Zeg ik terwijl ik mijn Nike Huarache's aandoe. 'Toch was ik er he, om je te helpen.' Zegt hij. Ik zucht. 'Luister Dioni, jij was degene die niks meer wou. JIJ. Dat betekent dat je verder moet gaan zonder MIJ. Dat betekent dus ook dat je me niet hoeft te helpen, daar heb ik namelijk mijn vrienden voor.. niet mijn ex.'
Ik deed mijn jas aan en bleef naar Dioni kijken.
'Dat je dat zo tegen mij kan zeggen.' Zegt hij zacht. 'Dat jij mij zo hebt laten zitten.' Kaats is terug. 'IK HEB JOU NIET LATEN ZITTEN ANDERS HAD IK JE GISTER TOCH NIET GEHOLPEN.' Riep hij boos. Ik schrok. Hij schreeuwde tegen me. Het ergste was dat Sofia het had gezien.
Ze keek ons boos aan.
'Ik wil je niet meer zien.' Zeg ik vastbesloten. 'Nu niet, morgen niet en volgende week ook niet.'
'Jij maakt alles zo ingewikkeld Lynn. Je maakt het zelf moeilijker dan dat het is. Maar oke je krijgt je zin. Je bent van ons af. '
Ik trok mijn wenkbrauw op terwijl ik de deur opende en naar buiten stapte. 'Wat bedoel je met ons?' Vroeg ik.
'Sofia en ik. Dag Lynn.' En met die woorden sloeg hij de deur dicht in mijn gezicht.
Wacht wat? Nee! Dat kan hij echt niet! Ik bonk met mijn hand tegen de deur. 'Dioni nee! Sofia wil ik blijven zien toe nou!' Jammer ik. 'Ze is je kind niet en dat zal ze ook niet worden verdomme Lynn.' Roept hij terug. Ik wou al weglopen maar hoorde dat Dioni de deur heeft opengemaakt. 'Hoe kan het dat je steeds opnieuw en opnieuw je het jezelf moeilijk maakt Lynn? Ik hou van je, daarom heb ik het tussen ons gestopt want ik kan niet meer pijn verdragen. Snap je dat?' Zegt Dioni zacht. Ik knik. 'Sorry.' Zeg ik schor.
'Maar je bent wel een klootzak als je mij niet meer Sofia laat zien. Je weet net zo goed als ik dat ze een soort moeder figuur in haar leven nodig heeft. En ik zeg niet dat ik meteen haar moeder wil zijn, ik wil gewoon haar de aandacht geven, haar optutten, met haar praten over meisjes dingen die ze gaat meemaken.' Zeg ik.
Er verschijnt een glimlach op Dioni zijn gezicht. Hij trekt me in een knuffel maar ik knuffel hem niet terug. Hij voelt het en laat me los. 'Je hebt me afgewezen.' Zeg ik emotieloos. 'Je kan niet doen alsof je het niet hebt gedaan.'
Hij knikt en zegt tegen Sofia dat ze even naar haar kamer moet gaan. 'Wil je in de kou staan of kan je nog even binnenkomen om te praten?' Vroeg Dioni. Ik liep naar binnen en deed mijn jas en schoenen weer uit. We gingen zitten op de bank.
'Ik hou van je.' Zegt Dioni.
Ik wou een botte reactie geven maar hij hield me tegen. 'Ik hou van je omdat je eigenwijs bent. Je hebt altijd je zegje klaarstaan. Je bent bang voor niks en staat sterk op je eigen benen. Je wilt het liefst dat iedereen gelukkig is, ookal zou jij daarvoor ongelukkig moeten zijn. Je wilt niet geloven hoe mooi je bent ookal zou ik het 100x moeten zeggen. Je maakt me al jaloers als een jongen naar je kijkt. Want je weet half niet hoe verhongerd hun kijken. Ik wil alleen dat ik zo naar je mag kijken. Ik wou je als mijn vriendin, maar ik kon het niet. Ik kon me niet te erg hechten aan je. Ik was gewoon met mijn hoofd bij mij overleden vrouw, b-brave en vooral bij Sofia. Maar Lynn als ik jou nu in de ogen kijk weet ik zeker dat wat ik voor jou voel echt is.' Eindigt hij zijn verhaal.
Ik voel een traan langs mijn wang glijden. Ja oke, ik ben een emotioneel persoon. Maar het was gewoon echt lief hoe hij dit alles vertelde.
Hij veegt mijn tranen weg.
'Ik hou ook van jou Dioni.' Fluister ik en trek hem in een knuffel. Hij geeft me een kus op mijn hoofd. 'Wil je dan weer mijn vriendin worden?' Ik bijt op mijn lip, 'onder een voorwaarde.. dit wordt geen knipperlicht relatie anders ben ik meteen weg.' Grinnik ik door mijn tranen heen. 'Beloofd.'
'Dan wil ik graag je vriendin zijn.
