Pov Lynn
'Gefeliciteerd Sofia!' Werd er luid geroepen door vrienden en familie van Sofia. Haar verassingsfeestje was eindelijk aangebroken. Sofia deed haar bandana voor haar ogen weg en keek met grote ogen naar Dioni. 'Papa voor mij?'
Dioni knikte en tilde haar op. Hij kwam deze kant aangelopen, maar liep me voorbij. Hij liep naar zijn ouders. Of je het gelooft of niet, we hebben alweer ruzie, en nu is het niet een over vlaggen of ballonnen. Nee, Dioni houdt me aan het lijntje.
De woorden kwamen haast zelf zijn mond uit.
De reden dat ik dus op het feestje ben is alleen voor Sofia. Ze is en blijft mijn onschuldige oppaskindje. Ik kijk toe hoe Sofia in de armen springt van haar oma. Ze lijkt zo blij. Natuurlijk, het is haar vierde verjaardag. Nu ik er toch aan denk.. Heeft ze mij dan nog wel nodig aangezien ze dus al naar de basisschool kan gaan? Samuel had me gelukkig wel vertelt dat ze wel een oppas nodig had soms naar schooltijd als Dioni een optreden had.
'Lynnie!' Ik zie hoe Sofia haar aandacht op mij laat doelen en mijn kant op komt rennen. 'Ik ben vier jaar nu.' Roept ze terwijl ze in mijn armen springt. 'Ja schat gefeliciteerd.' Ik geef een kus op haar voorhoofd en aai wat over haar wang. Ze brengt haar hoofd naar mijn oor, 'heb je een cadeautje voor me?' Fluistert ze. Ik moet lachen. 'Natuurlijk.' Ik gris het cadeau uit mijn tas en geef het aan haar. 'Maak maar open.' Ze scheurt het cadeaupapier kapot. 'Omg Lynn.' Ik grijns naar haar, 'mooi hè?'
Vol bewondering kijkt ze naar de roze laptop die in haar handen ligt.
'Is echt voor mij?' Zegt ze zacht. 'Ja.'
'Nee Sofia dat kan je niet aannemen.' Klinkt een stem achter mij. Een stem die ik maar al te goed ken. 'Maar papa hij is roze en zo mooi.' Zegt ze boos. 'Ja en ook vast heel duur dus geef het maar terug en vraag om een lolly ofzo. Lynn hoe haal je het in je hoofd om een fucking laptop te kopen?!' Roept Dioni. Boos keek ik hem aan, 'sorry? Mag ik Sofia niet verwennen ofzo? Het is haar verjaardag ja!' Riep ik terug. En meteen was al het aandacht op ons gericht.
'Ik weet wel wat je probeert. Je probeert de rol van haar moeder over te nemen! Dat kan je niet! Oke? Dus stop ermee!' Zijn woorden kwamen hard binnen.
'Hoe kun je dat denken?' Zeg ik zacht. Ik voel een warme hand op mijn schouder liggen. Ik kijk op, de vader van Dioni. 'Dioni hoe kun je dat zeggen?' Zei zijn vader. 'Voor iedereen nog wel.'
Dioni keek spottend naar zijn vader, 'dus je verdedigt haar nu tegenover mij?'
'Nee! Een ruzie maken op deze speciale dag is belachelijk van jullie beide kanten. Hebben jullie wel eens gedacht aan Sofia als jullie ruzie hebben? Weet je hoe vaak zij mij vertelt dat er een ruzie was? Dit moet stoppen.'
Voorzichtig keek ik naar Sofia die ruw een traan weg veegd. Ik wist niet dat zij hieronder lijdde..
'Sorry Sofia.' Zeg ik menend en ik trek haar in een knuffel. Ze begint meer te snikken. Ik kijk Dioni aan met een teken dat ie haar ook moet troosten. Hij gaat hurkend naast ons staan en wrijft over haar rug. 'Hè Soof. Lynn en ik hebben alleen soms een beetje ruzie maar we gaan dat oplossen ja.' Ze begon nog harder te snikken, 'ik wil die roze laptop hebben.'
'Hij is ook van jou.' Zeg ik snel voordat Dioni wat kan zeggen. Sofia kijkt meteen blij op. 'Dankje dankje dankje.'
Ik glimlach en trek haar nog eens in een knuffel. 'Ik hou van jou hè? Wat er ook gebeurt.' Zeg ik menend.
'Ik ook van jou Lynnie.'
-
Nadat de laatste mensen weg zijn gegaan, hebben Jai, Kaj, Cassius en Samuel besloten te helpen met opruimen. Sofia is ook al meegegaan met haar oma en opa. Samuel kwam naar mij toelopen. 'Ze was wel echt blij he met die roze laptop.' Grinnikt hij. Ik glimlach en knik. 'Ja.'
Ik pak een tros ballonen en maak ze allemaal kapot om ze daarna weg te gooien. Dioni en Kak ruimen al het afgeruimde eten op en de eettafel, Jai en Cassius zijn de slingers aan het opruimen en Samuel en ik ruimen de ballonen op. 'Kijk.' Zegt Samuel. Ik kijk zijn kant op. BAM. 'SAMUEL WAAROM MAAK JE DIE BALLON KAPOT RECHT VOOR MIJN GEZICHT?!' Roep ik geschrokken. Hij begint melig te worden net als Jai. Cassius kijkt ook lachend toe. 'Jou gezicht! Prachtig!' Giert Jai. Nep boos kijk ik hun aan. 'Nah als jullie zo doen eet ik de overgebleven taart alleen op hoor.' Zei ik en rende naar de koelkast. Dioni en Kaj waren druk aan het afwassen terwijl ik de keuken binnen stormde om de taart te pakken. 'LYNN WAAG HET' Hoor ik Jai roepen. Grijnzend pak ik de doos uit de koelkast en wil hem openmaken. Alleen botste iemand van achter hard tegen me op en Jai wou van voren de doos uit mijn handen trek waardoor de taart in de lucht viel... en daarna recht in mijn gezicht belande. 5 jongens stonden mij daar melig aan te kijken. Jai was zelfs aan het huilen van het lachen. Ik grinnik en loop naar de wasbak waar Dioni en Kaj me lachend aankijken. 'Als jullie het niet erg vinden ik wil dit goddelijke gezicht weer ff reinigen.' Zeg ik met een bekakte stem. Dioni kijkt me grijnzend aan. Ik maak mijn gezicht weer schoon en zie dat de vier jongens naast elkaar zijn gaan staan. Alle vier behalve Dioni. Hij stond nog naast mij. 'Uhum jongens. Ik wil dit niet verpesten voor jullie maar we moeten even over het ongeval van vandaag hebben. Dat toen Sofia in tranen barste. Ze kan jullie niet meer zien ruzieën begrijp dat.' Zegt Samuel. Jai wilt erop reageren maar Samuel drukt zijn hand op zijn mond. 'Jullie moeten duidelijk een beslissing maken wat jullie willen. Het kan anders niet zo verder blijven gaan.'
Lipbijtend keek ik weg. Wetend dat hij de waarheid sprak.
