Uçurumdaki yıldızlar

Umutsuzluk

Merhaba arkadaşlar, daha önce yazmış olduğum üç bölümü silip yeniden başlamak istedim hikayeye, biraz değiştirdim haliyle , seveceğinizi umuyorum sevin bence 😊 iyi okumalar, sizleri seviyorum.

Dalgalar kayalıklara delercesine çarparken, ben tepedemdeki gri bulutlara bakıyordum. Rüzgara karşı koymak çok zordu.
Bir süre sonra gözlerimi bulutlardan ayırıp metrelerce altımdaki köyü denize fikrim gözlerimi. Kayalara vuran her dalga içimdeki yaraları delip geçiyordu sanki, gittikçe acıyor ,paramparça ediyordu beni. Sadece tek bir şansım vardı, o da o tek bir adımı atmaktı.
Deniz benim tüm acılarımı, pişmanlıklarımı ,hayal kırıklıklarımı almıştı içine. Beni bekliyordu, hepsinde boğulup veda etmek için.
Tekrar kafamı kaldırıp kasvetli gökyüzüne baktım. Kendi gökyüzümü özlemiştim. Pırıl pırıl yıldızları olan , umut ve mutluluklarımı taşıyan, hava nasıl olursa olsun hep tepemde parıldayan gökyüzüm. Ona gitmenin zamanı gelmişti. Tüm yıldızlarım metrelerce altımdaki denize sönerek düşmüştü.

Son bir kez daha içime çektim havayı, gözlerimi bir daha açmamak üzere kapattım ve ayağımı boşluğa doğru uzattım.
Veda zamanı gelmişti artık. Yaşamak için tek bir sebebim yoktu. Gitmeye ise denizlere sebebim.
Gözlerimi iyice sıktım ve diğer ayagımı öne attım.

Artık geliyorum gökyüzüm...